ATEŞLİ YOL

 

Ateşli bir yoldur ömür dediğin,

İlk nefesle ciğer yakar efendi!

Ağlamaktır o an benimsediğin

Susanlar çileyi çeker efendi!

 

Bu yol üzerine ilim irfan var;

İnsanlık, kardeşlik ve de vicdan var;

Şeytanın içinde gizli şeytan var

İnsanı günaha sokar efendi!

 

Yürek büyüdükçe sevgiyi bilir,

Gönül sevdiğine hasrette kalır.

Çiçeklerin açar, çiçeğin ölür;

İnsan yaşamaktan bıkar efendi!

 

Nerede doğuran, nerde büyüten?

Bir varmış, bir yokmuş misali yiten;

Onların cemali gözlerde tüten;

Yıllar kalbe hasret eker efendi!

 

Yürüdükçe çağdaşlığa, güneşe…

Bazen hüzün verir, bazen de neşe.

Uçup gitti dostlar, hepsi peş peşe;

Kalan dudağını büker efendi!

 

Bir gün bittiğinde ömür denen yol;

Ne ayağın kalır, ne de yorgun kol.

Yaptığın, dediğin olmuşsa ekol;

Herkes gıpta ile bakar efendi!

 

Yürüyoruz işte kör, topal, sağır;

Candan ayrılmanın korkusu ağır;

Coşari ne kadar bağırsan bağır;

Ruh,  vakti gelince çıkar efendi!


İbrahim COŞAR

( Ateşli Yol başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 18.09.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.