NURAY ÖÐRETMENÝN KESÝP ATTIÐI TIRNAK KADAR OLABÝLSEYDÝNÝZ O OTÝZMLÝ ÇOCUKLARI YUHALAMAZDINIZ.

Bugün Sizlere biraz benden bahsederken yazýmýn ana kahramaný iki sene ayný okulda görev yaptýðým öðretmen arkadaþým Nuray Yörük Gökmen olacak.

Evet, siyasi görüþ ve dünyaya bakýþ açýsýndan tamamen zýt kutuplarda olduðum Nuray Yörük Gökmen’in muhteþem öðretmenliðinden bahsedeceðim sizlere  ‘’Siyasetin caný cehenneme’’ Diyerek.

Ýlk baþlarda kendimden biraz fazlaca bahsedeceðim için þimdiden affýnýza, sabrýnýza ve hoþgörünüze sýðýnýyorum

***************************


2004- 2006 Yýllarý arasýydý. Ülkemizin en güzel köþelerinden biri olan Muðla ili  Fethiye Ýlçesine baðlý Çiftlik Beldesinde toplam derslik sayýsý on bir olan Ali Rýza Köse Ýlköðretim okuluna Sosyal Bilgiler öðretmeni olarak atanmýþtým. Daha doðrusu devlet baba beni Muðla merkez Turgut Reis Anadolu Lisesine Tarih öðretmeni olarak atamýþken annemin dayýsýnýn oðlu olan zamanýn Milli Eðitim Bakaný Müsteþarýnýn torpiliyle hiç olmayacak bir iþi oldurmuþ ve tayinimi Fethiye’ye aldýrmýþtým. Bu sebeple takýþtýðým il milli eðitim müdürü de ‘’ Madem öyle al böyle ‘’  Kabilinden beni  bir ilköðretim okuluna Sosyal Bilgiler öðretmeni olarak göndermiþti.

Bir ilköðretim okulu aslýnda yabancýsý olduðum bir þey deðildi. Tam tersine 1989-1996 yýllarý arasýnda da Kocaeli’nin bir köyü olan Akmeþe’de hem de bir yatýlý ilköðretim bölge okulunda öðretmen ve idareci olarak çalýþmýþtým ve bir ilköðretim okulu benim için ceza deðil tam tersine mükafaattý aslýnda.

Her neyse..Asýl konumuz bu deðil.

Ýþte o Çiftlik Ali RIza Köse Ýlköðretim okuluna bir gün yaþlýca bir vatandaþ, küçücük, sarýþýn, maviþ gözlü bir kýz çocuðuyla geldi ve okul Müdürü ile konuþmaya baþladý.

Dertliydi vatandaþ. Derdinin sebebi de o küçük kýz çocuðu idi.

Çocuðun, okulumuzdaki tüm çocuklardan çok farklý olduðu ilk bakýþta görülüyordu. Ben hemen anlamýþtým tabii ki çocuðun farklýlýðýnýn ne olduðunu. Zira evladým Yunus’u ilk kez soðuk algýnlýðý sebebiyle doktora götürdüðümde Yunus için ilaçlar yazan doktor sonra bana dönmüþ ve  ‘’ Hocam ! Telaþa kapýlma, panik de yapma ama senin çocuðun tek derdi soðuk algýnlýðý deðil sanýrým. Bu çocukta Down sendromu olabilir’’  Dediðinde  ilk kez adýný duyduðum Down Sendormu idi sarýþýn, mavi gözlü minik çocuðun farklýlýðý.

Doktor, Yunus için ‘’ Down Sendromu olabilir’’ dediðinde anlamamýþtým tabii ki?  Neydi Down Sendromu? Nasýl bir hastalýktý? Hastalýk mýydý yoksa baþka bir þey miydi hiç bilmiyordum. Sadece hafýzamda ‘’ Mongolizm’’ Diye bir þeyler vardý nereden kalmýþsa...

‘’ Yani Mongolizm mi var benim çocukta? ‘’ Diye sormuþtum. Doktor da ‘’ Emin olmak için tam teþekküllü bir hastaneye, hatta týp fakültesine gitmeniz gerekir. Ben sizi Devlet hastanesine sevk ediyorum, onlar gerekli görürlerse týp fakültesine havale ederler.’’ Deyince  doktorun yüzüne karþý olmasa da içimden ‘’ Sensin geri zekalý. Benim çocuðum sapasaðlam.’’ Demiþtim.

Sonrasýnda  eþimin ýsrarlarý ile devlet hastanesine, onlarýn sevkiyle Çapa Týp Fakültesine geldik ve aylar süren tetkik ve tahliller sonucunda ‘’ Keþke Down Sendromu olsaymýþ’’ Dedik acý gerçeði öðrenince. Çünkü Yunus, Celebral Palcy denilen  ve Down Sendromuna rahmet okutan bir derde müptela idi.

Ýþte bu süreçte Down sendromundan otizme, otizmden disleksiye, disleksiden  hiperaktifliðe o kadar çok þey öðrendim ki...

Pardon, öðrendim demek çok da doðru olmaz ama en azýndan farkýnda olmadýðým pek çok rahatsýzlýðýn farkýna vardým. Mesela o güne kadar Mongolizm ve zeka geriliði olarak bildiðim þeyin Down Sendromu olduðunu, Down Sendromunun da bir zeka geriliði olmadýðýný öðrendim. Hatta Down sendromlularýn bizden eksik deðil fazla olduklarýný ( bir kromozom fazla ) olduðunu öðrendim. Ottan farksýz, iradesiz, hiç bir þey yapamayan insanlara otizmli dendiðini sanýrdým, tam tersine onun da bir zeka geriliði olmadýðýný, otistler içinden dahiler çýktýðýný öðrendim. Mesela hiper aktifin hiç yerinde duramayan, düz duvara týrmanan anlamýna geldiðini sanýrdým, tam tersine yerinden kýmýldamayan çocuklarýn da hiperaktif olabileceklerini öðrendim.

Offf amma uzattým deðil mi?  O sarýþýn minik kýz, dedesi ve okul müdürüne dönelim.

Kýsaca o down sendromlu küçük kýzý bizim okula yazdýrmak istiyordu dedesi. Pardon, yazdýrmak deðil de naklini bizim okula aldýrmak istiyordu.

Adýnýn Eda olduðunu öðrendiðim kýz özel bir okulda okuyormuþ. Dedesi tabii ki dünyanýn parasýný döküyor okula. Lakin diðer veliler istemiyorlar Eda’yý o okulda. En azýndan kendi çocuklarýyla ayný sýnýfta olmasýný kabullenemiyorlar. Bunun iki sebebi var: 1- Down sendromunu geri zekalýlýk sandýklarý için ‘’ Bizim çocuklarýmýz geri zekalý mý ki geri zekalý biri ile ayný sýnýfta okuyor?’’ Ýtirazlarý  2- Eda hýrçýn bir çocuk. ( Bunu ilk zamanlarda bizim okulda da gördük.)

Okul Müdürü, Eda’nýn belgelerine baktý. Eda 3. Sýnýf öðrencisiydi. Bu durumda eðer okula kabul edecek olursa Nuray Hanýmýn sýnýfýnda okuyacaktý zira okulda ilkokul kýsmýnda her þubeden bir tane vardý.