Bahşedilen gülücüğün dahi somurttuğu

Sefil düzenden ayrı düşmenin de vedası belki de:

En çok dokunan yüreğe

Dokunmadan sevmekle iştigal bir gök gürültüsü

Elbet sadece Yaratanın şahitliğinde

Kuru başına da çekilmiyor işte hezeyan.

 

Manivelası, hasretle vurgun koylara

Yere göğe koyamadığım sevginin, aşkın da son katresi.

Elleri yumuk bir çocuğun son bakışı

Anne olmanın özlemine dahi aldırış etmeyen

Bir Anka kuşu ki

Özlemin de sönmez ferinde gaipten gelen isyan

Yeter ki Rabbim af eyle,

Dercesine kilit vurduğumuz mevsim.

 

Kindar tohumların da asla ekilmeyeceği toprak

Güneşin vurgusu

Saçlarımın da örgüsü

Aşkın meali mi, sizce?

Sevip de görün dercesine

Uzandığım o rahle:

Pişmanlıkla dolu dolu bir izdiham

Neye yettim ki ömür yettikçe?

 

Sonlarsa vuku bulan:

Ne gam!

Aşkın künyesinde yazan özlem

Elbet çaresizliğin sivri dili

Yumuşakça seven rüzgârın da savurduğu

Gamın yelesi:

Aşka hüsran yükleyen

Sevip de aşınmadı hani yüreğim, dercesine

 

Çaputların salındığı mevsimde

Taşkın gözlerin deldiği o ukdede

Kaldı mı gözü varlığın…

Nazarına yenik düştüğüm şarlatanın

Ve vazgeçemediğim bir zevce

Ne komik oysa:

Aşkın aşkla imtihanı.

 

Sökükleri çekip de elimine ettiğim bir rastık

Saçlarımı serdiği yastık

Göğe dikili gözlerim ve yüreğim

Tüm insanlık tüm insanlık

Olsun ister miydim hiç taban tabana zıt?

 

Pekişen rehavet

Evrende çöken husumet:

Hala sevmeyi dilediğim bir aksan

Kurcaladığım mevsim sanıyor işte kendini hazan

Oysak kavuştuğum bahar ve Nisan

İşgali evrenin

Kök hücrelerine serilen hüznün de savruk etekleri

Taşların dolup taştığı

Uzattığım ekmek ve nimet ve iyi niyet:

Göğü taşlayan iblis mi sökün edecek ansızın?

 

Varsın da vursun rüzgâr

Kapanan kapılara asılsın yapraklar

Ben ki ne çiçek olabildim

Ne de yeşeren umuda dirlik ektim.

 

Zamanın birinde yaşadıysam

Sevip de tasalarımı hala aşamadıysam

Bir sefer tasında yan gelip yatmış mevsim gibi

İçime batan dikenlerime

Hala sökün de ettiyse gözyaşım

Elbet vardır Mevla’mın bir bildiği:

Vade dolana kadar ne kadar sevsem kardır

Bir de yazmanın meali iken görünmeyen üstümde

Lakin serpilen ümidim ve yüreğim

Elbet evrenin merkezinde

Başat bir iklim

Şaşalı bir de resim

Oysaki içi boş bir kare.

 

Mimlendiğim her izlekte

Solmayı ben dilemedim

Görünmezliğin de mucidi iken evren

Parmak izimle şerh düştüğüm şu kalem

Sığındığım kadar Rabbime ve içime

Azat edilmenin de ufkunda

Şiar edindiğim revnak bir umut

Sözcüklerin de basarken bam teline.

 


( Vardır Mevla'mın Bir Bildiği.. başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 2.04.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.