Seda heyecandan titordu. Bu gün onanla tanýþacaktý. Uzun zamandýr internetten yazýþýyorlardý. Ekranda görmüþtü ama gerçek olarak görmek yüz yüze konuþmak heyecanlandýrýyordu.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Hazýrlanmak için gar dolabýna gitti. Elbiselerini gözden geçirdi. Bir türlü karar veremiyordu.  Bir sürü elbise denedikten sonra kot pantolonunu üzerine kýrmýzý kazaðýný giymeðe karar verdi.  Hafif bir makyaj yaptý.  Siyah florunu baðlarken görüntüsünden memnun kaldý.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Eh fena deðilim, Güzel bile sayýlýrým. Zaten Aykut beni her halimle güzel buluyor". Aynadaki görüntüsüne gülümsedi.                                                                                                                                              ,     

Sokaða çýkýnca derin bir nefes aldý. Mutluydu Aykut’ la altý aydýr konuþuyorlardý. Ýþ çýkýþý koþarak eve geliyor, heyecanla bilgi sayarýnýn baþýna geçiyor, Ekran açýldýðýnda sevgiyle birbirlerine gülümseyerek selamlaþýyorlar gün içinde yaptýklarýný anlatýyorlardý.                                                                                                                                                                                Seda çok yorulduðunu, haftanýn belli günleri çocuklarý foklar çalýþtýrdýðýný ama çok keyif aldýðýný kendinin de foklarý,   dansý etmeði sevdiðini, Ýleride dans kursuna gitmeði tonga, vals gibi danslarý da öðrenmeyi istediðinden bahsetmiþ sen de gelir misin  “.Benimle dans eder misin "diye sormuþtu. Aykut yanýt vermemiþ, gülümsemiþti, Gülümsemesinde acýlýk, bir tuhaflýk vardý.

       Bir gün konuþurlarken, Buluþmaða karar vermiþlerdi. .Aykut  büyük bir sürprizim var demiþti..  Doðal yalansýzdýlar en azýndan Seda kendinin öyle olduðunu biliyordu. Þimdiye deðin aþktan sevgiden hiç konuþmamýþlardý. Fakat ikisi de bir þeyler hissediyorlardý.   Bunu dillendirmemiþlerdi.  Aykut bu konudan özellikle kaçýnýyordu. Ama Seda anlýyordu bakýþýndan konuþmalarýndan oda bir þeyler hissediyordu. Belki bu gün duygularýný açabilirdi.   Seda bunlarý düþünürken heyecanlanýyor. Buluþacaklarý mekâna uçarak gitmek istiyordu. Aykut un kendisini beklediðinden emin olarak mekâna girdi. Masalarý gözleriyle taradý henüz gelmemiþti. Cam kenarýndan bir masa seçip oturdu” Ne oluyor neden bu kadar heyecanlanýyorum. Ben bu adama aþýk oldum galiba diye gülümsedi.” Sakin olmalýyým duygularýmý bu kadar belli etmemeliyim, henuz onun duygularý bilmiyorum. Acaba oda bir þeyler hissediyor mu ?. Hep mesafeli, kibar konuþuyordu.  Aðýrbaþlý hatta yorgun bir hali vardý. Aykut bir müzede çalýþýyordu.  Arkooleji okumuþtu. Tarihi seviyordu. onun sayesinde  çok þeyler öðrenmiþ  .Tarihe karþý  meraký artmýþ, bakýþ acýsý deðiþmiþti..Ailesiyle tatile gittiklerinde orada ki tarihi yerleri gezer mutlaka þehrin kalesine çýkarlardý. Þimdi anlýyordu ki o geziler boþ gezilermiþ. Keþke Aykut la gezebilsek. Onunla tatile çýkmak ne güzel olur. Diye düþünürken kapýya baktý sabýrsýzca. Garson dan su istedi, dili damaðý kurumuþtu.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    

