Aþkýn ilk aþamasý hayranlýk makamýdýr,

Maþukun talibine hoþ geldin ikramýdýr.

Gören gözler þaþýrýr, emsalsiz gül cemali,

Öylesi güzeldir ki, tüm güllerin cem hali.

Meftun eyler kendine hülyalý bakýþlarý,

Ak tenine iþlenmiþ benlerden nakýþlarý.

Omuzlara dökülen kumral sarý telleri,

Estirir gönüllerde ýlgýt ýlgýt yelleri.

Koyu pembe dudaklar ne kalýn ne de ince,

Hafifçe fýsýldarken, büzüþüler narince.

Güldükçe yanaklarda belirirken gamzeler,

Unutuldu sanýlan duygularý tazeler.

Ýkinci makam ülfet; selam, kelamla baþlar,

Dökülür usul usul eteklerdeki taþlar.

Önce havadan sudan, bahaneler bulunur,

Sonra derin mevzular bahse konu olunur.

Kimi zaman anekdot, kimi zamansa þiir,

Sýðlaþan muhabbete Hýzýr gibi yetiþir.

Etkilemek arzusu, bütün ruhunu sarar,

Kendinden söz etmeye daima fýrsat arar.

Anlatýr ömür boyu, yaþadýðý halleri,

Çocuksu coþkularla kurduðu hayalleri.

Paylaþmanýn verdiði yakýnlaþma oluþur,

Sanki iki ayrý ruh, bir bedende buluþur.

Sonra hülya makamý, aþkýn üçüncü hali,

Gözlerinin önünden gitmez yârin hayali.

Gündüzler yadýndadýr, gecelerse düþünde,

Hep bir mana ararsýn, muzipçe gülüþünde.

Her an onu düþünür, nice hayal kurarsýn,

Aldýðýn her nefeste hep adýný anarsýn.

Ýçine hüzün çöker, olur olmaz anlarda,

Dalar gider gözlerin, böylesi zamanlarda.

Bazen gam ve kederle kaderden yakýnýrsýn,

Bazense neþe ile, çevreye bakýnýrsýn.

Anýn anýna uymaz, halden hale geçersin,

Umut tohumlarý eker, kýrýlmýþ düþ biçersin.