Kadir Mevlam, lütfun ile kerem et,
Ne para, ne pula muhtaç eyleme.
İnsan oğlunda olur mu? merhamet,
Hatır bilmez kula muhtaç eyleme.
Dost eylediklerim bana küstümü,
Barksız koyup açık etme üstümü,
En duru membağdan doldur testimi,
Muhannetten göle muhtaç eyleme.
Koca dünyada yalnız kuldan sayıp,
Acep yaşatır mı? beni bu ayıp,
Dört soğuk duvar arasına koyup,
Bir söze, bir dile muhtaç eyleme.
Yollara küsünce iki bacağım,
Garip başa dar gelir mi? ocağım,
Yere düştüğümde tutunacağım,
Vefasız bir ele muhtaç eyleme.
Düştün mü, hayattaki son durakta,
Acı sözler düğümlenir yürekte,
Şu son demimde elleri bırakta,
Çocuğuma bile muhtaç eyleme.
Al kanım terkederken can özümü,
Gayrı yoktur bu işin bir çözümü,
Toprağa baktırma iki gözümü,
Ecel denen yola muhtaç eyleme.
Fatih Coşgun