        Görevine baþladýðýndan beri günleri dolu dolu geçiyordu. Akþamlarý bazen internette geziniyordu. Tesadüfen Aykut la yazýþmaða baþlamýþlardý. Ortak bir sürü konudan konuþabiliyorlardý. Sohbetleri her konuda olabiliyordu, pek birbirlerinin özellerine girmiyorlardý.  Aykut ailesiyle birlikte yaþýyordu. Her zaman ailesini çok sevdiðini onlarsýz yapamayacaðýný dile getiriyordu. Ýþini de sevdiðini sürekli okuyup araþtýrmalar yaptýðýný ileride, tarihi bir roman yazmayý planladýðýný anlatýyordu. Seda onu dinlerken tarihin içinde gezindiðini, o dönemler de Akut la birlikte yaþadýðýný hayal ediyordu. . Kendi de öðrencilerinin yaptýklarýný, oynadýklarý oyunlarý her gün nasýl þaþýrttýklarýný anlatýyordu. Aylar sonra kamerayý açmaða karar vermiþlerdi. O zamanda heyacanlandýðýný hatýrladý. Nasýl biriyle karþýlaþacaðým diye, Bir süre konuþamamýþ, kameraya bakamamýþtý. Fiziki olarak Aykut’u kafasýnda çizmemiþti. Fakat karþýsýndaki çok yakýþýklý biriydi Her haliyle çok bakýmlýydý.  O günden sonra belli saatte bilgisayarýn baþýna buluþmaða karar verdiler.  Saatler nasýl geçiyor anlamýyorlardý. Aykut Ara sýra ona iltifatlar ediyor, neþeli pozitif oluþunu sevdiðini söylüyordu. “Seninle konuþurken insanýn çocuk olasý geliyor” diyordu.  Seda gülüyor seni çocuk olarak hiç düþünemiyorum. Çok ciddisin, Nadir gülüyorsun. Hep düþünüyormuþ gibi bir halin var. Demiþti. Aykut yanýt vermemiþ gülümsemiþti.  Genç kýz garsonun bir þey ister misiniz diyen sesiyle kendine geldi.” Arkadaþýmý bekliyorum o gelince “diyerek garsonu baþýndan savdý. Kaygýyla kapýya baktý.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Neden bu kadar geç kaldý baþýna bir þey mi geldi, trafiðe mi takýldý diye kaygýlandý. Geleli iki saati geçmiþti. Garsonlar sýk sýk ona bakýyorlardý. Ýçini korku sardý. Gelmeyecek mi, burada böylece bekletecek mi? Hayýr bunu yapamaz nazik, duygulu adam, benim burada rezil olmama izin vermez. Ama neden gelmedi. Daha fazla burada oturamam. Diyerek çantasýný alýp çýktý.  Burada beklesem mi diye düþündü. Sonra kendine kýzdý.” Ekildin iþte ne beklemesi”. Aðlamaklý olmuþtu. Uçarak gediði yerden kanatlarý kalbi kýrýk dönüyordu.” Ne kadar aptalým telefon numarasýný bile bilmiyorum. Kendimi nasýl böylesine kaptýrdým. Kim bu Aykut, hangi müzede çalýþýyor.  Gerçek mi sanal mý? . Nasýl gittim, nasýl güvendim.  Saatlerce bekledim. Belki geldi, beðenmedi gitti. Belki benimle alay etti. Belki evliydi, belki kýz arkadaþý vardý onun için gelmedi. Kendimden utanýyorum hiç bir þeyini bilmediðin adamla buluþmaða gidersen böyle olur iþte “diye söylenerek evine geldiðinde öfkeden titriyordu.  Kýrýlmýþ, yaralanmýþtý. Kendini küçük düþmüþ hissediyordu. Bilgisayarý açmak ona haddini bildirmek istiyordu.” Hayýr, þimdi olmaz sakinleþmeliyim,  bir açýklamasý vardýr. Beni özelikle orada bekletmez, öyle bir insan deðil o, mutlaka ters giden bir þeyler var diyerek odanýný içinde yürüyerek sakinleþmeðe çalýþtý.                                                                                                                          

