Bibliyoterapi, kitap yoluyla iyileþme sanatýdýr.  Bu sanat, bireyin, yaþamakta olduðu sorunun yalnýzca kendi baþýna gelmiþ bir sorun olmadýðý, birçok kiþinin de benzer sýkýntýlarý yaþamakta olduðu gerçeðini görebilmesini saðlar. Yaþanan sorunlarýn yalnýzca tek bir çözümünün olmadýðý, bireyin yaratýcý gücünü devreye sokarak çok çeþitli çözüm yollarýna ulaþabileceðini görebilmesine yardýmcý olur. Kiþiler, kazandýklarý perspektiflerle sorunlarýn çözümüne yaklaþýrken, ayný zamanda sorunlarý ile ilgili yalnýz olmadýklarýný fark ederler. Böylece, içsel rahatlama ve huzur da yaþanmaktadýr. Birey bir kitabý eline alýp okumaya baþladýðýnda bulunduðu ortamdan soyutlanýr. O, artýk baþka bir dünyanýn sokaklarýnda gezmekte yahut yeni insanlarla tanýþmaktadýr. Ruhu, þifa aramaya çýkmýþtýr sayfalar arasýnda. Bu terapi sürecinde birey, bedeninde var olan aðrýlarýn, ruhunu kemiren sancýlý düþüncelerin, aklýný yorduðu karmaþalarýn gürültüsüne kulaklarýný týkar. Her sayfada bu gürültüler, sözcük sayýsýna oranla azalýr ve tükenir. Belki bir yolculuk esnasýnda yahut görünmez zincirlerle baðlý kaldýðý yataðýnda, okuyan insan ruhu farklý bir dünyanýn havasýný solumaz mý? Zihni o dünyaya yoðunlaþtýkça þifa bulan, þifa buldukça daha fazla kitabý susamýþçasýna okuyan bir insan doðmaz mý küllerinden?

    Ýnsanlarýn uzaya gittiði bir çaðda yaþýyoruz lakin kütüphaneye götüremiyoruz ayaklarýmýzý. Günümüz insaný elinin altýnda bulunan kitaplara ulaþmak istemiyor. Oysa yasak olsaydý, bize okumamamýz gerektiði söylenilseydi durum tam tersi olurdu öyle deðil mi? Çeþitli konularda yazýlmýþ, okumaya ömrün yetmemesinden korkulan bir dünya kitap var iken neden yüz çevirir nankör insanoðlu. Madem ki medeniyet çaðý bu çað o halde asýrlar önce yaþamýþ insanlar nasýl tutundular kitaplarýn, sözcüklerin dallarýna. Yunan Tarihçi Diodorus (1933)’un anýlarýndan bilindiði üzere Eski Yunanlar bir kütüphanenin giriþinde, kapýnýn üzerine ‘Ýnsanýn Ruhunun Ýyileþtiði Yer’ yazarak edebiyatýn akýl ve ruh saðlýðý açýsýndan ne kadar önemli olduðunu göstermiþlerdir. Eski Yunan’da kütüphaneler okuma, düþünme, iyi vakit geçirme ve dinlenme yeri olarak tasarlanmýþtýr. Bunlarýn yanýnda dünyanýn bilinen ilk hastaneleri olan Asklepion’larda da kütüphaneler bulunmaktadýr. Dünyanýn ilk psikiyatri hastanesi olarak da tarihe geçen Bergama Asklepeion’u da bir kütüphaneye sahiptir. Bibliyoterapi çalýþmalarýnýn ilk kez 1930’lu yýllarda kütüphanecilerin, insanlarýn üzerinde iyileþtirici etkileri olan kitaplarý bulma ve listeleme çabalarýyla baþladýðý bilinmektedir. Bu çalýþmalarda, eðer bir öykü, insanlarýn düþüncelerini, duygularýný, davranýþlarýný deðiþtirmede etkili olabiliyorsa, bu öykü, potansiyel olarak iyileþtirici (terapötik) bir güce sahip kabul ediliyordu.

   Kitaplara harcadýðý paraya yanýp, falcýya verdiðini hak bulan bir topluluða bu sanatý anlatabilmek ne kadar baþarýlý sonuçlanýr fikrim yok. Tek bildiðim, dört duvarýn arasýnda hapsolduðunuzu hissettiðinizde birkaç sayfa okuyarak temiz hava alabileceðiniz bir diyara gidebilirsiniz.  Ayaklarýnýzýn sizi nereye götürdüðünün bir önemi yok, kýsa da olsa bir yolculuk esnasýnda bir kitap ile farklý bir ülkenin bambaþka bir þehrine kavuþabilirsiniz. Dertleþecek kimseniz yok ise sizinle ayný problemi yaþamýþ insanlarý tanýyýp, onlarýn yaþamlarýndan kendi yaþamýnýza fayda saðlayabilirsiniz herhangi bir sayfada. Umudunuzun tükendiði yerde bir karakter ile tanýþýp, yeniden yaþama sarýlabilirsiniz. Yattýðýnýz yatakta yaralarýnýzýn iyileþmesini sabýrla beklerken, yaralarýnýza sözcüklerle pansuman yapabilirsiniz. Yaþadýðý dünyayla yetinemeyenleredir sözüm, sayýsýz dünya keþfedebilirsiniz… Kendinizi kitaplarda bulun, bulun ki koca bir alem sizin gönlünüzle buluþsun.

Büþranur ERAYABAKAN