Ahlaki Bilincin Blok Taþlarýný Kýrarken Ellerimizle!

  Düþünüyorum öyle ise varým dercesine, neden yýllardýr asýrlardýr dünyayý tamamýyla sarmayan, var olmayan bir musibet yani korona neden ayaðýmýza kapýlarýmýza kadar gelsin ki? Çoðu zaman seçimden seçime gelen zatlar gibi gelmediler! Gülümseyerek sonra unuturcasýna deðil, bir gelerek unutulmamacasýna geldi! Dünden önceki gün her günkü gibi deðildi akþama çöken karanlýk, sabahýnda belli oldu Çin de Vuhan da, her þeyi ayaklarýnýn altýnda ezerek tüm alýþkanlýklarýmýzý bizi ezerek geldi! Uzun geçilmez kývrýmlý yollarý bir saniyede aþarak koþarak geldi! Neden? Niçin geldi? Aslýnda neden niçin önemlimi ki? Geliþiyle dünyamýza sýçrayýþýyla tamamen deðiþtiren etkisi altýna alan korona! Dünyanýn deðil önce insanlýðýn karakterine bakalým, sonrasýnda cevabýný ortaya çýkaralým.

  Bunca hýnca hýnç nefret kin çýkar iliþkisi dünyanýn içine dolmuþken, dünyamýz nefes alamazken savaþ zulümden bencilikten dolayý, patlama noktasýna kendi ellerimizle getirdik. Ahlaki bilincin blok taþlarýný kýrarken ellerimizle, ortada ne ahlak kaldý ne saygý deðer, üzerimize nefret kin bencillik çöktü altýnda kaldýk. Bu saðlam olmayan gidiþ bize bu musibetin kodlarýný verirken, görmezden geldik, ”aman bana ne diyerek” kulaklarýmýzý týkadýk, duymamazlýktan gelmenin bedelini ödemeyi hak ettik. Ýnsanlarý kendi çizdiðimiz içine mahkûm ettiðimiz sýnýf soy asalet deðerlendirmesini kendimize göre sýnýflandýrarak, kendimiz dýþýndakileri yok saymanýn altýnda ezerken, hep birlikte ezilmek neymiþ öðrenmiþ olduk.

“MEDVEDENKO - Neden hep karalar giyersiniz siz?

 MÂÞA -Hayatýmýn yasýný tutuyorum. Mutsuzum.

MEDVEDENKO - Neden ama? (Düþünceli.) Aklým ermiyor. Saðlýðýnýz yerinde. Babanýz zengin deðil ama durumu hiç de kötü sayýlmaz. Bir de beni düþünün. Ayda topu topu yirmi üç ruble geçiyor elime, emeklilik kesintisi de caba, ama yine de yas tuttuðum yok. (Otururlar.)

MÂÞA - Para... Ne önemi var paranýn! Ýnsan yoksulken de mutlu olabilir”1

  Dün yaþantýmýzla dünyamýzýn hararetini en üst düzeye çýkararak camlarýn buðulanmasý sebebiyle, buðulanmýþ camlarýn arkasýnda dünyamýza bakarken, gerçekleri feryatlarý savaþlarý görmezden gelirken, herkes gerçeði deðil de görmek istediðini görmek isterken, lakin ortalýkta birilerinin eliyle gereksiz sebepsiz çýkar sömürü eliyle gezen zulümle beraber haksýzca alýnan canlarla beraber ölüm vardý. Kimse buna ölüm deðil kimisi kader, kimisi hak ediyorlar, kimisi karýþmaya ne gerek var bir gün deðiþir falan filan derken, Rabbim bunlarý düzeltmemiz için bizi dünyaya göndermiþken, bizlerde yan gelip yatar iken, Rabbim birilerinin eliyle, ”ölüm öyle olmaz böyle olur””.  Çaresizlik öyle olmaz böyle bulunur” diyerek koronayý üzerimize musibet olarak gönderdi, ders almamýz için, lakin hala ders almýþ deðiliz! Nankörüz! Hala ders almadan her þeye sýrtýmýzý dönerek yaþamaya devam ediyoruz!

  Keþke olaylara verilen tepkilerin duyarsýzlýðýn olaylardan önce gerçekleþmiþ olmasýný ve hala bu olaylardan sonra bir önlem almak için bir adýmlar atýlmasýný isterdim, lakin gelin görün ki dün süper güç olanlar yerlerde sürünürken hala dünyayý daha da yok etmek çabalarken hiç ders almýþ deðiller, geriye kalanlarda birleþerek ders vermenin de peþinde deðil, Türkiye hariç, vesselam.

Mehmet Aluç

1- MARTI & VÝÞNE BAHÇESÝ-Anton Çehov