Kıracım ben
Gök gürlese heyecanlanırım
Hava bulutlansa umutlanırım
Yağmursuz tebessüm edememki
Şimşekler hıçkırsa
Kapanmaz derin yarıklar açıp
Ağıt yakan yıldırımlar düşer yaslı bağrıma
Kan emici hasret çınarının kökleri damarlarımda
Kırmızı yaprağın gölgesine tüner serçeler
Söndürmez ciğerimi birer damla gözyaşları
Gelir misin bir gün serçelere yardım eder misin?
Başucumda derin bir kuyu
Umut dolu satır dibinde ipi çıkrıkta sallanıyor
Beslendiği ela renkli göl, başını alıp gidince
Gözüne kara su inmiş
Siyah gözlükleriyle diz çökmüş
Kör bir pınar var ilerde
Kıracım ben
Susuzum
Verimsiz
Ekilip biçilmeyen
Çiçeklerin açmadığı kuşların ötmediği
Bal arılarının göç ettiği
Baharı tanımayan
Kara bir toprağım ben
Yazı gelmeyen
Her mevsim yağan beyaz örtünün ayazına sarılan
Kardelen tohumlarının hiç açmadığı
Âşık Veysel’e sadık olan
Kara bir toprağım ben
Kıracım ben
Sel ’siz gülememki
Uzaktan çoğalıp gelir misin?
Akıp yıkar mısın bir gün
İçimdeki derin yarıklardan geçer misin?
İpsiz kuyudan taşar mısın?
Kör pınardan şırıl şırıl akar mısın?
Söyle gelir misin?
Gelir misin bir gün