Saat gece 3.51.Muhtemelen sen yatağında uyuyorsun. Ben de
çalışma masamda her zamanki gibi bir şeylerle uğraşıyorum. Fakat bu mektubu
yazmaya karar verdiğime göre tam odaklanamamışım demek ki. Aklıma geldin ve ben
de fırsatım varken konuşmak istedim. Ama ne fırsat değil mi.Hep böyle mi yapacaksın sen? Hayattan beni
kopardıktan sonra yanına gelmeme izin vermeyecek misin? Tam bitti diyorum,bütün
bu olanları kafamda kurduğumu ve yanıldığımı düşünüyorum. Daha sonra karşıma
başka bir şekilde çıkıyorsun. İşte tam o sırada aklım duygularıma yeniliyor hem
de yenilmemesi için tüm kozları oynadığım halde. Ne istiyorsun benden ? Ne
istiyorsun ömrümün en güzel olması gereken yıllarından ? Görünen o ki sen normal
yaşantına devam ediyorsun.Fakat ben sana karşı senin kadar güçlü değilim. İstiyorum
ki ömrümün geri kalanını seninle geçireyim.En kötü günümü de en iyi günümü de
seninle yaşayayım.Gel gör ki en kötü günümü yaşadım ve en iyisini de yaşayacak
gibi görünmüyorum.İsterim ki bütün bu olanlar çocuklarımıza anlatabileceğimiz
birer anı olarak kalsın.Bana çok iyi geldiğini söylemiş miydim ? Çünkü ben
hayatta sen hariç hiçbir şeye bu kadar iyimser bakamıyorum.Hem de defalarca
yenilmeme rağmen.Ve en önemlisi de kendime zarar vermekten korkuyorum.Her şeyi
kendi elimle kaybediyorum ve bu istemeyerek oluyor.Suçu sana atmak gibi olsun
seninle tanıştığım günden beri hayatım normal seyrinde gitmedi.İyi ya da kötü
anlamda kast etmiyorum bunu.Farklı birisine dönüştüm sanki.Duygularımı katmadan
bir iş yapamıyorum mesela ve bu hiç hoşuma gitmiyor. Gözü kapalı yapabileceğim
şeyleri aklıma sen gelince elime yüzüme bulaştırıyorum.Bilmem kaç gece
yalvardım tanrıya beni yanına alması için.Belki izin verir de seni görebilirim
diye.Bu hiç hoşuma gitmiyor sevdiceğim.Beni sevdiğinden bile emin olmadığım , yüzüme
karşı bir sevgi sözcüğü bile söylememiş birisine bu kadar bağlanmak gerçekten
hiç hoşuma gitmiyor. Birçok işi yönetebilirken,birçok projeyi baştan tasarlayıp
sonuca erdirebilirken konu sen olunca mantığımın devre dışı kalması ve bir
asalak gibi hareket etmem hiç hoşuma gitmiyor.Bu arada aklıma gelmişken
söyleyeyim içimde kalmasın.Eğer amacın benim üzerimden kendini tatminse bu
kadar acı çektirmene gerek yok gerçekten.Ben vazifemi yine yaparım emin ol.Yok değilse
sence de kendini bir sorgulamanın bir vakti gelmedi mi ? Açıkça iyisiyle ya da
kötüsüyle her şeyi yüzüme haykırmanın itiraf etmenin vakti gelmedi mi ? Söylesene
sevdiceğim. Şu an kendimi bir kağıda hesap sorduğum için o kadar aciz
hissediyorum ki.Okumadığını bile bile bir şeyler yazmak…Anlamını yitirdi şu an
bütün söylediklerim.Daha fazla yazamayacağım bugün.Kendine iyi bak.Seni
seviyorum.Sana rağmen seni seviyorum.