Gecenin kaçý olmuþ… Galatasaray yenildi… Takýmda bir sýkýntý var…Olmuyor, oynamýyorlar… Onlar yenildi göðsüme sýkýntý bastý! Oyna, yen ya, bu kadar ülkeme baský varken, yen ya… Ýnadýna yeniliyorlar ya!

Hava raporunda Ankara’da geceleri ayaz var diyor. Yazýn keyfi kaçtý, kýþ geliyor kýþ… Ne kadar keyifsiz bir yaz geçirdim ya…Bu sene yaz var mýydý bilen var mý? Ev aldým onun borcu, çocuk üniversite sýnavlarýna girecek tatile gitmeyi aklýmdan sildim, ülkemde savaþ var, güney doðu yangýn yeri… Hayat pahalýlýðý had safhada! Depremler oluyor… Kafamý kaldýrýp da güneþ var mý, yakýyor mu, deniz dalgalarýnýn sesi nerede diyemedim.  Birde ayaðýmda çýkan damar týkanýklýðý iyice baydý beni… Hani þükrediyorum bu günüme, baþka türlü düþünsem çýkýþ yolu bulamýyorum.

Kimse güzel memleketimi güzelleþtirmek, mutlu insanlarý çoðaltmak, yardým edip fakiri doyurmak… Peþinde deðil… Halka dalýnda ilk defa dünya þampiyona olmuþ bir sporcu, güreþte altýn alýnmýþ görüntüler, gözümün önünden sel gibi geçti, Artýk futbol dýþýnda ki hiç bir dalda ki baþarý, keyif vermiyor bizlere galiba… Neyse ki Fransa beraberliði bir nebze bizi rahatlattý ya… Eh ona da þükür. 

Hiç bir baþarý, eðer ben çabalamýyorsam istediðim kadar yýrtýnayým olmuyor, olmuyor… Baþarý kazanan, liderliðe soyunan, olmaz denilenin olduðu haller çok nadir etrafýmda… Karamsarým… Neyse ki, sýðýndýðým bir liman var, en kötü anýmda yanýmda Rabbim yar. Abdest alýyorum, namaz kýlýyorum, dua ediyorum… Her þeyi unutuyorum. Zaten ibadet yokluk içinde zirve yaptýðý için, var olmayan þeylere de ibadetten sonra boþ veriyorum. Elbette vatan önemli ama herkes kendi üzerine düþeni yapmalý. ben üzerime düþeni yapmýþsam, baþkasý nasýl elimden gelebilir ki… Sonuçta herkes öldüðünde tek baþýna mezara giriyor, üstü örtülüyor, kimse bu adam ne yapacak deyip de orada kalmýyor. Unutulup da gidiyor. Ölen için, ne maç haberi, ne televizyonda ki diziler, ne aþ, ne iþ… Kýsacasý dünya kaygýsý bitiyor, yokluðuna inanmadýðý dünyayý terk ediyor iþte…

Gecenin þu vaktinde yazýyorum, niye ki? Elbette biraz nefes alayým, rahatlayayým ki uyuyabileyim. Hani bu yaþadýklarýma sizde yabancý deðilsiniz. Ayný vatanda ayný kaderi yaþýyoruz, paylaþýyoruz sonuçta. Vatanýn baþýna ne gelmiþse, hepimizi etkiliyor. Ne kadar kederlenmesek de, önlem almazsak da, yaþanýyor ve an ölüyor, herþey kaderimiz oluyor, tercihlerimizle… Yenilen sporcu acaba, yenseydim diyor mu ki? Hani yaz geçti de kýþa dur diyemediðimiz gibi bu… Herkes istediðini yaþar, paylaþýr iþte… ne kadar öðüt versen, sigara içme, alkol alma, kumar oynama, geç yatma, yediðin doðal olsun desen… Kimse dinlemiyor ki seni… Ekranýn baþýnda haydi gol at artýk der gibi, kimse duymuyor sesimizi iþte! Biz üzülüyoruz, onlar duþunu alýp hayatlarýna devam ediyor… Profesyonel sonuçta!  Elimden gelen buydu dese, kim kýzabilir ki? O yataðýna uzanýr güzel bir uyku çeker, ama ben uyuyamýyorum iþte… Vataným içinde yaþayan çoðunluk da bu kaygý var! Çoðunluk uyuyamýyor benim gibi iþte…

Hani hep bir araya gelsek, ben bunlarý hissettim ve yaþadým desem, kim bilir etrafýmda ki insanlar ayýplayacak, kocaman adamsýn ya, ne hallere düþmüþsün diyecekler, paylaþtýklarýmda kusur bulacaklar belki de… Oysa hepimizin sorunu ayný kardeþim. Bu vatandan baþka vatan mý var ki? Bu vatanýn büyümesi, içinde baþarýlý insanlarýn yetiþmesi, bayraðýmýzýn dalgalanmasý kimi duygulandýrmaz ki? Refah ve çýkar peþinde koþacaðýmýza etrafýmýzda ki insanlarý görmek ve duygudaþ olmak gerekiyor anlayacaðýnýz. Etrafýmýzda mutsuz insanlar varsa, biz asla mutlu olamayýz çünkü… Etrafýmýzda ki insanlarý tanýmazsak, sorunlarýný bilmezsek, onlarla paylaþmazsak, iþte o zaman vatanýmda gerçek deprem olmaktadýr. Deprem sadece topraðý sallar, oysa etrafýmýza kör ve saðýr olmamýz vatanýn her yanýný sallar… Kalpleri paramparça eder. 

Gecenin þu dem vaktine ne kadar çok þey yükledim… Hala maçýn sonucunu unutamýyorum. Belkide teselli olur diye, her þeyde hayýr vardýr demeliyim. Su içip sonra da yatmalýyým. Yarýn Allah nasip ederse iþe gitmeliyim. Nasip dedimde, gelecek hakkýnda konuþurken sanki o geleceðe çýkacakmýþ gibi konuþmayalým. Geleceði ancak Rabbim bilir. Biz bilemeden geleceðe çýkacakmýþ gibi, gaybý bilme pozisyonuna düþüp, inþallah edemeden söz vermeyelim, randevu vermeyelim, hedefimizi anlatmayalým… Elbette bunu okuyan da bana kýzacak, gecenin þu vaktinde, bunlar da aklýna nereden geliyor ki diyecekler… Irmak gibiyim þu an aklýma ne geliyorsa çaðlayaný gibi düþüyorum biriken su içine… Yazýyorum iþte… Yaz sende kardeþim, paylaþ ki, duygularýný, samimiyetini göreyim, seni tanýyayým. Ama içten ol, bize masal anlatma… Neyse uyuyamasam da burada noktayý koyayým. bu yazýmý sizinle paylaþayým. Kim bilir paylaþtýktan sonra güzel haberleri duymak mümkün de olabilir… Yarýn konuþuruz, uyuduðumuz uykudan uyanýr uyanmaz Ýnþallah…

Saffet Kuramaz