Sözcüklere konduramadýðým bir aksan var: içimdeki þelale ne zamanki kurumaya yüz tutsa kurcaladýðým günümde refakat ediyor hüzün ve miadý dolmayan bir mil gözlerime çektiðim…

Sözcüklerin kaybolduðuna tanýðým ve peçesinin ardýna gizlenen gözlerinden tanýyorum aþký ve umudu hele ki müridi olduðum muhteþem varlýðý ile hidayetin, nemli gözlerimi asla kaçýrmýyorum Rabbimden ve içime doðan huzura geceyi ihbar ediyorum aslýnda yokluðun ne olduðunu iyi bilip sahip olduðum her þeyin varlýðý adýna þükrediyorum.

Büyümekten men ettim bir kez içimdeki çocuðu ve fizyolojik yaþýmdan da yasýmdan da çoktan arýndým.

Yüreðin makberi iken sessizlik ve Rabbim tek sýrdaþým iken büyüyor bu devasa rahmet ve insan olmanýn verdiði bir çöküþ bazen bir uçuþ elbet duygularýn demir attýðý bir düzende saklý tutuyorum hürmetimi tüm evrene ve tüm insanlýða ne zamanki kulaðýna su kaçsa imgelerin gözlerini siliyorum bu sefer kelimelerin ve elimi uzatýyorum ve bir þekilde tutunuyorum hayata bir de nefsimi öldürdüðüm dünümü minnetle anýyorum.

Aþký þiar edindiðim bir ömür.

Sevginin nüktedan dokunuþu ve serpintisi…

Biteviye peþi sýra sürüklendiðim bitmek bilmeyen bir gizem belki de.

Saz çalan eþrafýma b/akýyorum dünün muadili iken dünyanýn geldiði tükeniþ noktasý ve azgýnlýðýn da þerh düþtüðü dünya düzeninde en çok da çocuklarýn caný yanýp da gelecekleri ile oynandýðý elbet balta girmemiþ hüznümle sahip çýkmak adýna tüm masum ve mazlum yüreklere…

Baþ aþaðý ediyorum kimi zaman dünden beri içime attýðým ne ise kumbara misali boþaltýyorum ve tek tek didikliyorum benliðimi.

Dünden hala firar edemedim.

Çocuk kalmakla eþleþtiðim hala saklý tuttuðum oyuncaklarým ve en deðerli eþyam iken kitaplarým ki sayýsýndan bihaber olduðum kimi zaman ayný kitaptan iki ya da üç tane aldýðým ve birini bir köþede saklarken yaz köþemde saklý muradým ile kýþ köþemde bir þömine belki de içime attýðým odunla harlanan ve harmanlanan duygularým.

Sözcükler mikado çöpleri gibi.

Ben de sözcükler gibiyim.

Fazlasýyla daðýnýk hele ki telaþlý ve kaygýlý mizacýmla tutuþan ferinde ömrün bir gizi deðil de bir seher vaktini hayal ettiðim.

Çocukluðumda saklý mutluluðum hala da eþlik etmekte ne de olsa tarlama ektim ben dünümü ve güzellikleri þimdi ise nadasa býraktýðým bir evren var ve özlediðim Ýstanbul sokaklarým yine de aþka ve umuda düþkün yüreðimle bir þekilde turluyorum Ýstanbul’un hangi köþesi ise gitmeyi arzuladýðým ve denklemde denk düþtüðüm o sabit katsayý elbette katýksýz hüznüm ve balyalarca duygu artýk neye ya da kime denk düþüyorsa gülümsemeyi özlediðim bir bahar akþamý.

Müptelasý olduðum bir revnak düþ ve gülüþ belki de menkýbesi azamet olan bir serzeniþ elbet iklimin seyrinde elbet ikilem yüklü yeryüzü ve sedasýnda mavinin yaslý yankýlarýný duyuyorum mevsimin aslýnda mevsim olmaya ant içmiþ neþemin de yasýný tutuyorum.

Öleli çok olmadý: doðalý da.

Kibirsiz bir saltanat idi madem umut ve saklý tuttuðumuz muradýmýz ve iþte teftiþe çýktým yüreði gecenin isinde saklý bir kuþ sesi ve sevdasýnda saklý bir tutukluluk hali.

Öznesi kayýp bu ara þehrin ve þehir efsanelerinin.

Yükü de aðýr yüklemin ve ne çok noktalama iþareti belki de asla noktalamaya niyetimiz yok iken hayatý ve ötenazi yaptýðýmýz dünde kaykýlýp; anda savrulup yarýn mizaçlý öyküler dilediðimiz ve dillendirdiðimiz.

Bir ezan vakti en iyi gelen yüreðe ve her duada þerh düþmek adalete ve nemalanmak adýna iyiden doðrudan kimi zaman yanlýþlarýn doðrulara yaptýðý zulüm ile sonlanan nice güzellik.

Arþý alaya çýkan bir coþku saklý içimde ve günü b/öldüðüm sonra da duygu kýrýntýlarýndan geceye serildiðim ve özlemim büyük çok büyük en çok da kendime iken dönük yüzüm Rabbime ve yeter ki ömrün de aþkýn da miadý dolmasýn diye.

Metruk sancýlarý þehrin elbet gizi giyinen karanlýk sokaklar ve terk edilmiþliðin isyaný ile þehir acil ç/aðrý yaparken eþrafýna lakin kararlýyýz da hani vakit dolmadan asla firar etmeyeceðiz hanemizden ve duygularýmýz kaç haneli olsa da saymaya devam edeceðiz ne de olsa artý sonsuzun ruhu ile umudumuzu saklý tutuyoruz.