‘’Daha yalnýz olunabilirdi

Yalnýzlýk olmasaydý…’’ (Alýntý)

Düþ kalýntýlarý, sevgili: aþkýn da kisvesi içine saklandýðým karanlýk hücre ve de hicabýn hicabý düþmezken yakamdan, filizlenen aþka þakýyan kalemim ve ruhumla tezat düþtüðüm dünyevi deðerler aþkýn kerameti yüreðin bekasý yarýnýn tozu ve þimdi düþ çukurlarý ile eþleþiyor þiirin gamzeleri ve sonlanmayan hüsranýma çivi çakýyor gece iþçileri.

Töhmetin yansýmasýydý þiirsiz geçen ömrümden firar edip de peþine düþtüðüm imgelerin vakur cilvesi ve iþte örtüþüyorum yoktan var eden Rabbime düþkünlüðümle eþleþen hayallerim ve umudum ve þiirlerim…

Yalnýzlýkta saf tuttuðum ahir ömrün kürediði her karede soldum soludum da aþký biteviye lakin inzivada yaþamanýn meali idi sessizliðim ve ne zamanki düþtü yolum þiire bir endam ki yenilgilerimin mimlediði ömrün detaylarýnda s/alýndýðým o dev mizansen ve iþte kaykýlýyorum rahminde duygularýn ve aþkýn peyzajýnda doyumsuz yüreðime sayýsýz çentik atýyorum.

Rabýtasý sözcüklerin.

Kelaynak kuþlarý eþlik ederken imgelere.

Düþüncelerin asla solmadýðý ve sonlanmadýðý.

Basireti b/aðlandý bir kez þarkýlarýn: kulaklarýma küpe her nakaratta doðuyor þiirlerim ve þairliðin yanýndan geçmediðim ömrün devasa boþluðunu bir bir dolduruyorum yazmanýn meali ile mutluluðun da iz düþümü iken gecenin iklimine serdiðim imge örtüsü ve pikniðe çýktýðým her gece yine kuytularda uyumuþ duygularýmýn nihayetinde isyan edip de þiir olan hevesimle yatýya gelen kalemimle bir gövde gösterisi filan da yapmaya meyletmedim.

Sunumu Ýlahi Iþýðýn.

Gönyem kýrýk ve acýlarýmla parçalanan açýlar ve hurra…

Þafaðýn çekik gözlerine mil çekiyorum.

Aþkýn ambarýnda gagalýyorum özlemi…

Ruhuma özlemim sonlanýyor ne zamanki yazmaya dursam.

Bir künye; bir keramet; bir kimlik tasasý.

Evin odalarý; sokaðýn çýkmazlarý; köþelerin itibarsýzlýðý ve izbelerin leþinde boy veren karanlýk gölgeler ve efkârýn yitiminde mutluluða kanat açan yüreðim hele ki aþkýn kibirli sesine de tav olmuþken aþksýz geçmeyen ömre þiirler sunuyorum aslýnda kimsesizliðimle firar ettiðim mabedimden hikâyeler doðuruyorum ve kimselerin olmadýðý her açmazda aymazlýðýna tanýðým evrenin.

Bir su dokuyum.

Belki bir su küresi.

Bir labirent olmadýðým ne malum…

Kaydý kuytu yokmuþ mazinin, demenin meali mademki bir ömre yayýlan sessizlikti þimdilerde matemi örüyorum ilmek ilmek ve idam sehpam ile sözleþmiþ çýkýyorum da daraðacýna.

‘’Fiziksel olarak sanki kafam uçup gitmiþ gibi hissediyorum ve bu hissin sebebi þiir. Dünyayý baþka türlü görmek ve baþka bir bilmenin içinden onu imgeleþtirmektir.’’ (Alýntý)

Saðaltým merkezinde kanamalý sözcükler hazýr ol’da biten bir emir eri olmanýn verdiði mutlak mutlakýyet ve meþru müdafaa az sonrasýz bir tümcede biten heceler ve kekelediðim ömrün sahnesine bir rakým eklemek elbet þairliðin kimliði deðil de künyesine düþkünlüðüm aslýnda saðalttýðým mazimle yarýnlardan yana fazlaca umutlu olmasam da yazmaktan duyduðum coþku ve heyecan kalemsiz geçmeyen günümü çoktan yok saydýðým.

Bir hicvin tanýklýðýnda.

Aþkýn mersiyesi, ömrün tezat giriftleri.

Yana yakýla yaþamakla aþtýðým engeller ve kurduðum dostluk köprüleri ki sýrat köprüsünde asýlý kaldýðým önceki ömrüme de atýfta bulunduðum bir hezeyan yitiminde bir heyecaný içime çektiðim ve devasa parantezlerde d/okuduðum bilinmezlikle iþtigal bilindik bir fani filan da deðil sadece hiçliðime doyamadýðým elbet þiirlerin varlýðý ile kendimden geçmenin de özeti iken aþký nakþeden sevecen kelimelerim elbet restleþmekle iþtigal ömrün ket vurduðu her mutluluðu þimdilerde dize dize içtiðim ve diz dize yaþadýðým kalemin sefasýyla aþký körüklediðim bir laneti de sonlandýrdýðýmýn meali iken resmini çizdiðim aþka þiirler adadýðým da asla bir yalan ya da kandýrmaca deðilken…