Bir Cumartesi yalnýzlýðýndan mehtaba çaðrýmý dillendiriyorum boþ zeminde hoþ bir gülümseye itaat eden göçmen kuþlarýn çýðlýklarýnda sýðýndýðým hutbelerde kovalýyorum hurafeleri ve minnet etmediðim insanlara sadece iyi niyet ve kocaman bir yürekle yakýn duruyorum.

‘’Bir ilaç içsem diye düþündüm,

Biraz kolonya sürünsem,

Ferahlasam, pencereyi açsam.

Þöyle bir þey yazdým sonra:

Yaðmur, çamurlu bir elbise dikiyor þehre

Sýkýlýyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.

Berbattý.

Bir þiire böyle baþlanmazdý.’’

(Didem Madak)

Sandukanýn sýrrýydý þehir,

Belki de

Þairliðe özenen bir nehir gýpta ettiðim,

Sevdalý bir beyit, aþký sönen iklimde

Karambole giden o döngü:

Kayrasý mýydý dünün de sitemle çaðladý onca þarký?

Ant içmiþtim bir kez;

Ar bilmiþtim de esefle yolumu kesen her düþü

Savsakladým bir ömür,

Kelaynak kuþlarýndan ayraçla ayýrdýðým

Yalnýzlýðým vururken kýyýlara

Mavidendi rütbem

Ve pekiþen sevgim

Nasýl da ýsrarlýydý Tanrý ve evren.

Kuþ üzümü gözlerinde ömrün nasýl ki yâd ettim dünü

Ölümü de g/örmüþtüm kerelerce:

Mamafih, yanýldým, azizim:

Arþa alaya çýkan gölgemde s/avundum da defalarca;

Sevmeye sevilmeye dair her insaný ve günü

Diktim ellerimle ve sýrtlarýnda kocaman bir y/ama

Kaynakçasý ömrün mademki sýra dýþý bir vaveyla

Hep mi kundaklandý bunca duygu tek bir arzla?

Yendim ülküsüz geçen günümü

Yerdim de dünümü

Yakamoz bir düþün pençesinde açan goncama tutsaktým

Aþkýn þaibeli yokuþlarýnda rest çektiði þehrin yokuþlarýna

Körebe oynadýðým yýllara gittim biteviye

Kaya misali dirençli olduðumu fýsýldadý yüreðime Huda:

Bir rahmetle eþ zamanlý;

Bir halka ile de sevdalý olduðum her þiirde

Döktüm üzüntüden binlerce gözyaþý

Ve muteber bir dille sýrtýmý

Sývazladý rahmet ve yanýlgý.

Konuþlu olduðum tek bir izlek yoktu ki;

Nefreti hibe edenlere teessüflerimi sundum

Yasaklanan þarkýlarý da yol bildim.

Bir kýstas

Belki bir kýskanç bir mevsimdi hüzün:

Ýntikal eden yüreðime sundu da devasa hürmetlerini

Açmayan göðün pembe duvarýna tosladým.

Bir düþ vakti bir düþüþ vakti

Devrilmeye çeyrek kala kalktým hoþ bir reveransla

Þahikanýn kanadýna tutundum

Halemde ölümle söz kestim;

Hanemde evrildim ve devrildim

Bir batýnda doðacak her duyguydu madem ikbalim

Peyzajý hazan olan suratsýz bir imdeydi belki de tesellim.

Yermekle yýlmak arasýnda baðlaç;

Yarenlik edip savsaklanmak nasýl ki bir rahmet

Gözlerinde mavinin annemi gördüm

Örüntü misali her yalnýzlýðý þart koþtu Rabbim:

Göðümde týkanýk ne bir heves ne de nefes

Arzýn bakiyesi taleple doðru orantýlý;

Sevdanýn faturasý elbette özlemle seðiren göðün

Kat çýkan yalnýzlýðý

Mademki piri idim mevsimin

Yarenlik eden her þiirde tanýklýðý varlýðýmýn

Sudan sebeplerle kaçtýðým bir saðanak

Ne de olsa yüreðin müridi bitmeyen umut.