Bu Hayat Denizinin Dalgalarý Bize Ait Deðil Ki!

Biriktirmekte neydi? Daðýtmak varken, biriktirmenin ne faydasý olacaktý kapalý bir kutu ya da kasa içinde gülümsemelerin? Binlerce insan hayatý okudum, gülümsemelerini kapalý gönül içinde saklý býrakarak, bir ömür mutlu olmadan yaþayanlarý okudukça, sadece üzüldüm, üzüntü duydum. Gerçi benim üzüntü duymam onlara bir fayda da saðlamadý! Sadece ben üzüntü duydum o kadar! Oysa biriktirmek içinde çaba sarf etmediler, sadece öylesine ne gönül kapýlarýný açtýlar ne de bir kapýyý açmak için, birkaç güzel sözle kapýda çalmadýlar! Sadece birazcýk karþýndaki insanýn gözlerine bakarak eksik olanýn ne olduðunu sorsalardý, belki böylesine mutsuz bir hayatý yaþamak zorunda hiç kalmayacaklardý!

Karanlýk yollarda gönül pencerelerini açarak içeriye güneþ gibi ýsýtan sevgi ile önlerini aydýnlatýrken içimizi de ýsýtabilirdik! Bir çölde tek baþýna hatta uçsuz bucaksýz kervan insan geçmez ýssýz viranelerde bir köþede yaþamak, böylesine yaþamak deðildi ki, öyle olsaydý tek bir insanla bu dünya hayatý olurdu, oysa binlerce insanlarla yalnýzlýklarý neden yaþýyoruz diye kendime binlerce kez sordum, doðru cevabý buldum doðru yaþayaný bulamadým desem yerinde olurdu!

Þimdi bu saçma yazýmdan dolayý bana gülen olacak, bende o mutsuz insanlar gibi haliyle mutsuzum! Sevgi aþk dedikçe parçalýyoruz, yýkýyoruz anlamýyoruz! Þimdi nasýl anlatayým bu gülünç halimle! Yoksa sevgi aþk masallarda yaþanýlmasý için vardý? Bu sevgisiz yaþantýmýzýn anlaþýlmaz sebebi her ne olursa olsun, karþýmýzdaki insanýn da de bizim gibi insan olduðunu, duygu ve hislerinin ve isteklerinin olabileceðini anlamamýz lazým ama nasýl? Karþýmýzdaki kadýn öylesine satýn alýnan köle olarak yaþatýlabileceðimiz bir meta deðil ki! Bizim gibi etten duygu ve hislerden yaratýlmýþ bir insan varlýk bir gönül yoldaþ sýrdaþ…

Bu hayat denizinin dalgalarý bize ait deðil ki! Bu hayat denizinde yüzerken önemli olan boðulmadan, boðmadan yüzerek karþý sahile beraberce çýkmak ve yaþamak öyle ise neden? Ne için? Bak yine akþam oldu gönlümüz zaten akþam karanlýðý gibi karanlýk iken, biz yine de gönlümüzü mum diye yakarak etrafýmýzý az aydýnlýk edelim, ne dersiniz?

Mehmet Aluç

Bu