Kula Bela Gelmez Hak Yazmadýkça, Hak Bela Vermez Kul Azmadýkça...

Kula bela gelmez Hak yazmadýkça, Hak bela vermez kul azmadýkça, Hak Kulundan intikamý Kulu eliyle alýr. Ýlmi Hakk’ý bilmeyenler, onu Kul yaptý sanýr. Emri Bari olmadýkça sanma bir çöp kýpýrdanýr. Hz. Mevlana.

Ýlim deryasýndan iman dairesinden kul uzaklaþtýkça, kibirle gururla kendini güçlü yenilmez sanýnca, mazlumlara keyfince zulüm edince, buna bizler hariç herkes susunca muhakkak ki susmasýnýn karþýlýðýnda, hak kulu hak edince baþýna bela ve musibetleri getirir. Gönül dostu Mevlana’nýn bu sözleriyle baþlamam bu nedenledir.

“Allah’u Teâlâ’nýn, bir þeyin varlýðýný ezelde dilemesine kader denilmiþtir. Kaderin, yani varlýðý dilenilen þeyin var olmasýna Kaza denir. Kaza ve kader kelimeleri, birbirinin yerine de kullanýlýr. Buna göre kaza demek, ezelden ebede kadar yaratýlacak þeyleri, Allah’u Teâlâ’nýn ezelde dilemesidir. Bütün bu eþyanýn, kazaya uygun olarak, daha az ve daha çok olmayarak yaratýlmasýna kader denir. Allah’u Teâlâ, olacak her þeyi ezelde, sonsuz öncelerde, biliyordu. Ýþte bu bilgisine kaza ve kader denir.”

Her mazluma eziyetten sonra insanlar kendi keyfince, beylik taslayarak dudaðýnýn ucuyla sessizce lanetleme seanslarýna bravo dedikçe, kul azmýþ olur ve hak Teâlâ’da kula belasýný yazmýþ olur, bu yakýn zamanda veya uzak zamanda fark etmez, zaman dediðimiz bir andýr ve an gelir ve çatar! Dünden önce Çin de Uygur Türklerine yapýlan bunca zulümden sonra iþte, Çin’de salgýn olarak yayýlan “Corona virüsü” ile” hak edenlere hak Mevla belasýný yazmýþ oldu. Dün dahi mazlumlar için bizlerden baþka, kýnayan ve sahip çýkan olmadý yani Türkiye ve vatandaþlarýndan baþka, taziye ve geçmiþ olsun mesajlarý, birlik ve beraberlik çaðrýlarý yapanlarda olmadý!  Bunlar yerine getirilmesi gereken temel insani görev ve vecibeler olarak kýnamalarý ve güya adý, Müslüman ülkelere buna karþý çýkalým çaðrýsýný baðýra baðýra söylemesine raðmen, duyan ve müdahale eden hiç olmadý! Peki, daha sonrasýnda kullar duymayanlar þu veya bu þekilde bu zülüm meselesi ile ilgili olanlar baþ baþa verip biz neler yapýyoruz dediler mi? Hayýr! Þimdi bu virüsle ilgili yok etmeye güçleri var mý? Hayýr! Zenginlik güç silah fayda ediyor mu? Hayýr. Þimdiler de acaba “Biz nerede hata yaptýk/yapýyoruz” muhasebesini yapýyorlar mý? Hayýr. Buyurun Gazete haberlerini okuyalým.

“Çin'in son yýllarda Doðu Türkistan'da yaþayan Müslümanlara getirdiði oruç yasaklarý, bu yýl da yürürlüðe girdi. Yasaklar büyük bir katliama neden oluyor. Doðu Türkistan halkýna yaþatýlan zulüm, gün geçtikçe büyüyor ve yaþamýný yitirenlerin sayýsý her geçen gün yükseliyor.”

“Camiler yýkýlmýþ, toplu ibadet yasaklanmýþtý; Kuran kurslarý kapatýlmýþ ve bölgeye yerleþtirilen Çinliler Müslümanlarý taciz etmek için her yolu denemiþlerdi.”

“Dini ilimlerin öðrenilmesi ve dini bilgilere sahip öncü kiþilerin halký eðitmeleri de tamamen yasaklanmýþtý.”

“Günümüzde, Müslüman halka uygulanan sindirme ve baský yöntemlerinden biri de eðitim alanýnda kendini gösteriyor.”

