Bilinmezin mucidi olmak adýna en çok da ikramý esirgenen ve þimdi nimet baþlýðý altýnda sözcükleri dikildikleri yerden söküyorum: bakýn, bakýn çevrenize ve sadece o sökük sesine odaklanýn.

Az evvel bir mikado çöpü olmanýn özlemi vardý içimde þimdi ise bir dikiþ iðnesiyim en azýndan dikiþ dikmeyi bilmediðimle övünmüyorum artýk ve her söküðün ardýndan kumbaraya attýðým kýyafetlerime bir de þiir asýyorum ve iþte matem havasý oysaki hala sýký sýký giyinik, kýþý ýsmarlamanýn verdiði sevinç ve huzurla kýmýldamadan b/ekliyorum.

Hicabýný duyduðum ne ki?

Söylemlerin nazarýnda evren hala tepkisizliðini korurken bu sefer bir demet mimoza olmanýn özlemi var içimde oysaki mimoza mevsimi geçeli çok oldu ver her yer kasýmpatý ve özlem dolu.

Þehrin tam da ortasýndayým ve þiirin de hem þirin gözüktüðüme fazlasýyla vakýfým her nedense aðlamaktan kýzarmýþ gözlerimle bir gülücük bekliyorum elbette yakýn çevremde dolanan zebanilerden deðil en azýndan yazýmý yazýp yasýmý da demlendirirken asla teveccüh etmiyorum kapsama alanýmda olan insanlardan ne de olsa baðýrýp çaðýrýp aþaðýlamaktan baþka iþe yaramýyor kimisi.

Asla ve asla zan altýnda býraktýðým kimse olamaz lakin ismimin baþýna eklenen sýfatlar inanýlmaz aðrýma gidiyor ve annemin yorgun kalbi engel oluyor tepki vermeme.

Suçum ne mi?

Gerçi ortada bir suç olduðuna hala inanamazken can yakan hicap dolu davranýþlarla askýya alýyorum günü ve mutluluðu.

Az evvel dolunayýn mizacýna tanýk oldum ve çapkýnca yýldýzlarý gözetlerken ay dede, ilkokulda yazdýðým o ilk þiirim aklýma geliyor ve ardýndan tamý tamýna otuz senemi þiirsiz geçirdiðim koca bir ömür.

Dolunay göz kýrpýyor mütemadiyen lakin gülümsemek haram bana ne de olsa muhatabým olmayan kim ise hemencecik alaya alacaklar, çocukça ve muzip bir þekilde gökyüzüne sevecen gözlerle bakarken biliyorum ki pencereme yaklaþan üç beþ münafýk beyit tüm huzurumu çalacak.

Beklediðim kadar da var hani: neyi mi?

Elbette yazýp çoðalma vaktimin geldiði o muhteþem zaman dilimini ve hala kalemimi ve kendimi deli gibi sorgularken biliyorum ki; tüm kalem dostlarým beni yeniden anlayýp yalnýz da býrakmayacaklar.

Ýçimi acýtan çok þey var: kalemin minvalinde yine yakýn çevremde olanlarýn eþlik etmediði satýrlar ve yine onlardan müspet, menfi yorumlar alamadýðým gerçeði.

Caným anneme ise kýyamýyorum; al da oku, demeye yeteri kadar mizansende pay sahibi iken kimliðimle sadece yardýmcý olmak ve onun ayaðýna taþ deðmemesi tek isteðim.

Güneþin saltanatýný kaptý iþte karanlýk gece ve aydýnlýk dolunay. Ýnsan þimdi yazmaz da ne zaman yazar?

Döngüde kanýksanasý bir rehavet ve aklýný nefretle bozmuþ insanlar ve iþte yazýn dünyasýnýn bana kazandýrdýðý güzel insanlar sayesinde arýnmanýn, hidayetin ve dostluðun keyfini sürdüðüm elbette þu karaladýðým saçmalýklar sayesinde içimdeki dev buz daðýný keþfettiðim üstüne üstük bana katkýda bulunan binlerce yazý yine deðerli hocalarýmýn ve yol arkadaþlarýmýn birer edebiyat ziyafeti sunup okuyup da hayatýmý yaþanýr ve deðerli kýlan.

Kurcaladýðým sadece beynimin çekmeceleri bir de Allah yolunda yaþamak adýna sevgiyle dokurken sözcükleri maneviyatýn sýrrýna vakýf Allah dostlarýna rastlamýþ olmanýn verdiði huzur ve þükür duygusu.

Hala gözüm gökte saltanatýný süren devasa ay dede’de ve o ilk þiirim:

Ay dede ay dede bulutlarýn içinde.

Sahi, sonrasý nasýldý?

Belki de unutmak istediðim sefil karalamalar ben, bacak kadar boyumla bir de okumayý yazmayý söküp kendimle barýþýk olduðum o kýsýtlý zaman diliminde ilk þiirimi de rahmetli babaanneme okuduðum.

Acaba malum oluyor mudur, diye de geçti aklýmdan hani gerçi pek sanmýyorum ebediyete intikal edenlerin umurunda olabileceðimi yine de onlarýn bana sevmeyi öðretip üstüne üstük okumanýn ve erdemin ve de tahsilin bitimsizliðine dair kazandýrdýklarý inanç ile hala da o küçük kýz çocuðunu içimde saklarken.

