Eylül ayý gelince okulda güller açar

Ýlim irfan baðlarý ne hoþ kokular saçar

Bilgi kapýdan girse cehalet ordan kaçar

Okul hakikat yurdu, bilimin eþiðidir

Aydýnlýða giden yol, uygarlýk beþiðidir

Öðrenme sevdasýyla yola çýkan yorulmaz

Cehaletin üstüne medeniyet kurulmaz

Gayesi olmayanla hiçbir yere varýlmaz

Öðretmen inþa eder bilgi direklerini

Okulda öðreniriz çaðýn gereklerini

Bilgi huzur pýnarý, bilgisizlik elemdir

Dünyayý deðiþtiren kýlýç deðil, kalemdir

Öðrenmek sýnýrsýzdýr, devasa bir âlemdir

Bilgi göz aydýnlýðý, gözümüzün feridir

Ýyi yetiþmiþ nesil, milletin zaferidir

Cahilin dostluðundan kimseye fayda gelmez

Okuyanlar gülerken, onlar bir ömür gülmez

Bilgi geçer akçedir, bilgi öðreten ölmez

Okul bilgiye köprü, medeniyet yoludur

Bu yolda yürüyenler, Hakk katýnda uludur

Öðretmen tutuþturur sevginin çýrasýný

Bilgi iyileþtirir cahilin yarasýný

Zengin, bir gün tüketir eldeki parasýný

Bilginin harmanýndan al payýna düþeni

Böyle elde edersin ömür boyu neþeni

Dikene tahammül et, varmak istersen güle

Gözün kitapta olsun, kulaðýný ver zile

Býkmadan çalýþanlar, bir gün varýr menzile

Mutlu olmak istersen eðitim þart bilesin

Ýnsanlarý güldür ki ömür boyu gülesin

Her okul bir kovandýr, öðretmen ana arý

Karakýþtan geçmeyen hak edemez baharý

Azim ve kararlýlýk, zaferin anahtarý

Silahýmýz kalemdir, bilginin neferiyiz

Uygarlýðýn yolunda bir ömür seferiyiz

Okuyan muteberdir, meyve veren dal gibi

Yeri yücelerdedir, bayraktaki al gibi

Sözün hasýný söyler, kovandaki bal gibi

Okuyup öðrenmenin yoktur günü gecesi

Öðretmen bir bahçývan, okul çiçek bahçesi

                                                                                  M. NÝHAT MALKOÇ