Bir süre sonra bilgisayarýný açtý. Evet, mesaj kutusunda mesajý vardý.  Titren elleriyle mausu mesajlarý üzerine týkladý. Gözlerine inanamýyordu.  Mesajý tekrar tekrar okudu. “seninle dans edemem güzel kýz”  yazýyordu.  Ne demekti þimdi bu? Ýkinci mesajý açtý. Bir görüntü vardý. Aykut tekerlekli sandalyede oturuyordu. Aman Allah’ ým diye bir çýðlýk attý. Gözlerine inanamýyordu. Aykut un tek bacaðý yoktu.  Seda sersemlemiþti ne yapacaðýný, ne düþüneceðini bilemiyordu. Koltuðuna yýðýldý kaldý. Gözlerinden yaþlar akýyordu.  Bir müddet sonra üçündü mesajý açtý.                                                                                                                                                             

“  Çok özür diliyorum. Seni orada beklettiðim için, durumumu senden gizlediðim için beni afet. Seninle öylesine baþlayan arkadaþlýðýmýz zamanla benim yaþam kaynaðým oldu,  neþen, dürüstlüðün güzelliðin beni sarmaladý, sana aþýk oldum. Gerçeði bilsen bir daha bilgisayarýný açmayacaðýndan korktum. Seninle bulaþmaða karar verdiðimde kendimi güçlü hissediyordum. Aþkýn rüzgârýna kapýlmýþtým.  Senin nasýl bir tepki vereceðini az çok tahmin ediyorum. Öylesine iyisin ki beni kýrmama adýna benimle konuþacaksýn ama gözlerini kaçýracaksýn,  buna dayanamam, bu nedenle yapamadým. Þimdi de kamarayý açmaya cesaretim yok. Sen gelmeden bunlarý yazýyorum. Ýki yýl önce askerliðimi yaparken mayýn patlamasý sonucunda sol bacaðýmý kaybettim. Aylarca süren tedaviler sonunda tekerlekli sandalyeyle eve döndüm. Ben artýk iþe yaramaz bir gaziydim. Maaþ baðlandý bir sürü sosyal haklar verildi. Kendimi toparladýktan sonra arkooleji okuduðu biliyorsun araþtýrma görevlisi olarak iþe baþladým. Ýþimde bacaðýma ihtiyaç yok. Bu duruma alýþtým çok zor olsa da alýþtým. Ta ki güzel yüzünü görünceye kadar. Vatan uðruna kaybettiðim bacaðým için üzülmemiþtim. çünkü o çehendem de arkadaþlarým canlarýný vermiþti. Ben yaþýyordum, nefes alabiliyordum. Bu yetmeliydi þükretmeliydim. Ediyorum da sen karþýma çýkýncaya kadar.” SENÝNLE DANS EDEMEM “güzel kýz. Umarým bana çok kýzmazsýn.  Senin hayallerini yýkmaða hakkým yok. Sen kavalyenle dans etmelisin,  çocuklarýn la oyunlar oynamalýsýn. Hayýr, bu yarým hayatýma seni ortak edemem, hoþcakal bir daha bilgisayarýna çýkmayacaðým Çok Üzgünüm, seni seviyorum”. Seda ne kadar süre kararan bilgisayara baktýðýný hatýrlamýyordu.  Kendine geldiðinde hemen bilgisayarý açtý Aykut un sitesine girdi ama kendisini engellemiþti. Bilgisayarda onunla ilgili hiç bir þey yoktu. Olanlara inanamýyordu dehþet içindeydi bütün bunlar sanal alemin oyunuydu sanki.                                                                                                                                                   

