sevdiğinden aldığı

   elinde kırmızı gülüyle ve gülüşüyle

      utangaç dudaklı

   koşuşturan bir kadın gibiydi sabah

 

ben yürürken

seni kavuşturacak bir durağa

ve düşler kurarken

bahar bulduğum bir yaprakta

 

   parkta

        o sıra

   salıncakta sallanırken çocuk

   saçları tükürükle taranmış

   annesinin

     korkmadığını söylüyordu

   sıkıca sarıldığı ve

        soğukluğu ile yakan zincirlerine salıncağın

     yanakları kırmızıydı gül gibi

 

çok beklerim yeni günü

dün yok

geleceksin ya

bağlanırım avunmalara

 

   tutsak olduğu duvarlardan çıkıp

   çimlerde zıplıyordu

    rüzgarla saçılıyordu parıltıları güneşin

      tasmasının zincirinde yalancının mumu yanıyordu

   kimliğini anımsayan evköpeği

   ve havlarken o sıra karga düşürdü

     gagasından özgürlüğü rüzgara

 

akşamdan kalmış

elinde kırmızı gülüyle ve gülüşüyle

    sözsüz dudaklı

sarhoşluğum biter

      sabahlar olur aramızda bu yüzden

  rüzgar da alır başını gider bahar bulduğum yaprakla

( 101 başlıklı yazı nahit tarafından 23.12.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.