“KENDÝNE MEYDAN OKUMAYA VAR MISIN”

        Cümle tam þöyle baþlýyordu “ herkesin önce Kendine meydan okuduðu bir gün dilerim “ ilginç ama  anlam dolu ve çarpan etkisi oluþturan bir cümle . Hatta insanýn kendisini ,kendisi ile birleþtiren ve kendisini özel hissettiren bir cümle. Özellikle  bu zamanda söylenmesi gereken en cesur kelime birliði gibi duruyor zannýmca. Yaþanan onca þeylerin altýnda baþkalarýna ,baþka canlýlara hatta (haþa) Allah’a bir meydan okuma serüveni moda gibi yayýlýrken böyle bir ifadeyi dile getirmek cesur  bir gençliðin elinde olmalý. Evet bir genç kýz sosyal bir platformda paylaþtýðý ifadeler yazýnýn giriþinde yazdýðýmýn aynýsý ve bir umudun fidesi. Ancak þunu belirtmeliyim ki “insanýn önce kendine meydan okumasý cesaret isteyen bir durum” Kolay olmadýðý elbette aþikar ancak neden olmasýn ki, hele tamda þu an . Ve elimizde varken böyle zeki ve cesur genç bir nesil. Onlarýn  bunu fazlasýyla baþarabileceðini inancým hala tam. Size ve baþta kendime  sloganým þu olmalý ““ Kendine Meydan okumaya Var mýsýn “” 

           Belkide bilmiyorsundur nasýl olacaðýný ,nasýl iþleyeceðini bu durumun . Belki de Tereddüt içindesin biliyorum . Bu slogan silkti seni ,titretti farkýndayým . Tamda bunun için diyorum . Titreyip kendimize gelmenin tam sýrasý.  Öyle deðil mi..? Yoksa sen hala Hafýz-ý Þirazi' nin þu elmas kýymetinde ki cevheri duymadýn mý..? “ Dünya öyle bir metaa deðil ki bir nizaa deðsin” yani dünya öyle sanýlandan öte kýymetli bir yer deðil ki kavga edelim. Eðer kavga edeceksek  günah iþlememek ve ah almamak için kavga edelim . Yoksa elimizden kayýp gidecek her þey . Unutma “insan önce kendine meydan okudukça ,Meydan (ý) okuyabilir “ ancak “Meydan okumak içinde önce insanýn içinde ki Meydan(ý) okumasý gerek”. Yoksa  sen ben ve biz ,hepimiz birileri tarafýndan sürekli av olarak , bir avcý tarafýndan avlanmaya devam ederiz. Kim beni avlayabilir ki deme sakýn . Neden dersen içinde ki nefis ve þeytan yetmez mi sana ,bize . bizi avlamak için .  Þimdi gelin , býrakalým dýþýmýzdakileri.

          Neden mi çünkü hepimiz zaten nefis taþýyoruz ve “En büyük cihad nefis ile olan cihattir” demiyor mu peygamberimiz . Biz insanlýðý  bu duruma getiren zaten nefis deðil mi ..? Yani hýrsýmýzýn ,kötü huylarimizin kýskançlýðýmýzýn, hasetliðimizin ve daha bir çok þeyin sebebi nefsimiz deðil mi..? O zaman býrakalým dýþýmýzdakileri  yani birbirimizi. Ýçimizdekilere “ Meydan Okuyalým . Eðer içimizdekine Meydan okursak çoðu þeyi zaten  baþarmýþ olacaðýz .Çünkü þimdiye kadar çoðu kez içimizdekiler avladý bizi ancak bizler farkýnda bile deðildik . Þimdi içimizdekini biz avlayalým ve izini sürelim avlarýmýzýn.  Yoksa ne Meydan okuyabiliriz nede Meydan(ý) ...? 

         Peki bunu nasýl baþarabiliriz diyorsan Çok kolay hemen anlatýyorum . Nefsimizin þimdiye kadar itaatsiz davranýþlarý karþýsýnda ona yapýlacak en güzel meydan okuma , bizim ona itaatin nasýl olmasý gerektiðini öðretmek olacak ama onun bize yaptýðý gibi deðil . Nasýl mý ..? Þöyle ; onun kan damarlarýna içimizdeki sese itaat etmesi gerektiðini asilayýp, imaný hakikatlerin  nur ile dolu hikmetlerini ikinci bir defa  mecz edip artýk rabbani emirlere uymasý gerektiðini anlatalým . Hakikatleri ,görgü kurallarýný ,örf ve adetlerimiz musbet olan geleneklerimizi ,saygýmýzý güven ve þefkatimizi bir annenin kilimi ilmek ilmek dokumasý gibi nefsimizin idrakine mecz edelim . Bunu yaptýktan sonra  ,bekleyerek izini sürelim . Gün be gün takip edelim kendimizi . Taký Kendil(li) olmaya baþladýðýmýz kanaatine varana dek Bunu gönülden hissetmeye baþlayana dek. Ve sonra bizi avladýðý günlere inat ,yine emrettiginde ,itaatsiz davrandýðý vakit ona “Mehâsinin hep mevhûbedir; seyyiâtýn meksûbedir” yani “Sende bir güzellik var ise, sennden deðildir, sana ihsan edilmiþtir, yani mevhubedir sana.  Sende bir hata, günah var ise, O da senin kendindendir, yani  meksûbedir sana “deyip Hodgam  ,hodendiþ ve bedbaht tavýrlarýna ,bir çekiç ile vurur gibi vuralým kafasýna . Taký kendi içimizde ki nefsimizi  düzeltene dek. Eðer bunu baþarabilirsek  yani günah iþlemenin terkini saðlayabildiysek bir ikinci adýma ,oyunun ikinci level' ine atlayalým. Birincisinde nefsimizin emrettiði Hodgam ve kötü gunahlarýn terkini öðrettik ona. Ýkinci level’ de ise  nasýl iyi þeyler yapabilirizin dersini vermeye çaba sarf ederek bir lokman hekim gibi “Kendimize  Meydan Okumanýn” kapýlarýný aralamaya baþladýðýmýzýn cilvelerini an be an izini sürelim ve sadece seyredelim .  

             Ýþte o zaman , izini sürdüðümüz her günde ömrümüzce bizi aslýnda avlayanýn “Ýçimizdekiler” olduðunu fark ettiðimiz an ,artýk biz avcý, onlar bizim avýmýz olacak . Sonra mý ne olacak ,”çok uzaklarda aradýklarýmýz aslýnda yüreðimizin kýyýsýnda yýllardýr bizleri hasretle bekledikleri aný yaþayacaðýz ve sadece yýllarýn sinesinde taþýdýðý göz yaþlarý ile Rabbin huzuruna kavuþacaðýz” Yani ,huzur ,özlem erdem ,doðruluk nezaket güzel sözlü olma  ,merhamet ve þefkat gibi bir çok þeyi karþýlýklý olarak yani (Komþunun komþuya ,arkadaþýn arkadaþa ve toplumun kendine ) olan saygýsý  inþallah bir nur gibi inkiþaf edecek. Son sözüm þu olmalý ki “Ýçindeki nefis ve þeytana meydan oku ki . Nefis ve þeytana yer kalmasýn .’ Yani kendine meydan oku ki ,Kâinatý da okuyabilesin..

Þimdi “Kendine Meydan Okumaya Var Mýsýn..?”