KARADENİZ KADINLARI


Karadeniz kadınının başı dik;

Sesi dalga sesi gibi melodik.

Verdiği karardan caydıramazsın;

Aklını beğenir, dediğim dedik!

 

Hedefi aklına koymuş bir kere;

Önünde duramaz çağlayan dere.

Dağın doruğunu mesken eylemiş,

Hiç kimse çıkamaz çıktığı yere.

 

Yüreğinde kavak yelleri eser;

İhanet yaşarsa kendine küser.

İçinde yanardağ gibidir sevda,

Mevzu sevmek ise dilleri susar.

 

Eşinin ardından dolanır bükü;

Evin direğidir kocası çünkü!

Ne şikayet eder, ne de beddua;

Belini bükerken sırtında yükü.

 

Kıvılcım yakılmış ise menzilden,

Bir ışık saçılıp durur fitilden,

Kimse bilmez içindeki yangını,

Sözü ağıtlarla dökülür dilden.

 

Lafı içe atmaz, nefsini korur;

Cevabı anında yüzüne vurur!

Acısını nüktelerle sararken,

Aslında, derdini anlatır durur.

 

Herkes ile bölüverir aşını;

Hiç kimseyle paylaşamaz eşini;

Onurlu, namuslu olsun yeter ki;

Kendi yapar erkeğinin işini.

 

Düşmanı sarsa da dört bir cenahtan;

Ne mermiden korkar ne de silahtan;

Hayal kırıklığı yaşasa dünden;

Umutla başlıyor güne sabahtan!

 

Kana Karadeniz işlemiş kadın!

Hırçın bir denizle anılır adın.

Kol kanat gerersin sevdiklerine;

Yaşamak mı, yaşatmak mı muradın?

 

13.12.2019/Samsun

 İbrahim COŞAR

( Karadeniz Kadınları başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 12.12.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.