AÐANIN ÝTÝ HÝKAYESÝ

              Ahmet AYAZ

              Gaziantep Güneþ Gazetesi 17 Eylül 2019

              ………………………………………………………..

       Bu bir halk hikayesidir. Gaziantep’te Barak Ovasýnda yaþayan insanlarý Barak Üniversitesinden mezun sayarlar. Ben de Barak Türkmenlerinden birisi olduðum  için bu tür hikayelere yazýlarým da zaman zaman yer veririm.

       Barakta bir þöhretli aða  varmýþ. Aðanýn bir de iti varmýþ. Ýt hastalanmýþ. Köy halký ve etraftaki köylüler neredeyse hepsi yas içindelermiþ. Çok geçmeden aðanýn iti ölmüþ. Ýt ölünce, köy halký, etrafdaki köylerin halký üzüntü içinde. Köyün içi dýþý etrafdaki  köyün aðalarý ile dolup dolup boþalýyor meydanlar. Tenekeler dolusu ballar, pekmezler, canlý hayvanlar  kesiliyor köyde. Köy bir mahþer alanýna benziyor. Gelenler,  gidenler,  aðlayanlarýn sýzlayanlarýn  sayýlarý belli deðil. Köyde ve etraf köylerde 45 gün yas ilan ediliyor. Kýyametler kopuyor sanký.Ortalýk bir  mahþer alanýna benziyorl

       Hal böyle iken aða hastalanýyor ve çok sürmeden de aða ölüyor. Köyde aðanýn çalýþanlarý ve etraf köyler bu defa kýyametin  koptuðunu sanýyorlar. Ama günlerce bekliyorlar, hiç bir kimseden bir ses seda gelmiyor.  Aðanýn çalýþanlarý ve köy  halkýnýn hepsi þaþýp kalýyorlar. Ne taziye için bir gelen var, nede giden. Etraf bir  sessizlik içinde. Köydeki bir köþe baþýnda oturan bir yaþlýya soruyorlar. “Dede aðanýn iti hasta oldu herkes yas içinde idi. Ýt öldü kýyametler koptu, 45 gün yas  ilan edildi. Herkes yas tuttu. Düðünlere derneklere eðlencelere 45 gün son verildi. Fakat aða öldü kimseden bir ses seda çýkmadý. Bu nasýl bir iþ? Bu nasýl oluyor?” Deyince, yaþlý dede “Oðul aðanýn iti hasta oldu,  arkasýnda aða var dý. Aðanýn iti öldü, arkasýnda yine aða vardý. Oðul,  bu defa aða öldü ama, arkasýnda hiç bir kimsesi yoktur. Siz oturun, kalkýn, yiyin için keyfinize bakýn” deyince, insanlar  eyvah diyorlar, ve biz bu  dünyanýn böyle olduðunu hiç düþünmemiþtik diye hayýflanýyorlar.

        Saygýdeðer okurlarým; Bu kýssadan  hisse, herkes dersini almalýdýr. Kenan EVREN PAÞA bir Kan gölü coðrafyasýný cennete çevirdiðinde, onun çýkardýðý yasaya evet oyu %98 çýkmýþtý. Buna  bu Türk Halký  bu oylarý korkudan deðil, sevinçten verdiler. Kenan EVREN PAÞA Hakkýn rahmetine kavuþunca,ve yönetim elinden gidince,  cenazesine bile kimse katýlmadý. Katýlmasý gerekenlerde o gün rapor almýþlar ve  cenaze törenine katýlmamýþlardý. 1960 yýlý öncesi köylerimize ücretsiz olarak daðýtýlan KÖYLÜ Gazetesinde “27 Milyon Türkü Omzunda Taþýyan Yavuz Menderes”  yazýsý ile Adnan Menderesin resmi yayýmlanýrken,  1960 darbesinden sonra Baþbakan Adnan Menderes, Ýçiþler Bakaný Fatin Rüþtü Zorlu ve Maliye Hasan Polatkan ile birlikte, idam edildiler. Cumhurbaþkaný Celal Bayar ise yaþlý olduðu için idam edilmedi, müebbet giydi. Aslýnda darbeyi gerektiren bir  dunum da,  yoktu. 1980 öncesi gibi ülkemiz kan gölü deðildi. Sadece demokrat partililerin þýmarýk davranýþlarý vardý. Þunu da yazmam gerekiyor. Hiç yere, sözde Cemal Gürsel tarafýndan yapýlan 1960 darbesi “27  Mayýs özgürlük ve Demokrasý Bayramý “ olarak 20 kutlandý. Ta ki, Kenan  Evren Paþa kaldýrýncaya kadar. Söz biraz çoðaldý ama  baðýþlayýn.  Buradan ne çýkýyor? “Düþme düþenin dostu olmaz” demiþler. Adýmlarýmýzý hesaplý atmamýz gerekir.  Kendimizi hesaba çekmemiz lazým diye düþünüyorum.  O büyük kurtarýcý Kenan  Evren Paþanýn cenazesi böyle kalktý ise, büyük veya küçük devlet yöneticilerimizde bundan derslerini almalýdýrlar. Acaba bizim sonumuz ne  olur?  Diye düþünmelilerdir.

       Ben bile Rahmetli Bahaettin Karakoç’un dediði gibi “Ya Rabbim beni yazdýklarýmla yargýlamayasýn, yazdýklarýmdan ve yaptýklarýmdan utandýrmayasýn diyorum. Yaptýklarýma ve yapacaklarýma da dikkat ederek Allaha yalvarýyorum. Ölümümden sonra ne dileyekler? Kalem erbabý dostlarým ne yazacaklar diye  kendimi kontrol  altýnda tutmaya çalýþýyorum. Allah hiç birimizi bir yanlýþa düþürmez inþallah.