Vuslat umuduyla sevinçle dolan,
Gözlerimde donmuş, yaşlar bekliyor.
Yalnız ben değilim, özlemli olan,
Pencereme konmuş, kuşlar bekliyor.
Buhar oldu zaman, ne de tez geçti,
Leylek geçti, turna geçti, kaz geçti,
Bahar geçti, son yaz geçti, güz geçti,
Dağlara kar inmiş, kışlar bekliyor.
Her yanda hatıran, tütüp duruyor,
Gönül sevdiğini elbet arıyor,
Olmasan da kendin, namın sürüyor;
Kokuların sinmiş, taşlar bekliyor.
Uzun gecelerde sabah etmek zor,
Kıvranır dönerim, sinem ateş, kor,
Ne haldedir diye, vicdanına sor;
Can evinden yanmış, döşler bekliyor.
Şehir sensiz bomboş, nefessiz kaldım,
Soğuk izbelerde, yerimi aldım,
Köşe başlarına, haberler saldım;
Meyden devri dönmüş, keşler bekliyor.
Bebekler ninniyle yatmış, uslanmış,
Bankların üzeri tozlu, paslanmış,
Sokak lambaları, yine puslanmış;
Gür ışıklar sönmüş, loşlar bekliyor.
Uğruna ömrünü kim feda eder,
Usanmadan bekler, Alaca kadar?
Bitir muammayı, bitsin bu keder,
Sevda ile yunmuş, düşler bekliyor.
17.11.2019
Muhittin Alaca
(
Penceremde Kuşlar Bekliyor başlıklı yazı
Alaca tarafından
17.11.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
