Her akşam el salla giderken gardan
Kolay mı sanırsın ayrılmak yardan
Lokomotif inler susmaz ki zardan
O trenle dünyada salamam seni
Gönlün çatlar hasret sola vurunca
Bak boynun bükülür yağmur durunca
Bulutu kovup ta çadır kurunca
Yanarsın dünyada sulamam seni
Efkârım dağılmaz tütün çayınla
Yarayı dağladım çamla kayınla
Gündüz ışığınla gece ayınla
Yaşadım dünyada silemem seni
Gelmem mi diyorsun battı mı ferim
Dolunaydan bile alınmaz verim
Tan yeri bekliyor gözlerim derim
Çıkmazsan dünyada dilemem seni
Üfürdüm közüne doğmadın söndün
Kucak açtım sana arkanı döndün
Bitirdin ümidi tükenmez sandın
Anladım dünyada alamam seni
Saklarım sözümü keser dilimi
Uzatmam taşınan ezer elimi
Göremem gözüme çeker milimi
Karanlık dünyada bulamam seni