…

Korkut son yýllarda hýzlý bir tempoda yaþamýþ, yorulan bedeni, zihni ve ruhunu onarmak ve dinlendirmek için hayatýný basitleþtirmiþ ve uyumaya çalýþmýþtý. Sabah erken kalkarak yürüyüþe çýkýyor, zihni gibi bedenini de zinde tutmaya çalýþýyordu.

Korkut’un yürüyüþe çýktýðýný fark eden Minel, üst kata çýkarak yataðý düzeltiyor, odayý toplayýp silip süpürüyor, hatta masasýna günlük taze çiçek koyduktan sonra kahvaltý hazýrlamak için aþaðýya iniyordu.

Korkut iç huzura eriþebilmesini engelleyen zihni, duygu ve psikolojik çöplüðün zihninde birikmesine izin vermemeye çalýþýyordu. Kendini boþ dedikodularla meþgul etmek istemiyor, enerjisini boþa harcayarak kendini kirlenmiþ hissettiren anlamsýz sohbetlerden uzak durmaya çalýþýyordu. Odayý toplayanýn kim olduðunu tahmin ediyordu. Her þeye raðmen onun kim olduðunu öðrenmek için bir kez de olsa karþýlaþmak istiyordu.

Elvin hemþirelik okumuþ, savaþ yüzünden Minel’in mikro biyoloji okumasý yarým kalmýþ, Aden’nin okul hayatý ise alt üst olmuþtu. Korkut, Elvin için görüþmeler yapmýþ, ona hastanede çalýþabileceði bir iþ ayarlamýþtý. Elvin hafta içi iþte çalýþýyor, hafta sonu ise Aden ile birlikte Türkçe kurslarýna gidiyordu. Ev hanýmlýðý Minel’e düþmüþ, o ise bu halinden þikâyetçi olmamýþtý.

Tahir Amca yaþý gereði çalýþýr durumda olmasa da, eski toprak olduðundan, zor þartlar altýnda yetiþerek geldiðinden kendince de çalýþmadan da duramýyordu. Uykusu azdý. Fýrsat buldukça bahçede çalýþýyordu. Yýllarý mobilyacýlýkta geçmiþti. Bir ara konuþmalarý arasýnda bir iki aletten bahsetmiþ, komutana daha fazla yük olmaktan adýný anmaktan vazgeçmiþti.

Ama Korkut onun da evde oyalanabileceði bir þeyleri olsun iþitiyordu. Kýsa bir araþtýrmadan sonra iþyerini kapatan birinin ikinci el makine ve teçhizatýný devralarak eve taþýmýþtý. Yaþlý Adam oyuncaklarýna kavuþmuþ gibi sevinmiþ, “komutan çalýþarak bunun bedelini sana ödeyeceðim” demiþti.

Günün yorgunluðundan erkenden uyuya kalmýþtý. Elvin’le Aden de akþam yemeðinden sonra erkenden odalarýna çekilmiþlerdi. Hava açýktý ve tatlý serince bir bahar havasý vardý.

Korkut, üst katýn terasýnda yalnýz baþýna oturmuþ, Semiha Ayverdi’nin 1971 yýlýnda basýlmýþ ikinci baskýsý olan “Ýstanbul Geceleri” adlý kitabýný okuyordu. Kitabýn giriþ bölümünde “Ýstanbul Geceleri” bir roman ya da bir hikâye deðildir. En az kýrk sene evvelki Ýstanbul’un þahsiyeti, maddi manevi hüviyeti, cemiyet hayatý, gelenek ve görenekleri bir ebedi tenasübün müsaadesi nisbtinde, yer yer, parça parça gösterilmek istenmiþtir.” Diyerek okumaya baþlamýþtý.

Minel de hiç uyku yoktu. Ýçilir diye çay demlemiþti, ama içen olmayýnca bir demlik çayla baþ baþa kalmýþtý. Dýþarýya çýkmýþ, evin önünde bir tur atmýþtý. Geceye sessizlik hâkimdi. Üst kattan yaylan ýþýk evi geçtikten sonra etrafa daðýlarak yok oluyordu. Minel, komutanýn yatmayarak kitap okuduðunu gördü. Birlikte çay içmek ümidiyle, demlik ve çay bardaðý koyarak üst kata çýktý. Korkut’a “Ýçersiniz deðil mi?” diye sordu.

Minel’in bu düþünceli hareketi hoþuna gitti ve uzatýlan bardaðý aldý. Ýçmeye baþladý. Ýçtikçe konuþmaya baþladý.

“Konuþacaklarýmý anlayabilecek misin güzel kýz? Bilmiyorum ama yine de konuþacaðým. Bilir misin? Türkiye’nin her þehri, her ovasý, her daðý ve her ýrmaðýyla güzel, sýcak ve ulvidir. Kahramanlýk, fazilet, zafer, iman, aþk ve vefa gibi daha nice güzellikler bu ülkenin maddi ve manevi yapýsýnda vardýr. Sadece saraylarýnda deðil, fakir görünen nice masum köþelerinin mahremiyetinde bile engin asalet vardýr. Keþke dilimizi biliyor olsaydýn? Keþke anlattýklarýmý anlýyor olabileydin?”

“Nasýl bir rüzgâr ki, sizleri yerinizden ve yurdunuzdan etti de ta buralara kadar attý. Ýçinden vurulmuþlarýn ateþiyle coþup, bir sevdalýnýn baðrý gibi yüreðiniz yanýp tütmez mi?

“Þu Anadolu’m ki, baðrýna sýðýnanlara yer, yurt olmuþ, nice küstahlarý bile nasipsiz býrakmamýþtýr. Hýrpalanmýþ güzelliði, hakarete uðramýþ þahsiyeti, kýrýlan gururuna raðmen ekmek ve su vermekten uzak durmamýþtýr. Bazen zevk yerine ýstýrap verir ki, bedelini hiçbir zevkin dudaðýnda bulunmaz.”

“Sizleri buralara kadar sürükleyen görünmez bir buyruðun tasarrufu deðil mi?"

...

Ant - 040420

...

Devam var