Yetimliðin teþrifi

Sedasý yitik bir imge

Göðün kulunçlarýnda

Aþký da refüze eden bir tebessüm

Ýçine açan mevsim ve çiçek

Toz bulutlarýnda saklý sefalet

Az sonra rücu edecek felaket

Ayak sesinde ninnilerin

Kâbuslarýn da freni çekilecek.

Maðduriyetin tecelli ettiði her izlek

Kanaviçeler kanarken köstekli saatin de

Unutulmuþluðuna sirayet edecek felek

Elbet maruzatý dillenen

Elbet aþký dilenen melek

Közünde saklý ümit ve kâbus;

Eþref saatinde de uyanacak her bellek

Aþkýn kayrasýnda seken yýldýzlar gibi

Gecenin de nöbeti sonlanmadan

Refüze edilecek kör âþýk.

‘’Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydý; bana ait bir cümle, bir düþünce olsaydý.’’

(Oðuz Atay)

Ýkram edilen yalnýzlýk elbette tevazu yüklü bir tevafuk ve pekiþen aksanýnda dingin cümlelerin, dün mizaçlý öyküler derliyorum içimin de alfabesi iken þehir ýþýklý þiirler.

Kandýðým her sevgide saklýyým ve her þerde dokunduðum bir hayýr elbette asla hayýr diyemediðim.

Düþ meclisime kilit vuralý çok olmadý ve dünyanýn baþýna örülen çoraptan da haber aldýðým koca bir yalan.

Uyuyan yýlanýn zehrine filan da talip deðildim hani ve göðün resmini çekiyordum her bakýþýmda takýlý kalan pamuk beyazý bulutlarda hâsýl olan bir kývýlcýma da iþaret eden yüreðimin fermaný.

Ayýp ettim bir ömür elbette kendime ve gizime sadýktým týpký Rabbime de sunduðum her beyanda sadece saflýðýmý mazeret sundum ve yoklamada adýmý okumayan þehir meclisine de nasýl kýrgýndým.

Komplimanlar taþlandý ve aklandý kara.

Karanlýða þerh düþen her beyazda aklýmý yitirdim.

Yiten ömrün kaçta kaçýydý sahi ya da kaçýn kurasý idi göz temasý kurmaktan kaçýndýðým insanlar ve vuku bulan her hadisede topa tutulan kimliðimin de ucunu yaktým ve ateþ aldý bedenim lakin hala soðuktum insanlara en çok da adýmý kirleten ve adýmlarýmda yolsuz kalan düþlerimi filan da takip etmeyi býraktým bir gecede.

Solgun mehtabýn alýn yazýsýydý sönük ferinde yýldýzlarýn da yýlgýsý.

Kem gözlerden düþen payýma ve köhne bir lahit.

Duraklarda yoktum.

Adýmdan bitap düþen benliðime de verdim veriþtirdim.

Kiri ve kini ile ünlü yanýlgýlar sokaðýnda künyemi düþürdüm ve asla da itiraf etmedim kaybolduðumu.

Kayýplarýn piriydim.

Kandýkça sefaletim çoðaldý.

Azan insan ve nefsi uzaðýmda olsa da iþte olan olmuþtu ve kurunun yanýnda yanan yaþa dönük yasýmla bir yasa idim sehven unutulduðum kadar da umut etmeyi terk ettiðim kýþýn soðuðuna gebe bir bahar sabahý asla da içine sýðamadým bedenimin.

Nahoþ bir tadý vardý artýk içtiðim suyun.

Küfründen bol ne vardý lanetli gölgelerin?

Melankolik ve yorgun hazanýn da dibini kürüyordum nihayetinde iflah olmayacaðýný da anladým kurmaya kalkýþtýðým hayallerin ve beyitlerin gazabýna uðradým aþtýðým bentlerde bir türkü tutturdum bir nefeste sönen bir kerede küsen mizacým gibi sivrildikçe sivrildim sonra da sinmeyi makul bildim ve sindim de içine saklandýðým hücrede.