Bil ki Gül Kokulu Yoldasýn

Acizliðinle bilmezsin sen seni yakan ateþin içindesin

Var Rabbine acizliðinle daha sen neyi beklersin

Recm eder baðrýný nefisle o þeytan pare pare

Yükün aðýrdýr yol yakýndýr yoldaysan bil ki sabýrlasýn

Yolun hakka varmak ise bil ki gül kokulu yoldasýn

Aþk yolunda gönül hoþum der gelmesin tabip

Gül kokulu yolda Resulden gelir kokusu odur habip

Dermana ne gerek içindeki derttendir þifa ey garip

Yükün aðýrdýr yol yakýndýr yoldaysan bil ki sabýrlasýn

Yolun hakka varmak ise bil ki gül kokulu yoldasýn

Meyil yoksa hakka, gönülle yüz ne yapsýn yüzsüzlüðüne

Bir görse aþký bu deli gönül hayran kalýr gördüðüne

Sussam razý gelemem bu gönül görsün aþký bir günlüðüne

Yükün aðýrdýr yol yakýndýr yoldaysan bil ki sabýrlasýn

Yolun hakka varmak ise bil ki gül kokulu yoldasýn

Bu göðsüm aþk için çýrpýnýr ararým bulamam

Durmak oturmak haramdýr bulmadan duramam

Gönül penceremde aþksýz bakarým hiçbir þey anlamam

Yükün aðýrdýr yol yakýndýr yoldaysan bil ki sabýrlasýn

Yolun hakka varmak ise bil ki gül kokulu yoldasýn

Kul Mehmet’im aþkla seven garip bir sevenim

Aþktan baþka kapýmý kimse açmaz ben gülenim

Aþkla var eden Rabbime þükür Rabbime gidenim

Yükün aðýrdýr yol yakýndýr yoldaysan bil ki sabýrlasýn

Yolun hakka varmak ise bil ki gül kokulu yoldasýn

Mehmet Aluç