Yürümek güzeldir....
İyi gelir, hem bedenimize
Hem de ruhumuza...
Ve ben severim yürümeyi
Yürürken kendimle söyleşip,
Kendimi dinlemeyi... 
Günün hüzünlü vedası, 
Akşamın huzur veren merhabası... 
Gökyüzünün, gün ile akşamın karışımı
Ahenkle dans eden renk cümbüşünde
Yürürken günbatımının sessizliğinde.... 
Birine rastladım... 
Bağdaç kurmuş oturmuş, sokağın bitiminde 
Küçük bir parkta, çimlerin üzerinde.... 
Belli ki bir derdi vardı, 
Zira yüzü avuçlarının içinde... 

Bir an kendimi gördüm kendinde
Benim de yanan bir ruhum vardı
Bedenimin içinde... 
Usulca sokuldum, 
Bende bağdaç kurup oturdum
İzledim onu bir süre sessizce 
Merhaba dedim kısık bir sesle
Sanki bu merhabayı bekliyordu
Hıçkırarak ağlayabilmek için gönlünce 
Elimi omzuna atıp... 
"Farkındamısın hayat devam ediyor" deyince
O kadar çok derin baktı ki gözlerime
Nemlenmiş gözleriyle... 
Benim için "bitti" dedi titrek sesiyle... 

Otuz, otuzbeş yaşlarında bir adamdı
Hani derler ya tığ gibi bir delikanlıydı 
Kılığı kıyafeti düzgün, bakımlıydı... 
Sordum; içten bir ses tonuyla
"Neden bitti" diye
Hıçkırıkları kesilmişti 
Lakin gözyaşlarını tutamıyordu belli ki
Avuçlarının arasına aldığı başını eğdi... 
Ve dedi ki :
Ben anlamını bildiğim halde sevginin
Nasılda kırdım kalplerini sevdiklerimin 
Ne büyük hatalar yaptım kendi ellerimle
Kurbanı oldum bencil tercihlerimin
Ne şansım kaldı dönmek için geriye
Ne umudum kaldı yürümek için ileriye
Affedilmez bir hata ile 
Kendi hayatımı da sevdiklerimin hayatını da
Yaktım kendi ellerimle... 
Anlatırken Kendini, ağlayan titrek sesiyle
Yüzünü kapatıyordu bazen avuçları ile
Lakin ne idi o affedilmez hata
Hiç girmedi o mevzuya... 
Bilemedim kalkıp gitsem mi? 
Oturup kendisi ile dertleşsem mi? 
Dönüp baktı bir an yüzüme
Sordu; sen kimsin diye... 
Durdum... Bakakaldım... 
Diyemedim.... 
Ben de senin gibiyim... 
Umutları kırık, hayalleri yıkık
Affedilmez hatalarımın kurbanıyım.. 

Bende eğdim başımı avuçlarımın içine 
Kendimi sorgulamaya başladım, kendimde 
Ve bir an... 
Başımı kaldırıp, yüzümü çevirdiğimde 
Kendimi yalnız buldum, çimlerin üzerinde 
Gözlerim dolduysa da ağlamadım... 
Lakin düşündüm... 
Bazen kaderimize kendi ellerimizle 
Ayrılıklar yüklüyoruz,
Hüzünler yüklüyoruz,
Kederler yüklüyoruz,
Gözyaşları yüklüyoruz.... 
Bazen kaderimize kendi ellerimizle 
Umutsuzluk yüklüyoruz, 
Karamsarlık yüklüyoruz... 
Ama.... Bir de... 
Yanlış kararlar ve tercihlere, 
Sevdiklerimize ve sevenlerimize
Tabiri caiz ise.... 
Hayatı zehir ediyoruz, zindan ediyoruz..... 
Telafisi için oturup, kendimize ah ederek... 
Gözyaşı döküyoruz.... 
Hayat herşeye ve herkese rağmen güzeldir
Lakin hayat sevdiklerimizle güzeldir... 

( Bir Hayat Hikayesi başlıklı yazı Ergül Güzel tarafından 30.03.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.