Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’Sözün yine hep aşktan yanaysa
Sevgilim sen sakla bir kaçağı
Belki yorgun ve yaralıdır hala
Ölüm basmıştır son sığınağı
Sus ve sadece dinle sessizliği
Perdeleri çek ışıkları söndür
Bir selam bir haber gönderir belki
Sesleri hiç duyulmayan dostlar.’’ (A. Telli)
Makûs talihin habercisi posta güvercini
Yâd edilen ıssızlığın da yargıcı adeta
Her melun düş
Elbet kapaklanan yere güneş
Ne zamanki terk edilse gün ışığı
Yüzümde saklanan gülüş
Faturası kesilecek yine geceye.
İtibarı şiirlerin, azizim
Kendi söküğünü dikemeyen terzi misali
Yol yorgunu filan da değil hani sözcükler
Sadece saf tutmuş bahtın kanaviçesi
İçime teyelli vazgeçişler.
Bir ırmaksam t/aşkın
Bir hale isem yıldızlar arasında şaşkın
Bir gölgeysem sevdalı yüreğimin na’şı
Elbet elimde mısralar bilediğim
Yüzümde cefa kabullendiğim
İçimde sefası yarınların, yana yakıla dilendiğim.
Bir vecizenin ırkıdır bunca acı
Bir sözcüğün de raksı elbet
Nazenin güftelerin sökün ettiği nice yeis ve idamesi günün
Soytarı göğün muhatabı belki’ler
Öykündüğüm aşka delalet kaçkın gölgem
S/özlendiğim mi yarınlara serili bahtın.
Dişleri kamaşan dolunay
Titrek sesinde yokuşların
Devinen yarım ağız vaveyla
Göğe batan dikeni çiçeğin
Aşkı karan mevsimin son tebessümü saklı
Maruz kaldığım lanetten sıyrılacağımsa
Elbet bir kehanet.
Günü mahmuzladı binlerce hece
Sondan başa döndüm biteviye
Bir kor hece ki ıssızlığın iksiri
Şimdi mumyalandım ölçüsünü aldığım kabrimin
Dikenli güzergâhında pişekar sitemlerin
Nasıl da konuşlandım elbet
Güme giden ömrün iplerinde tutsak
Anıp da saydığım mazime son kez d/okunduğum
Kendi halinde bir şiire meylettiğim
Olmasa son dileğim tezahürü sayacın
Elbet mimlendiğim alfabe
Kördüğümsem ne haddime günde sivrildiğim…
Kandığım olmasa rivayet
Kekelerken münzevi yüreği itekleye itekleye
Pervanesi hüznün dökülen yaprakların
Hacminde saklıdır özrüm, azizim
Ne yeltendiğim ne yaltaklandığım ömrün
Bekası elbet saklı kaderin nezdinde
Solan güneşe tutuklu şu sefil yürek
Bir içimlik değil de ömürlük olsaydı keşke
Her geçiştirdiğim tebessüm.