Geçmiþte bilinen tüm milletlerin mitolojilerine baktýðýmýzda, insanlarýn kendi tanrýlarýný yarattýklarýný, Tanrýlarýn insan üstü güçlere sahip olduklarýna, yaþadýklarý iyi ve güzel günlerin ya da felaketler ve doðal afetlerin bu tanrýlarýn insanlarý ödüllendirmek ya da cezalandýrmak için yaptýklarýna inanmýþlar. Tanrýlarýný da Ýnsan suretinde betimlemiþlerdir.
    Tek tanrýlý dinlerde bu anlayýþ  “Tanrý insaný kendi suretinde yaratmýþtýr.” Hükmüne evirilmiþ, Tanrýnýn da sonuçta insan suretinde olduðu anlayýþý deðiþmemiþtir.
     En büyük Tanrýlar hep erkek olarak tasvir edilmiþtir.
Yunan Mitolojisinde Tanrýlarýn tanrýsý Zeus erkektir. Türklerin Tanrýsý Kayra Han (Kara Han) erkektir. Ýsa’nýn, Tanrý olduðu tartýþma konusu olsa da… O da erkektir. Oysa Mitolojilerde, kadýn Tanrýlar da vardýr. Yunanlý Hera, Afrodit, Athena,  Artemis, Demeter. Türklerde ise Ak Ana, Umay Ana, Ayýzýt vs.
      Ýsa’yý Meryem doðurdu, Öyle ise Zeus’u da bir ana doðurmadý mý? Ya da Kayra Han’ý bir ana doðurmadý mý? Ya Hz. Musa’yý, Hz. Muhammet’i bir ana doðurmadý mý?
      Egemenlerin, Kadýný yok sayma anlayýþý, Analarý da yok sayma noktasýna getirmiþ olduðunu düþünüyorum.
      Hz. Muhammet’in “Cennet Analarýn ayaklarý altýndadýr.” Sözlerini duymayanlardan, benim sözlerimi duymalarýný beklemiyorum. 
      Bunlarý söylerken Annelerin Tanrý, ya da peygamber olduðu iddiasýnda deðilim ama Mitolojik dönemlerde Tanrýlar, Tek tanrýlý dinler döneminde Peygamberler doðuran O kutsal annelerin, Mitolojik dönemde de Tek Tanrýlý dinler döneminde de Oðullarýnýn ihtiþamýndan pay ve paye almadýklarýný hatta anýlmadýklarýný ifade etmek istiyorum.
     Oysa…  Ana toprak gibidir.
                  Topraktýr ana olan
Aþýk Veysel ne güzel söylemiþ;
                   Karnýn yardým kazmayýnan belinen
                   Yüzün yýrttým týrmýðýnan elinen
                   Yine karþýladý beni gülünen
                   Benim sadýk yarim kara topraktýr
                         Annelerimiz, nasýl da benziyor topraða

      Onlar bizden hangi yaþta olursa olsun, hangi zorluðun altýnda olursa olsun bir þey beklemez istemezler. Yaparlar, yaratýrlar, üretirler çocuklarýna eþit pay ederler.
    Onlar yani… Anneler, yeryüzünde tanrýnýn elleridir.
Hep vermek için varlar.
     Tanrý, hangi iyi iþi yaparsanýz sevinirse, annelerimizde saðlýklýysak, iyi iþer yapýyorsak, sevinir, mutlu olurlar.

      Lütfen, onlar istemiyorlar diye, ihtiyaçlarýný görmezlikten gelmeyin. Onlara küçük sürprizler yapmaktan geri durmayýn. Onlara yapmak istediðiniz her ne ise ertelemeyin. Yarýn çok geç olabilir.
        Hayat ertelemeyi baðýþlamaz.
     Bir anýmla yazýyý bitirmek istiyorum.

Sanýrým dokuz yaþlarýndaydým. Biraz yaramaz, haylaz bir çocuktum. Öðüt dinlemez dayaða aldýrmazdým. Oyuna girdimse sabahýn körüymüþ, akþamýn karanlýðýymýþ herkes daðýlana kadar eve gitmezdim. Eve geldiðimde dayaðý da yerdim fýrçayý da.
     Tabi ki dayak atmak babamýn iþiydi. Anam o iþlere karýþmaz, karýþamazdý.
Ben bilirdim ki bana vurulan her tokat, ya da sýrtýma inen her sopa anamýn canýný yakardý. Dayak faslý uzadýkça anamýn gözlerinden boncuk boncuk yaþ akardý.
     Ben zaten salya sümük aðlýyorum. Babam dayaðýn yettiðine kendi karar verir, sopayý bir kenara býrakýr, köyün içine, yani kahveye giderdi.
     Tabi ki her çocuk gibi Anamý çok severdim. Onu incitmemeye çalýþýr, onun iþlerine, severek yardým ederdim. Anama yardým ettiðim içinde içimde bir mutluluk duyardým.
      Bir gün, kuþluk vakti (saat dokuz buçuk on gibi)ne yaptýðýmý hatýrlamýyorum ama onu da delirttim. Tabi tabana kuvvet kaçtým.
     Ben gidiyorum anam geliyor. Ne kadar kýzmýþsa ben koþuyorum O koþuyor.
Bereket, yokuþ aþaðý denize doðru gidiyorum, tarlalarýn içinden Anam da peþimde. Ýki kilometre gittik böyle. Hava sýcak, anam nefes nefese, ter içinde. peþimi býrakmayacak anladým. U dönüþü yapýp yavaþ yavaþ eve dönüyorum. Yavaþ dönüyorum,  çünkü, anam çok yoruldu.
Neyse eve geldim kapýyý dayadým. Anamda kapýya dayandý aç. Biraz direndim sonra kapýyý açtým sýrtýmý döndüm. Öfkesi baþýnda tütüyor. Sýrtýma iki yumruk attý üçüncü yumruðu vuramadý. çýktý dýþarýya örtme de biraz aðladý kendine geldi.
       Anam üçüncü yumruðu vuramadý. Vurmaya kýyamadý, 
Þimdi düþünüyorum da…
          Analarýn sevgisi, öfkesinden büyüktür diyorum
Eðer Annelerimiz bu gün yaþamýyorsa, vefat etmiþlerse unutmayýn ki;
          Ýnsan ürettiklerinde yaþar.
Anneniz, hiç bir þey üretmedi diye nankörlük etmeyin. Hiç bir sanatkarýn yapýp üretemeyeceði sizleri üretti. Onlar þu an sizde yaþýyorlar aslýnda.

      Bu bilinç ve özgüvenle iyi, güzel, üreten huzurlu insanlar olarak yaþayýn. Annelerinizi huzura kavuþturun.