Ýçimizde Kendimize Ait Sesi Duymak Yerine Onlarýn Kendimize Daha Sonrasýnda Hissettirilecek Olan Yetersizlik Çaðrýsýný Duymak.

Hayatýn öðüten deðirmeni yoktur çarký varsa da, zamaný aný göstermek için vardýr, insanýn fikrinin kapitalist sistemin çarklarý ve deðirmeni vardýr, bizi zorlayarak içine sokarak üzerimizde fikrimizde elimizde ne varsa alarak, bizi çýrýlçýplak soyarak, deðirmeninde kendi çarkýnýn diþlerini parçalayacak fikirleri düþleri parçalayacak olaný bizi eleðinden geçirerek elerken, sadece onun istediði þekle sokar ve dýþ kapýdan çýkarýr. Bir pantolona ihtiyacýnýz varken, üç al iki öde kampanyasý düzenleyerek, bir pantolon yerine üç aldýrtýr iki ödemiþsiniz gibi göstertir ve üçünün de parasýný alýr. Hemen yanýnda pantolonunuza uygun gömlek dört al iki öde diyerek aldýrtýr, yok tiþört yok atký yok parfüm falan filanla cebinde olaný sessizce alýr. Biter mi tatile ihtiyacýn var sahiller seni bekliyor en tabi hakkýn buyurun, bankamýza al kredini sonra parçalara bölünerek öde, ödemez isen biz alýrýz bir þekilde…

Ýçimizde kendimize ait sesi duymak yerine onlarýn kendimize daha sonrasýnda hissettirilecek olan yetersizlik çaðrýsýný duyarak ihtiyaç fazlasý belki lazým olur savýna inanarak kanarak, insafý olmayan ellerin kurduðu çarkýn içinde geçerek, elde avuçta ne varsa vermenin zulmüne maruz kaldýðýmýz zalim insanlarýn elekten geçiren öðüten deðirmenleri çarklarý vardýr. Bu eziklik ve yeterli olamamanýn ezikliði insaný ailesinden ve toplumdan uzaklaþtýrarak yalnýzlýða, insani baðlarýn dostluðun kopuþuna neden olmaktadýr. Senelik izninde memleketi yerine denizde bir yýllýk kazancýný harcayan ve bunu telafi etmek için gece gündüz mütemadiyen soluk almadan çalýþan yorgun düþen insandan ne bir komþuluk dostluk ne de muhabbet ortamýnda muhabbet etmek düþer! Bilinçaltýmýzýn ayarlarýný bozarak, kendilerine baðýmlý hale getiren kapitalizmin kölesiyiz farkýnda deðiliz, farkýnda olsak ne yazar ki? Vahþi kurt olmuþuz kuzuya dönmeyi bekliyoruz, ortada kuzu namýna bir þey kalmadý ki, kuzu nasýl bir þeydir ne hisseder bunu bilelim ve kuzuya dönüþelim!

Birbirine sýký dostluk insanlýk baðýyla baðlý olan biz insanlarýn arasýndaki bu baðý koparan bu insanlarýn kurduðu, acýmasýz sistemin adýdýr kapitalizm hatta kapitalizm deðil zalim düþünmenin adýdýr. Vahþi insanlarýn kurmuþ olduðu vahþi bir hayatýn düzenin içinde, yaþamaya mecbur býrakýlan insan, sýradan bir dünya temiz deðiþik bir iklim havasý görünümündeki yolda yürümeye baþladýkça havasýz dermansýz yorgun bitkin býrakýlarak posasý çýkarýlarak, insani iliþkilerden yoksun zavallý bir halde yolun ortasýna býrakýlýyor ve bu yolun ortasýnda zavallý yatan insanýn, feryadýný bunca hýzlý koþuþturmanýn rüzgârýn da feryadý dahi duyulmuyor görülmüyor ve acýsý hissedilmiyor ta ki ayný duruma düþene kadar, ondan sonrasý ýstýrap zulüm iþkence say sayabildiðin kadar aklýn yerinde kalýrsa.

Bizi vahþi bir ortamda vahþice bir yaþantý içine sokanlarýn gözlerine bir gün þiþler sokulacak ve gözlerini para hýrsý bürüyenlerin bu çaresiz kalýþlarýný bu âlemde göremezsek de ahret âleminde sonsuz acýlar içinde kalacaklarýný bilmek, bu âlemde bir þey yapamayan biz insanlarýn yüreðini soðutarak serinletiyor, huzur ve sakinlik veriyor. Özgürce zenginlik içinde yaþayanlarýn bu zenginliðinin sadece kendisi için verilmediðini, ihtiyacý olanýnda eli ile verilmesi gerektiði þokunu bir gün yaþayacakken, bu acizlik içinde gönlünü avutan benim bu düþüncelerime bazýlarý gülecek ne diyelim az oda gülmesin mi, e ne demiþler son gülen iyi güler, vesselam.

Mehmet Aluç