M. NÝHAT MALKOÇ                   

            Ýlk kýblemizsin ey Kudüs, rükû ve secdeye vardýðýmýz ilk kutlu mekânsýn. Ýlk göz aðrýmýzsýn. Rabbimize yöneliþin ilk kutlu adresisin sen. Miraç'tan evvel ilk duraksýn kâinatýn serverine. Sidretü'l Münteha'ya açýlan ilâhî kapýnýn altýn anahtarýsýn. Gök merdiveninin ilk basmaðýsýn. Bir nehir misali mecrasýnda akýp giden zaman seni eskitememiþtir. Dünya yaþlandýkça sen gençleþmiþsin aðýr zemherilere raðmen.

            Þanlý mâzisi altý bin sene evveline kadar giden kadim bir þehirsin ey Kudüs! Sen bize Selâhaddin Eyyübî'nin mirasý ve hatýrasýsýn. Tarih boyunca nice istilâlara, acýlara, el deðiþtirmelere ve yaðmalara maruz kalmýþsýn. O týlsýmlý adýný duyduðumuzda heyecana gark oluruz. Sen pas tutmuþ vicdan kapýlarýný açansýn. Müminlerin has ipeðisin; Ýslâm'ýn gözbebeðisin. Müminlerin ortak paydasýsýn.

            Ýslâm'ý bir vücut kabul edersek o vücudun þahdamarý sensin ey Kudüs! Senin ayaklarýn üzerinde durur, senin gözlerinle görür, senin kulaklarýnla duyar, senin dilinle konuþur, senin elinle barýþa uzanýrýz. Mekke ve Medine'den sonra üçüncü ilâhî ziyaretgâhýmýzsýn sen. Sana bir iðne batsa acýsýný biz duyarýz. Üzerinde patlayan kirli bombalar en çok da bizi yaralar.

            Zifiri karanlýða gömülen dünyayý tevhit ýþýðýyla aydýnlatan peygamberler þehrisin Kudüs! Onlarýn Hakk ve hakikat mücadelesinin tanýðýsýn. Bu yüce þahsiyetlerin izi silinmemiþtir mübarek topraklarýndan.  Zira gül kokan Nebi'nin rayihasýný alýyorum senden. Vahdet kapýlarýnýn aydýnlýk eþiðisin sen. Günde beþ vakit huzurun Müslümanlara hediye edildiði kutlu beldesin. Ümmetin yetim coðrafyasýsýn, mahzun ve masum þehirsin.

            Ulû'l Azm'dan Hz. Ýbrahim'in, nam-ý diðer Halilullah'ýn çile ve hafakanlarla dolu tevhid yolculuðunun, Hakk ve hakikati arayýþýnýn kilometre taþýsýn ey Kenan diyarý! Sapan taþlarýnýn acýnýn diliyle konuþtuðu mübarek beldesin sen. Ölümün kol gezdiði diyarsýn. Senin ikliminde taþ taþ olmaktan çýkar adeta bir ruha bürünür, zaferin simgesi olur minik ellerde.

            Her gece rüyalarýma düþersin ey Kudüs! Uykularým ikiye bölünür orta yerinden. Gecenin yarýsýnda kan ter içinde kalkýp seni düþünürüm. Zamanýn tenhasýnda akrep sokar yelkovaný. Zaman sanki buz kesilir. Kirpiklerim nemlenir seni an(la)dýðýmda. Gözyaþlarým direnemez yerçekimine. Taþýnda ve topraðýnda insanlýk tarihinden derin izler vardýr senin. Her gün beþ vakit dualarýmdasýn. Zifiri karanlýklarýn bastýðý demlerde umudun çeraðýsýn sen.

            Hasretin hasretimdir, acýn acýmdýr, yaran yaramdýr, umudun umudumdur ey þehirlerin annesi! Sen bizim için bir toprak davasý deðilsin, aksine bir kýble davasýsýn. Ýlk kýblemizin o kirli düþman çizmeleri altýnda kalmasý bizi incitir, yaralar, tarumar eyler. Senin boynun bükülse biz elif gibi dik duramayýz. Sana acziyet deðil, vakar yakýþýr.  Sezai Karakoç'un deyimiyle sen "Gökte yapýlýp yere indirilen þehirsin. Tanrý þehri ve bütün insanlýðýn þehrisin”

            Sen Müslümanlýðýn, Yahudiliðin ve Hýristiyanlýðýn kutsal þehrisin ey Kudüs! Sen ki nice peygamberin tevhit mücadelesine ev sahipliði yapmýþsýn. Üç semavî dine merkez olmuþsun. Adýnla ve muradýnla mukaddes kýlýnmýþsýn. Hz. Ýbrahim'den Hz. Ýsmail'e,  Hz. Ýshak'tan Hz. Yakup'a, Hz. Yusuf'tan Hz. Davud'a, Hz. Süleyman'dan, Hz. Musa'ya, Hz. Harun'dan Hz. Ýsa'ya ve son peygamber Hz. Muhammed Mustafa(sav)'ya kadar nice peygamberlerin mübarek uðraðý ve topraðý oldun. Peygamber kokuyor dört bir yanýn. Fakat son demlerde barut kokularý bastýrýyor gül kokularýný. Dön artýk o þanlý mâzine, dön ne olur! Artýk o simsiyah ufuklarýndan doðsun beklenen güneþ. Müminlerin yüreklerini yakmasýn kor ateþ. Vahþi Batý'nýn ve onun þýmarýk çocuðu Ýsrail'in nefret kýlýçlarý çekilsin kýnýna.