“Bölge üniversitelerde eðitim Çince görülüyor ve bu üniversitelerde eðitim imkâný olaný Müslüman oraný %20'lere zar zor ulaþýyor. Otuz yýlda, dört kez alfabelerinin deðiþtirilmiþ olmasý da, yine Müslüman halka yapýlan bir asimilasyon uygulamasý.”

“Çin zulmü altýnda ezilen Doðu Türkistan'daki Uygurlar, yaþam mücadelesi vermeye devam ediyor.”

Gönül sevinmiyor bu olanlara yine insan olarak üzülüyor, lakin hak edende hak ettiðinin karþýlýðýný almasý, haddini bilmesi gerekiyor. Bir kýssa ile devam edelim, noktayý koyalým.

YÜCE ALLAH’IN GÝZLÝ ADALETÝ

Hz. Musa (a.s) Tur daðýna çýkýp Rabbine münacatta bulunurdu. Bir münacatýnda:

–  Ey Rabbim! Bana, kullarýna uyguladýðýn adaletini göster, diye dua etti. Allah’u Teâlâ:

– Ey Musa! Sen atýlgan, cesur ve aceleci birisin; sabretmeye gücün yetmez“ dedi. Musa (a.s):

–  Senin özel yardýmýnla sabredebilirim, dedi. Allah (c.c):

– O zaman filan yerdeki çeþmenin yanýna git, çeþmenin hizasýnda, orayý görebilecek bir yere gizlen; kudretime ve gaybî ilmimde sýrlarýma bak! Buyurdu.

Musa (a.s) çeþmenin yakýnlarýndaki bir tepeciðe çýktý ve kendini gizleyerek çeþmede olacaklarý gözetlemeye baþladý.

Biraz sonra çeþmeye bir atlý geldi. Adam atýndan indi, abdest aldý, suyunu içti. Kuþaðýna baðlý ve içinde bin dinar bulunan kesesini çözerek yan tarafýna koydu. Namaz kýldý. Sonra, acele ile atýna bindi; altýn kesesini orada unutarak çekip gitti.

Atlýdan sonra çeþmeye küçük bir çocuk geldi; çeþmeden su içti, o esnada altýn kesesini gördü, onu alarak gitti.

Çocuktan sonra çeþmeye ihtiyar ve kör olan bir adam geldi; su içti, abdest aldý ve namaz kýldý. O sýrada atlý, altýn kesesini düþürdüðünü anlayýnca geri döndü. Çeþmenin yanýnda ihtiyar kör adamý görünce hemen yakasýna yapýþýp ona:

“Ben burada az önce bir para kesesi düþürdüm; kesemi bana ver! Çünkü buraya senden önce baþka birisi gelmedi!” dedi. Ýhtiyar kör:

 ”Baksana ben yaþlý ve kör birisiyim! Nasýl olur da senin keseni görebilirim?” dedi. Atlý, yaþlý adamýn sözüne inanmadý, kýzdý; kýlýcýný çektiði gibi adamý orada öldürdü. Yaþlý adamýn üzerinde kesesini aradý ama bulamadý. Atýna binip tekrar yoluna koyuldu. Musa (a.s) o an daha fazla dayanamayarak:

“Ey Rabbim! Sabrým tükendi. Ben biliyorum ki sen en adilsin. Acaba bu gördüðüm þeylerin aslý nedir?” dedi. O esnada Cebrail (a.s) geldi ve þöyle dedi:

“Ey Musa! Allah (c.c) þöyle buyuruyor: ‘Ben senin bilmediklerini ve bütün gizlilikleri bilenim. Gördüklerine gelince:

– Keseyi alan küçük çocuk, hakkýný ve kendisine ait olan malý aldý. Onun babasý bu atlý adamýn yanýnda ücretle çalýþan bir iþçiydi, ama parasýný alamamýþ, alacaklarý birikmiþti. Ýþte bu altýnlar onun hakkýdýr. Bu ihtiyar ise kör olmadan önce atlýnýn babasýný öldürmüþtü. Bu da onu öldürerek (benim katýmdaki) kýsasý uyguladý. Gördüðün gibi her hak sahibi hakkýna kavuþtu. Benim adaletim çok gizlidir.”

Bizler bu hikâyeleri akýllý ve zeki insanlar düþünsünler, anlasýnlar ve Allah’ýn ilminden hiçbir þeyin gizli kalmayacaðýný bilsinler diye anlattýk. Selamlarýmla.

Mehmet Aluç