Göç etmedim

Her an

Her gün

Her hafta

Her ay

Her yıl bekledim

 

Sen gelmedin

 

Üçüncü on yılın sonunda

Eylülde tüy döken

Muhabbet kuşları fısıldadı kulağıma

Geleceğini

 

Ortalık alaca karanlık

İçimi cızlattı tren sesi

Gözümü istasyonda açtım

Hasretin kaçak tütününü piposuna basan kara tren

Dumanı burnumda tüttürüp gelip geçti

Sen gelmedin

 

Kulaç attım arkandan paslı raylarda

Vurgun yedim derinlerde
Ya deniz kurursa

 

Güneş suratını salladı

Yüz tuttu yokluğun akşama

Gelmeyişini geceye perçinledi yıldızlar

 

Usturayla çetele tuttuğum bulutlar
Yüzlerinden domur domur kan damlattı
Al sellerin önüne dikenli tel çektim
Yasaklı köprüleri kullanıma açtım

Sen gelmedin

 

Kara toprak kızıla döndü

Maviye hasret kaldı kanatlarım

 

Can eriğinin dibinde uçmayı bekledim

 

Aşeren gebeler geldi

Sen gelmedin

Gamzeli çocuklar büyüdü

Sen hala gelmedin

( Sen Gelmedin başlıklı yazı Kazım Gök tarafından 27.05.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.