İnsan olarak hayatta kendimize ait
hedeflerimiz,ideallerimiz ve hayallerimiz vardır.Ama her gerçekleştirdiğimiz
durumdan sonra istediğimiz mutlu olmaktır.Çünkü mutlu olmak,bir sonraki
yapacaklarımız için bizde bir istek ve güdü oluşturur.
Mutluluk,her insanın ortak
amacıdır.Lakin tek başına mutlu olmak bazen yetmeyebilir.Insan ister ki kendi
mutluluğu ile başkalarını da mutlu edebilsin,başkalarıyla da o mutluluğu
yaşayabilsin.Çünkü mutluluk paylaşıldıkça,birlikte yaşandıkça daha çok anlam
ifade eder.
Dedik ki mutlu olmak ve mutlu etmek
herkesin amacıdır.Ama burada kişiler birbirinden ayrılır.Nasıl?Bazı insanlar
için başkalarını mutlu etmek,kendi içinde mutlu olmaktan daha önemlidir.Bu
kişiler başka insanları mutlu ettiğinde yaptığıyla doyum sağlar.Ancak başkalarını
mutlu ederken kendinden de ödün verip iç huzuru kaybolabilir.Bu eksiklik ise
başkalarına yaptığı katkılarla doldurulur.
Kendi mutluluğu önemli olan insanlar
ise,hayatta başkalarının mutluluğunu düşünerek hareket etmez.Yaptıklarında
kendi iç huzurlarını düşünürler.Düşünüldüğü zaman bu bencillik değil mi
denilebilir.Şöyle düşünelim:siz yaptıklarınızla mutlusunuz ve en yakınlarınız
da ve diğer insanlar da bunu görüyor.Peki sence etrafındaki insanlar senin bu
halinden memnun mu olurlar yoksa tam tersi bir duygu içinde mi olurlar.
Şimdi düşünelim.Sence mutlu olmak mı
yoksa mutlu etmek mi daha önceliklidir?
Her insan biriciktir ve özeldir.Hayat ise geçen zamana
üzülmek ya da pişmanlıklar yaşamak için kendinden vazgeçilecek bir yer
değildir.O yüzden mutluluğu yakalamak için kalbini dinle ve vicdanınla hareket
et.Çünkü kalbin seni asla pişman etmez.Mutlu olun ve gülümsemeye devam edin.
Sevgiyle kalın dostlar...