İNSAN AŞIK OLUNCA ÇOCUKLAŞIP DURURMUŞ

 

Aşk insanı geç vakit, zamansız da vururmuş;

Vakitsizce gönlümü çalıverdin Kardelen!

İnsan aşık olunca çocuklaşıp dururmuş;

Sen aklımı başımdan alıverdin Kardelen!

 

Aşka düşmek kabusu hayıra yormak gibi;

Kanayan yaraları sevgiyle sarmak gibi;

Bütün bentleri yıkıp çağlattın ırmak gibi;

Sonra derin deryaya salıverdin Kardelen!

 

Aşkın yaşı olmazmış, aşık olmak kaderim!

Sevdikçe hasret büyür, özledikçe kederim!

Öyle bir rüya ki bu, sabah olmasın derim;

Bendeyken, benden uzak kalıverdin Kardelen!

 

Hasretinden girerken ruh biçimden biçime,

Kara bir bulut sardı kalpteki sevincime.

Vuslat için umutlar tükendikçe içime,

Ayrılık korkusunu salıverdin Kardelen!

 

Durgun akan ırmağa taşkın gerekti, verdin!

Coşari'ye kristal köşkün gerekti, verdin!

Bana bedenin değil aşkın gerekti, verdin!

Sen bana yar değil aşk oluverdin Kardelen!

 

İbrahim COŞAR

( İnsan Aşık Olunca Çocuklaşıp Dururmuş başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 14.09.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.