Kadýnla adam ellerinden tuttuklarý erkek çocuðuyla yolu geçip otobüs duraðýna sokuldular. Bekleme koltuðuna oturdular. Kadýn çantasýndan çýkardýðý maskelerden birini kendine takýp diðerlerini çocukla adama uzattý. Adam maskesini taktýktan sonra çocuða yardýmcý olurken çocuk kadýna merakla "Anne dünya dönerken biz nasýl düþmüyoruz," diye sordu. Kadýn sýcak havada zor nefes alýp veriyordu. Soruyla uðraþmak istemedi. "Babalar her þeyi bilir." Adam otobüsü beklerken sýkýntýsýný daðýtmak istedi. Büyük bir keyifle el kol hareketleriyle de renklendirerek anlattý. Çocuk çok mutlu oldu. Parmaðýný havaya kaldýrarak bir sorusu daha olduðunu gösterdi. Adam bilmiþ bir tavýrla "Sor bakalým." Çocuðun gözlerinden büyük bir sorunun geldiði okunuyordu. "Ben nasýl oldum?" Kadýn kýs kýs gülerken adamýn eli ayaðý birbirine dolanmýþ "Oðlum, biraz daha büyü konuþuruz," diyerek baþýndan savmaya çalýþýyor, çocuksa babasýnýn zorlandýðýný fark etmiþ, "Baba, baba," diye ýsrar ederek eðleniyordu. Adam, virajý dönen otobüsü görünce derin bir nefes aldý. "Hadi, hadi toparlanýn." Ayaklandýlar. Otobüs; maskeli oturan, ayakta yolcularla balýk istifi olmuþtu. Þoför parmaklarýyla dolu iþareti yaparak durakta bekleyenlerin çaresiz bakýþlarý üzerinde, durmadan devam etti. Çocuk adamýn elini çekerek "Baba, baba neden arka arkaya iki otobüs geçmiyor?" Adam "Oðlum, annenle düðün salonundan çýkýp evimize geldiðimizde..."