Güneþi doðuran yetim gece ve hayatý sulh bilen yorgun kelam, yorgun mevsim.

Gün, özrüme yenik düþtü esir kalmýþlýðýma da minnet ettiðim her sela vakti.

Aþký kýyanlara mecburi atýþ ve hedefimdeki makul rota elbet sýrtý güneþe ve bahara dönük olanlara nispet yaptýðým bir þiir vakti, sevginin de seyisi iken fukara yürek ve sözcüklerin cibilliyetine çizik attýðým.

Selamý eksik eden etmeyen ve hürriyetini yanlýþ mefhumlarla meþru kýlan…

Hükümranlýðýnda Rabbin aþkýn da kelamýnda yanýp sönen yüreðin feri.

Meþru müdafaa benimki ne zamanki s/özlendim hayatla ve iþte kalburüstü duygularým filan da maharet deðil hani sadece:

‘’Yaz’’ dedi Rabbim.

Öncesinde…

‘’Sev’’ dedi.

Makul düþlerin hüküm verdiði gerçekler ve gerçeklerin reþit kýlmaya üþendiði hayaller…

Lafügüzaf ve eridiðim kadar da erdiðim.

Ertelediðim ne varsa þimdi telaþla cebelleþtiðim hayat ve güzergâhýnda koca insanlýðýn yenik düþtüðü elbette sadece ve sadece cehalet.

Virüs hak getire.

Sevgisizlik ve gýybetin doz aþýmý yetmedi sevenlerin hakký yokmuþ gibi yaþamaya ve mutlu olmaya arþý alaya çýkan çalgýlar, çengiler ve nefret makamýnda þarkýlar.

Ýkili iliþkiler ve de hele ki mevzu bahis bir üçüncü kiþi ise.

Sözcükler yetmiyor asla yetmedi güzel Rabbim ve nasýl bir tevafuk ki; özlediðim hayatý yaþýyorum aslýnda herkesin yaþadýðý hayatý ben bir ömür yaþamýþken…

Eve sýðmaz mý hayat ki bir ömür sýðdýðým yeri geldi duygularýmýn taþtýðý ve insan sevgimle çoðu insana da taþ çýkardýðým lakin yetmedi bilirim…

Azýðým.

Atýðým.

Olmayan azametim ve fýtratým.

Ölü nefsim koktu ve attým çöplüðe ve yerine bir kalp gözü bahþetti Rabbim.

Sevdalanmak mý?

Elbet hayatýn da meali üstelik farkýna varmadan kalp gözüme sirayet eden nihayetinde Rabbime dokunduðum.

Mübalaða etmeden sevsem de sevgi aþýmý lakin unutulan illa ki bir þeyler vardý ve olacaktý da ne zamanki kendimi sevmeye kalktým ve iþte fýrsat bu fýrsat:

Sýnandýðým.

Sýnandýðýmýz.

Zalim yine zalim ve mazlum sevgiye ve Ýlahi Aþka hâkim.

Bedellerse ödenen ne gam hele ki vicdanýmýn rüþtünü ispatlamýþken.

Sözcükler dar boðazda lakin geniþ benim gönül pencerem.

Latife yapan mevsim ve muhatabým olan tabiat ne zamanki gözlerim doldu evren de ç/aðladý akabinde ve iþte içimde yeþeren gece ve neþe üstelik gecenin kaçý sönmüþken çoktan gündüzün feri ve iþte gülümseyebildiðim bir vakit ne zamanki þehir ýþýklarý söndü ve rahmetin ýþýðý ile aydýnlandý evren ve kozam.

Muhatabým olan evren ve insanlarýn hala ket vurmayý beceremediði yaþama sevincim gerçi infilak eden ruhumla az cebelleþmedim bir ömür hele ki geçen þu son 24 saat.

Yol uzun ya da kýsa.

Satýrlar bazen þiþkin bazen sýska.

Hazan benzeri bahara duyduðum özlem hele ki en çok yaðmuru sevdiðim ve nemlendiðim anbean.

Aþka hürmet eden etmeyen ve beþeri sýfatlarý yok sayýp da erdiðim o nokta aslýnda nihayet addedilen lakin farký þu ki: yarýnlara egemen kader ve cihan.

Arz ettiðim ne ki?

Talep ettiðim mi? Haþa, Rabbim hem sen nasýl da bilirsin içimden geçeni?

Kulvarýmda tekim çünkü acýlarýmla ihya oldum ben bir ömür varsýn þimdi de sefasýný süreyim geçen acýlý zamanýn.

Güne hürmeten.

Hayatý azaba çeviren zalime de ettiðim sitem elbette kalmadý bunca mazlumun ahý yerde ve ah etmesem bile içimdeki yara çok taze.

Yamalý sözcüklerim zaten en sevdiðim mintaným ve dikiþ yerlerinde sözcüklerin, atan kalbim üstelik sevgi ve merhametle elbette inancýn ýþýðýnda, ortada kalmýþlýðýma da kýyamadý Rabbim ve iþte Ýlahi Ateþin nezdinde boynum nasýl ki kýldan ince…

Hayatý yaþanýr kýlan ya da kýlmayan ve ölümün örtülü yüzün de artýk tüm maskelerin de düþtüðü ve ne mutlu içi dýþý bir olana gerçi yaþarken mutluluða fazlaca denk düþmedim lakin hayat sadece bu günden de ibaret deðil:,

Yarýnlarýn hatýrýna ve hala yaþayýp da yazabiliyorsam demek ki tükenmedi umutlar.