insanı farklı kılan affettikleri,
güçlü kılan ise sabrettikleriymiş
ya vazgeçemedikleri…
söyle
bakalım şiir kardeş
aşk affeder mi ?
/
fayı
kırık olan suskularda
uçurum kenarı yaşamakmış oysa aşk
ne zormuş
yokluğuna bir gece daha sararak düş tüttürmek
doğacak olan bir şafağı daha yine sensiz, yine kimsesiz güne sektirmek
ne zormuş
güneşi sırtlayan bulut olmak ve toprağa kanayamamak
ıslık olup ta bir şarkının nakaratsız geçişlerinde yankılanamamak
/
tuza yatırdım şimdi ruhumun yosunlaşmış kürünü
alaboralığıma bakma deniz say beni günahım mavi
gam yüklü limansız bir gemi say ya da ama rotan nedir diye sorma
büyürken küçülmenin
yaşarken de hiç gülememenin
iz düşümsüz karşı kıyısıymış ölmek
oysa
sol yanıma düşen bir cemreydin,
üç harfine bir heceydin son yanıma düşen
ah aşk...
kuytusu dudak verenim
bir şiirlik ömrüm kaldı görmüyor musun affet ya da son bir dudak ver öyle öleyim…
ilhanaşıcı
