Bir  bulut  gibidir insan.Yaþadýklarýyla,düþünceleriyle, acýlarýyla,sevinçleriyle,yýllar geçtikçe dolar.Devam eden bu süreçte insan,içinde ne taþýyorsa bulunduðu ortama da onu býrakýr.Kimisi mutluluk,iyilik,güzellik býrakýr;kimi   ise    kötülük  ve     acý.
         

Ýnsan öyle bir bulut ki,ne kadar kötülükle,acýyla karþýlaþýrsa karþýlaþsýn,var olan iradesi ve aklýyla onlarý bir þekilde güzelliðe ve iyiliðe dönüþtürebilir. Öyle bir bulut olmalý ki insan,bir yere varýrken,geliþiyle güneþi,aydýnlýðý ve sýcaklýðý anýmsatsýn. Öyle bir bulut olsun ki insan,geçip gittikten sonra iyilikle,hasretle ve dualarla anýlsýn.Bazý zamanlarda yaðmur duasý yaparýz.Yaðmur yaðsýn ki,bereket ve rahmet artsýn.Öyle bir insan olmalý ki,nasýl duayla yaðmuru niyaz ediyorsak;akla gelindiðinde de kalplerde samimiyet ve muhabbetle    yer         etmeli.
        

Ýnsanýz.Ne kadar düþünsek de,ne kadar bilinçli olmaya çalýþsak da,sonuçta beþeriz ve þaþýyoruz.Ama bizde kalp dediðimiz bir organ var.Kalp sadece yaþamamýzý saðlayan bir organ deðil.Ýnsanýn düþüncelerini ortaya çýkaran en mühim uzuv.Ýnsan,kalbinde ne hissederse davranýþlarý da ona göre þekillenir.Hele ki insan, iyilikle ve iyi niyetle atan bir kalbe sahipse,aklýyla doðru düþünemese de,o iyilikle atan kalp var ya,insaný hep güzele ve iyiye yönlendirir. Ýnsan bir bulutsa,o bulutun merkezinde yer eden ve bulutun yapýsýný belirleyen kalptir.Gittiði yerlere de sevinçler býrakmak niyetinde olan her bulut da,her daim duayla,özlemle ve iyilikle anýlýr.Gittiðimiz ve sonra da baþka diyarlara göç ettiðimiz her yerde akla geldiðimizde,kalplerde hoþ bir seda ile anýlan   bulutlardan   olmak  temennisiyle.
Selametle dostlar...