Ýnsanlar öðrendikleriyle, alýþkanlýklarýyla, korkularýyla, güçleriyle… Karþýsýndaki insana adalet verebilir ancak! Ýnsanlar benim diyorsa, ben doðruyum diyorsa, benim dediðim olacak diyorsa etrafýna nasýl bir adalet daðýtabilir ki? Aslýnda hep adalet beklentisi içindedir, kendi yaptýklarýna bakmadan, baþkalarýna adalet vermeden adalet beklentisi içindedir. 

Ýnsanlar, merhamet, duygusallýk, duygudaþlýk ilkelerini kaybetti… Her düþündüðü hedefi, hayal ve umutlarý maddesel ve ego üzerine kurguluyor. Kimse kimseye sabýr edemiyor. Bir zarar görse, intikam peþinde oluyor. Affediciliðimizi yitirdik. Hiç kimse karþýsýndaki adamýn nasýl bir ruh halinde, neler yaþadý da bu hale geldi, anlattýðý dertlerini dinleyip inanma yolunu tercih etmiyoruz. 

Aðlayan birini görsek, ondan nasýl bir menfaat bulabiliriz, bir tekme de nasýl atabiliriz hesabý içindeyiz. Düþenin dostu olmaz ya, iþte olmuyorda. Yolda bir yaralý görsek, yahut eþine tabanca ya da býçak çekeni görsek film seyreder gibiyiz, görmüyor muþuz gibi davranýyoruz.Nereye baksak görmüyoruz nereden iþitsek duymuyoruz, hep ben haklýyým der gibi, karþýmýzdakinin hakkýna tecavüz ediyoruz. Ayný þeyler baþýmýza gelse veryansýn ediyoruz, neden gören duyan yardým eden yok diyoruz. Birbirimize aynayýz, bugün hangi dert baþkasýnýn baþýna gelmiþse yarýn bize de gelebilir demiyoruz. Varsa yoksa eðlence, varsa yoksa döðüþ tekme dövme, varsa yoksa gününü gün etme telaþýndayýz.

Ancak bunu kaldýracak ne beden var, çünkü yaþlanýyor ne de görmediðimiz haklýsýzlýklarýn vicdanýmýza dokunmasýna engel olacak kalbimiz. Bakýyoruz üç günlük mutluluktan sonra hasta olmuþuz, çare diye görmediðimizden, duymadýðýmýzdan medet bekliyoruz. Onlarda ayný þekilde davranýnca, Rabbimizi hatýrlayýp, þifa ver Yarabbi diyoruz. Rabbim, sizin yaptýklarýnýza sabýrlý, aklýnýzý baþýnýza devþirirsiniz belki diye yine þifa veriyor… Yeniden diriliyorsunuz. Ama deðiþmiyorsunuz. Ýnsan beþinde ne ise yetmiþinde o olur hesabý… 

Rabbim de size bir ömür katlanýyor. En sonunda yeter diyor ve ecel ile bu dünyadan alýyor sizi. Aradýðýnýz adalette vermediðiniz adalette sorgulanýyor. Ýþte diyorsunuz gerçek adaleti en sonunda  gördüm. Sonu iyi de olsa kötü de olsa o adalete razý oluyorsunuz… O adaletten ilham alýp dünyada bunu tesis edeceðim deseniz de Rabbimden kabul görmüyor. Berzah bir perde ve ayýrýyor seninle yaþayanlarý… 

Allah affeder ben affetmem diyenler, görüyor iþte gerçek adaleti. Nasýlmýþ affediciliði ve rahmeti… Kurduklarý senaryonunda üzerinde onu yutan senaryo olduðunu görüyor. Eðer siz karþýnýzdaki insaný affetmezseniz, nasýl Allah’tan affedicilik beklersiniz ki… Nasýl sorgularsýnýz ve mahkum edersiniz? eðer siz yapýcý olmazsanýz, size karþý kim yapýcý olabilir ki? 

Adalet isterken, siz adalet veriyor musunuz diye düþünün. Hatta býrakýn baþkasýna yaptýðýnýzý, sigara, nargile, içki içerken, aþýrý yerken kendi bedeninize nasýl haksýzlýk yaptýðýnýzý iyice düþünün. Siz gerçek arkadaþýnýza adaletli olmazken baþkasýna nasýl adaletli olursunuz ki, deðil mi? Siz kanser olduðunuzda bedeninizden adalet isteyebilir misiniz? 

Kendinize ve çevrenizi adaletli davranýn, bu sizin iyiliðinize ve öbür dünyanýzýn da kurtuluþunuzunda sebebi olacaktýr inþallah. 

Saffet Kuramaz