Ben eskiden seni çok severdim
Bir tek seni mi?
Arkadaşlarını, tahta pencereli kerpiç
evinizi, önündeki düzensiz kaldırımı
Bahçenizdeki yabani gülleri, kavak
ağacını, tozlu caddeyi, sizin oradan esen yeli
Kaç kere geçerdim tülünüz perdeniz oynamasa
da
Geceyi daha çok severdim
Gündüzden daha çok görürken
seni rüyalarımda
Gözlerim değil beynim yanardı
kor ateşlerde
Şimdi seni hiç sarmayan
kollarımla
Gölgeni kucaklıyorum geceleri
Yanık türkülerin sesleri
kısılırken mum ateşinde
Eskiden çiçekli pantolonum
vardı
Başını dizime koyarsan baharı yastık
yüzü yaparım diye
Şimdi çiçekler açmasın diye
kara pantolonum var
Tırnaklarımı dibinden keserdim
Dizimde saçlarını tararsam
arasına sıkışmasın diye
Şimdi yüzümü kedi tırmalamış
sanıyorlar
Eskiden gözlerini düşündüğüm
zaman
Dolunayın İçinden kelebekler
çıkarken gökten yıldızlar inerdi
Şimdi aklımdan
Tutulan ay göz çukurlarına bağdaş
kurarken
Kaşlarına yaslanmış diye
geçiyor
O kadar uzaklara gittin ki
Rüyama bile gelemiyorsun
Ben eskiden seni görmek için
ölürdüm
Şimdi gözlerim uyumaz dizlerim
tutmaz oldu
Baston yorulsa ecel elimden
tutar sana giderken
Şimdi sen yoksun
Arkadaşların yok kavak ağacı kibrit
çöpü oldu yanıyor
Eviniz benim gibi yıkıldı ama
onun yerine apartman yapıldı
Onlar yok diye vaz mı geçtim
Hayır
Ölmedin ya gittiğinin bir
zararı yok
Belki son nefesi yanımda
verirsin
Ben şimdi tutulan Ayın önünde dolunayı
beklerken
Seni sevdiğimi seviyorum
En az eskiden seni sevdiğim
kadar