Geçenlerde okuduðum bir yazýdan aklýmdan kalanlar:

‘’Ne küçük çocuðu hele ki böylesi bir ç/aðda masumiyet ya da iyi niyet mi kalýr?’’

O kadar emin olmasýn hani bu cümlenin sahibi üstelik içimizdeki erdem, inanç ve tüm doðru ve yanlýþlarýmýz sadece O’nun nazarýnda önemli ve kayýtlý iken.

Sevecen bir iklim gibi gözükmese de insanlara ben o küçük çocuðun varlýðýný en çok sonbaharda hissediyorum ve aðaçlý yollarda dökülen yapraklara basarken çýkan sesi düþünürken bir yandan da dalýný terk etmiþ her yapraðýn aðladýðýný düþünüyorum hele ki sert adýmlarla basarken kim bilir damarlarý nasýl da zarar görüyor ve için için kanýyor týpký içimdeki üzgün çýnar aðacýnýn yapraklarýný sýrf kopmasýn diye yine içimdeki rüzgârý dindirmek adýna biteviye dua edip Yaratan’dan ayrý kalamadýðým her saniye ve belli zaman dilimlerinde O’nun la baþ baþa andýðým güzellikleri ve içimi kanatanlarý da sadece O’nun ile paylaþtýðým ve asla da dualarýmdan eksik etmediðim Allah dostlarýna her daim müteþekkir iken.

Görmek ve de görmemek.

Göz temasý da kurmamak hele ki uzak addedilen insanlarýn yakýnýmdakilerden daha yakýn olduðunu bilip kendime verdiðim sözlerin de arkasýnda durmak.

Alýn iþte yerde kan izi sanýrým dünden kalma yaralý bir beyit beni teskin etmeye çalýþýrken sulu gözlü mizacýmla da kanamayý durdurmaya çalýþtýðým.

Hiçbir þey göründüðü gibi deðil inanýn ki bu anlamda içimi dýþýmý bir tutup doðruluðun ve Hakkýn yolundan ayrýlmamakla kendimi huzurlu ve inançlý hissetmenin verdiði doygunluk sayesinde sevginin eþkâlini resmettiðim sevdalý kalemimle kurduðum dostluðu pay etmek üstelik hayatýmdan, uykumdan ve vazifelerimden çaldýðým zamanla kendimi doruklarda hissettiðim hele ki hüznün doruklarýndan yere inip topraða konmak adýna aþkla yaþadýðým ve yazdýðýmý bilmek ve bildirmek.

Bazen ise sözcüklerin yetmediði lakin duygularým öylesine ýsrarcý ki bir de kayýðým su alýrken ben o deliði sadece sevgiyle, umutla ve inançla týkayýp batmadan yol almaya çalýþýyorum.

Aslýnda gün itibariyle her þey çok farklý olabilirdi de ve ben þu an dev bir plazada yüksek maaþla çalýþtýðým iþimle kim bilir nasýl zengin ve baþarýlý addedilecektim?

Elbette kýsmetin, kaderin önüne geçilmiyor mademki Rabbim böyle istedi þükretmekten ötesi düþmez payýma üstelik yazmaya baþlamazdan evvel mevsimleri böylesine canlý ve hareketli ve ruhumla eþ deðer hissetmemiþtim de.

Kimine göre dert ayý dert mevsimi elbette Eylül ile girdiðimiz hazan mevsiminde insanlar bir yandan okullarýn açýlmasý ile evlatlarýnýn eðitim masraflarýný karþýlamak adýna canla baþla gayret ettikleri aslýnda herkesin derdi ve dertli mevsime kendine gerçi benim bu güne kadar çok mutlu olduðum bir mevsim ya da ay olmadý ama yine de kendi mutluluðumu ve kendi mevsimimi ben belirliyorum ve Rabbim izin verdiði sürece o mevsimleri kâh hüzünlü kâh kaygýlý kâh karamsar hissetmeye de devam edeceðim ama en azýndan biliyorum ki; yüce Mevla’m en çok mahzun kalpli kullarý ile beraber hele ki insanýn verdiði tek zarar sadece kendine iken.

Yüksek voltajlý bir acýdan geride kalanlar ve hala bu negatif enerjiyi güzelliklere ve daha çok sevgi ve umuda dönüþtürebildiðim.

Sevmek bu kadar kolayken hýrpalanan yürekler asla da sahipsiz deðil ve hala gözüm ay dede’de sanýrým bu, bir iþaret ve de ç/aðrý.

Üstelik bulutlarýn arasýna gizlenen sadece dolunay da deðil yoksa sanýyor muydunuz ayakta dimdik kalabilmenin baþka bir yolu olduðunu ve asýlý kaldýðým göðün ay’ýna ve hüznüne ve rahmetine müptela bir aciz fani ve iþte kalemi tamamen özgür býrakýp sizlere duru ve içten bir dille anlatmaya çalýþtýklarým.

Sevmek ve de yazmak bu kadar coþku yüklerken insana asla dönmeyeceðim yolundan ve Hakkýn yolundan.

Sevgiyle kalýn.