            Dolunayýn yýldýzlarla halvete girdiði demlerde o zifiri geceden taþansýn ey Kudüs! Nebevî hatýralarýn altýn beþiðisin.Göklerden yeryüzüne indirilmiþ gibisin. Kadim duvarlarýn hüzün sarmaþýklarýyla çepeçevre kuþatýlmýþtýr. Miþ’li geçmiþ zamanlarýn tenhasýnda zamansýzlýðý biteviye yaþayansýn sen. Senin hürriyet ve selâmetini özlemek özlemlerin en þiddetlisidir. Bu hasret kurþundan daha aðýr bir yük misali çöker cýlýz omuzlarýmýza.

            Ey Kudüs,  sen ümmetin atan kalbisin! Senin sancýn tutsa bunu bütün Müslümanlar bedenlerinde ve yüreklerinde hisseder. Çünkü bizler seninle bir bedende iki can gibiyiz. Madden ve manen Müslümanlara zimmetlisin. Daðýlan tespihin imamesisin. Sen iþgal altýnda kaldýðýn sürece gönüllerimiz de iþgal altýndadýr. Ayaklarýmýza vurulan prangalarý ancak senin hürriyet anahtarýn çözer. Senin baþýn diklenmezse bizler boynu bükük kalmaya mahkûmuz.

Zýtlarýn tanýðýsýn ey Kudüs! Bir yanýn yara bir yanýn þifa, bir yanýnda kanlý bir savaþ bir yanýnda uhuvvet meltemi, bir yanýn alabildiðine yaþlý bir yanýn körpe, bir yanýn harabe bir yanýn bayýndýr, bir yanýn mütebessim bir yanýn abus, bir yanýn yorgun bir yanýn dingin, bir yanýn sýrlarla dolu bir yanýn aþikâr, bir yanýn tevazu bir yanýn kibir, bir yanýn simsiyah, bir yanýn sütbeyaz, bir yanýn utanç bir yanýn gurur, bir yanýn sevgi bir yanýn nefret...

Zamanýn yekpare bir ân’a dönüþtüðü yüce bir diyarsýn ey Kudüs! Minik ellerin tuttuðu sapanlarla gerçekleþtirilen kutlu direniþin, istiklâl ve istikbal mücadelesinin sembolüsün sen. Kalplerimizi titreten ateþîn bir haykýrýþsýn. Ömer'in öfkesi, Selâhâddin Eyyûbî'nin  cesareti, Yavuz'un ferasetisin sen. Sen Ýslâm bedeninde can, kalplerde dinmeyen heyecansýn.

Ey Kudüs senin esenliðe çýktýðýn gün bizim için düðün bayram olacaktýr. Senin böyle paslý esaret zincirleriyle baðlý hâlini görmek bize acý ve keder veriyor. Fatih'in olan Selâhaddin Eyyûbî'nin "Allah’ýn evi esaret altýndayken, Selâhaddin nasýl kendi evinde yatar?" sözü yankýlanýyor kulaklarýmýzda. Yine onun gönül lisanýyla "Kudüs iþgal altýndayken ben nasýl gülebilirim ki?" diyorum.  Sana dair her acý haber bizi bin kere kahrediyor.

Sen dünyaya adalet daðýtan Osmanlý'nýn bizlere emanetisin ey Kudüs! Yavuz Sultan Selim'in hatýrasýsýn. Bu kutlu emanete hakkýyla ve lâyýkýyla sahip çýkamadýðýmýz için hicap duyuyoruz. Osmanlý'nýn huzur ve sükûn dolu o bahtiyar günlerini özlediðini biliyoruz.  

            Ey Kudüs, unutmamak gerekir ki sen bu ümmetin manevî sigortasýsýn. Sen baðýmsýz olmadan Ýstanbul, Mekke, Medine, Baðdat, Kahire, Þam, Taþkent, Bakü, Aþkabat gerçek anlamda baðýmsýz olamaz. Sen özgür olmadýkça bütün Ýslâm þehirleri tutsaktýr.

            Ey istikbâlin Selâhaddin Eyyûbî'si!... Nerdesin Kudüs'u taðutlardan kurtarýp tekrar fethedecek yiðit! Çýkar kýlýcýný kýnýndan. Sür atýný Ortadoðu'yu kan gölüne çeviren terör devletinin üzerine. Ümmeti çaðýr cihada. Kaldýr üzerimizdeki ölü topraðýný. Bizler Kudüs'ü esaretten kurtarmadýkça boynu bükük çýkacaðýz Rabbimizin huzuruna. Unutulmamalýdýr ki Mescid-i Aksa ayaklar altýnda kaldýkça þeref ve haysiyetimiz de ayaklar altýndadýr.

            Ümmetin korumayý beceremediði namususun  ey Kudüs! Bu utanç bize yeter. Bilinmelidir ki Müslümanlarýn yüreklerindeki iþgal bertaraf edilmedikçe sana özgürlük yok.  Bütün saatler senin özgürlüðüne kurulmadýkça hürriyet çölde bir seraptan ibaret kalacak.

Ey özgürlük düþleri gören Kudüs! Sen iþgal altýnda inim inim inlediðin müddetçe bize rahat ve huzur yoktur bu dünya gurbetinde. Senin ufuklarýndan kara bulutlar daðýlmadýkça bizlere bahar yoktur. Sen tutan elimiz, gören gözümüz, aklýmýz, kalbimiz ve idrâkimizsin.

Ey Kudüs, seni esenliðe çýkarmak bir imkân meselesi deðil, aksine bir iman meselesidir. Cahit Zarifoðlu'nun deyimiyle “Kudüs… Bir sýnav kâðýdý… Her Mümin kulun önünde…” Bu sýnavdan geçer not alamamak bizi kahrediyor. Affet bizi ey Kudüs, bizi affet!