1990’lý yýllarýn baþý, okuma alýþkanlýðýmýzý yeni yeni edinmeye baþladýðýmýz dönemler. Kitapla ilgili yaþadýðýmýz en büyük sýkýntýlarýn baþýnda kitaba ulaþmak olurdu. Ailelerimizin maddi durumunun kötü olmasý dolayýsýyla ders kitaplarý dýþýnda kitap satýn aldýðýmýz çok nadir olurdu. Aldýklarýmýzý da mutlaka arkadaþlarýmýzla paylaþýrdýk. Paylaþtýðýmýz kitaplarýn tekrar elimize geçtiði vaki deðildi.

Okuma alýþkanlýðý edinmemizde çok önemli dönemeçler olmuþtur. Bu dönemeçlerin baþýnda durup bizlere yol gösteren çok önemli rehberlerimiz vardý. Bu rehberler; dünümüzü, bugünümüzü ve yarýnýmýzý þekillendirmede bizlere hep yol göstermiþtir.

Benim için bu rehberlerin içinde iki tanesi çok önemli bir yere sahiptir. Birisi daha önceki yazýlarýmda birkaç satýrýmda deðinmiþ olduðum, Adana Ýmam Hatip Lisesi’nden fen bilgisi hocam Orhan DÝKER’dir. Þu fani dünyada ölmeden görüp ellerini öpmek istediðim kýymetli hocalarýmdan Orhan DÝKER hocam yaptýklarý ile benim hayatýmda yer edinmiþ, geri dönüp baktýðýmda ortaokul yýllarýmdan, anýlarýmda kalan birkaç nadir kiþiden birisidir.

Belki bu söylediðim hadise birçoðunuza basit gelebilir. Birçok eðitimci arkadaþýn biz de bunu yapýyoruz, dediklerini duyar gibiyim. Orhan Hocam o yýl fen bilgisi dersimize giriyordu. Sýnýf öðretmenimiz de deðildi. Sýnýf mevcudumuz 36 kiþiydi. 36 ayrý kitap alýp 36’mýza daðýttý. Her hafta bu kitaplarý okuyup deðiþtireceðiz, demiþti. Her hafta düzenli bir þekilde de bunun takibini yaptý. Her hafta kitaplarý herkes okuyor muydu, derseniz bilmiyorum. Belki herkes okumuyordu. Ama ben okuyordum ve bu okumalar benim hayatýmda dönüm noktasý oldu. Zaten bu konuda hep kullandýðým bir cümle vardýr. Eðitim ile ilgili iyileþtirmelerde yüzde yüz baþarý beklemek insanda hayal kýrýklýklarý meydana getirir. Bu nedenle ufak iyileþtirmeler sizi hedefe götürür. Her yýl dersine girdiðiniz 150 öðrenciden birinin kalbine dahi dokunuyorsanýz ne mutlu size. 150 öðrenci ortalama 5 sýnýf demek. Her sýnýfta ortalama üçer beþer tane öðrenci ya aileden kaynaklanan ya sizden önce bir öðretmenin kalbine dokunmasý nedeniyle zaten okula neden geldiðinin farkýnda ve dolayýsý ile bunlarýn gelecekleri zaten parlak.

Bir de burada bir yanlýþ anlaþýlma olmasýn diye konuya açýklýk getirmek istiyorum. Kalbine dokunmaktan kastýmýz illa bir öðrencinin akademik baþarýsýný arttýrmak illa onun üniversite okumasýný saðlamak olarak algýlanmamalý, bizim en temel vazifelerimizden birisinin de iyi insanlar ve iyi vatandaþlar yetiþtirmek olduðu unutulmamalýdýr.

Tekrar konuya dönecek olursak o yýl Orhan Diker hocamýn emekleri sonucunda 36 kitap okudum. Hocamýn seçtiði kitaplarýn hepsinin de hikâye ve roman türünde okumayý sevdiren, akýcýlýðý olan kitaplar olduðunu da ifade etmeliyim.

Yine okuma alýþkanlýðý oluþturmamda ve hayatýmda önemli dönemeçlerin birisinde tamamen bir tevafuk sonucu tanýþtýðým çok kýymetli amcamýz emekli öðretmen Mehmet SAZLIDERE vardýr. Babamýn iþlerinin bozulduðu bir dönemde yazýn güç bela bir kitap alacak para biriktirmiþtim. Mahalleye de yeni taþýndýðýmýz dönemler olduðu için etrafý da çok iyi bilmiyordum. Bir kitapçý bulmak amacýyla evimizin yakýnýnda bulunan M. Kemal Tuncel Lisesi’nin önüne gitmiþtim. Sonra vitrininde kitap bulunan ufak çay ocaðý tarzý o þirin kulübeyi gördüm. Kitaplarý görünce hemen daldým içeri. Ýçeride 45-50’li yaþlarýnda sakallarý aðarmýþ güleç yüzlü bir amca oturuyordu. Kitaplarý satýyor musunuz, dedim. Evet dedi satýyoruz.

Kitaplarý incelemeye baþladým. Beðendiðim birkaç kitabýn fiyatýný sordum. Pahalý gelince geri yerine býraktým. En sonunda bütçeme uygun bir kitap bulup satýn aldým. Tam kitabý aldým oradan çýkýyorum. Amca arkamdan seslendi. Evlat bir bakar mýsýn? Dedi. Döndüm yanýna gittim. Kitap okumayý seviyor musun? Dedi. Evet, dedim. Biz burada kitap da kiraya veriyoruz, dedi. Nasýl yani? Dedim. Eðer bu kitabý yýpratmadan getirirsen buradan bir kitap daha alýp okuyabilirsin. Verdiðin bu paraya karþýlýk 20 kitap daha alýp okuyabilirsin. Bu þekilde yaklaþýk 3 ay içinde 20 kitap okudum. 20. Kitap okuyup geri getirdiðimde 21. Kitap alýp kiralama bedelini verecekken bu kitapta benim sana hediyem olsun, buradan taþýnýyoruz, dedi.

Aklýnýza þu gelebilir. Adam bir misyonerlik ya da baþka bir amaçla bu kitaplarý vermiþ olabilir. Ama 3 aylýk süre içinde adam ne benim seçtiðim kitaplara müdahale etti ne de buna dair herhangi bir sohbetimiz. Bu kiþinin 7-8 yýl sonra Adana Nizam-ý Alem Ocaklarý’ndan tanýdýðým Mehmet SAZLIDERE olduðunu öðrendim. Düþünün 3 ay boyunca oraya gidip geliyorum o kadar muhatap oluyoruz ki adamýn yüzünü bile hatýrlamýyorum. Kendisi ile daha sonra görüþüp bu olayý hatýrlatýnca hiç hatýrlamadýðýný bile söyledi.

Ýhtimaldir ki, benim maddi durumumun farkýna vardý ve bana yardýmcý olmak amacýyla kendince böyle bir sistem geliþtirdi.

Cenab-ý Allah Orhan DÝKER ve Mehmet SAZLIDERE baþta olmak üzere bu memleketin çocuklarý uðruna kendilerinden ailelerinden fedakârlýk yapan tüm öðretmenlerimizden razý olsun.