Aşık adamlar ve kadınlar etrafımda
Yalpalatıyorlar beni
Ulayan gözleriyle
Sonra daralıyorum
Enseme değen sesle
O sesle
Siyahlaşmış hayata
Kalbimi açıyorum
Uzaklaşıyor adamlar
Ve kadınlar
Kararan kalbimi görünce
Kalbimdeki distopyayı
Yaşanmamışlıklarını
Yaşamış olduğumu
Bildiklerinden şimdi
Uzaklaşıyorlar
Ve dayanamıyorum
Dünyayı simsiyaha boyuyorum
Artık hayatın menfaatini
Göremiyor insanlar
Aşkla kandırılmış adamlar
Ve kadınlar ise
Münzevi hayatın
Penceresinden bakıyorlar artık
Küstah bedenlere
Birbirlerinden habersizce ve
Aynı duyguları yaşayarak
Dünyayı renklendirsem bile
Değişmeyecek kaderleri
Biliyorlar
Çoraklaşmış topraklarına
Cemre düşse bile
Biliyorlar
Ne farkeder ki artık
Ne farkeder
Gönüllerine
Bir çift göz ilişse
Fena olsalar
Başka bedenlerde
Aşk yanılsamasıyla
Bilinmeyeni aramakla
Özlemin sancısı artmaz mı
Alışılmamışa alışmaya çalışma
Saçların dalgasına karışma istenci
Ne getirdi bize
Ölmeyi sanırım
Ne olduğunu bilmeyi
Bir güruh halinde
Ölüm durağında inmeye az kaldı
Birbirine benzeyen insanlara
Acaba aynı soruyu sorarlar mı ölünce