Hayýr, Aykut Bey, böyle iki mesajla her þeyi bitiremezsin. Kaçmana izin vermeyeceðim ben ne olacaðým,  sevgim ne olacak seni seviyorum be adam bacaðýn yokmuþ dans edemezmiþsin umurumdaydý sanki diyerek günlerce aðlamýþtý.                                                                                                                                                                                                                                                                                                  ü           Günler geçiyordu seda akþamlarý eve geliyor, bilgisayarýnýn baþýnda saatlerce oturuyordu. Bu koca þehirde yapayalnýz ve mutsuzdu. Aykut, onun her þeyi olmuþtu.   Onunla konuþurken hiç kimseye, hiçbir þeye ihtiyaç duymamýþtý. Basit bir olayý bile ona anlatýyor birlikte gülebiliyorlardý.  Onun tecrübelerinden faydalanýyordu. Paylaþtýklarý ne çok þey oluyordu belki çoðu saçma sapan þeylerdi. Seda onu ölesiye merak ediyordu. Seviyorum diye yazmýþtý. Gerçekten seviyor mu? Diye Düþünmekten kendini alamýyordu. Oysa kendi, Aykut a, dünyaya seviyorum bu adamý seviyorum diye haykýrmak istiyordu.                                                                                                                                                                                                                                                                                                   0kullarýn kapanmasýna az kalmýþtý tatilde ailesinin yanýna dönmek zorundaydý onlarý çok özlemiþti.  Gitmek Aykut býrakmak ondan vaz geçmek demekti.” Hayýr, senden vaz gecmiyeceðim.  Gitmeden seni bulacaðým.  Gidersem yüzün gider,  sesin gider, kalbim durur,  gecem biter buna dayanamam gidemem Aykut seni býrakýp gidemem.” Bu kararýndan sonra bir dedektif gibi Aykut un peþine düþmüþtü. Günler süren araþtýrmalar sonunda iþ yerini, ailesini bulmuþtu. Hatta onu uzaktan bile görmüþ, Çok þaþýrmýþtý.Aykut  protez bacakla zor da olsa dimdik yürüyordu.  Karþýsýna çýkmaða cesaret edememiþti. Etse de,   ret edeceðini biliyordu. Aykut’a yaklaþmanýn çarelerini düþündü,  günlerce planlar kurdu.  Onu uzaktan takip etti.  Bir gün iþ yerinin karþýsýnda kefede otururken. Aykut’un yanýnda sýk gördüðü arkadaþý geldi yan masaya oturdu. Seda bütün cesaretini toplayýp adamýn masasýna gitti, kendini tanýttý. Adam þaþýrmýþtý Seda, Aykut la yaþadýklarýný, onu sevdiðini, birlikte olmak istediðini, bacaðýnýn olmamasýnýn bir þeyi deðiþtirmeyeceðini. Her zorluða hazýr olduðunu Aykut un sevgisinden emin olmak istediðini anlatmýþ, onunla yüz yüze konuþabilmesi için yardým etmesini istemiþti. Adam, Seda’ nýn anlattýklarýnýn çoðunu biliyordu. Arkadaþýnýn mutluluðuna ve mutsuzluðuna tanýk olmuþtu. Son birkaç aydýr hayata karþý bütün ilgisini yetirmiþti. Onun için üzülüyordu. Bu kýzý sevdiðini biliyordu. Bacaðýndan dolayý aþkýndan kaçýyordu. Adam Sedanýn cesaretine hayran kaldý. Yardýmcý olacaðýný söyledi.

     Okullar kapanmýþtý. Ailesi bekliyordu.  Gitmeden bu iþi bitirmeðe karar verdi. Hayatýnýn kumarýný oynayacaktý. Ya kazanacak ya da kaybedecekti.  Kaybedecekse de ailesinin yanýnda yaralarýný sarmak daha kolay olacaktý. Bir sürü hazýrlýk yaptýktan sonra Aykut un arkadaþýna telefon etti. Aykut u vereceðe adrese getirmesini orada býrakmasýný, hiçbir þda bahçe içinde özel günler için hizmet veren bir yerdi. Seda sahipleri ile bir