Kotasý dolan bir düþ’ün satýr arasýndayým ve tembihliyim büyüklerimden az sonranýn yaftalanacaðýnýn bilincinde azýmsanmayacak bir açlýkla yönümü sabitledim.

Abaza kuþlardan…

Yanýk tenli mevsimden…

Bir de dünün öfkesinden arýndým da geldim ve makul bir dilde birleþtirici olmasýný bekliyorum sözcüklerimin ve dibi yanan çaydanlýktan havaya süzülen buhar ile güzellik maskesi yapýyorum düþlerime.

Düþe kaldýðýmý kim söyledi? Sadece bir varsayým ve atýl yüreðimin de limit aþýmý bir düþ’üm demliyorum az sonra nemli saçlarýmý kökünden kazýyacaðým ve eþlik edeceðim tüm hastalara.

Hasta addedilen…

Ya bizler? Normal ve hastalýklý bir düzlem ve çok ince bir çizgi normalliðin yaftalandýðý ve kök hücresi olmaya adayým ben: hem sarý benizli ölüm meleðinin hem de þiir addedilen kalpazan düþlerin.

Þiirlere minnet ediyorum bir de 29 harfe ve otuzuncunun peþindeyim çünkü ekin döneminde bana tahsis edilen o yazýn tarlasý asla yetmiyor ve boþluða her dokunduðumda rimeli akýyor imgelerin ve ben saðalttýðým tüm acýlarý bir kapta eritip ertesi günün menüsünü þimdiden hazýr ediyorum.

Hýrpalandýðým doðru týpký herkes gibi.

Herkes olmadýðým da doðru çünkü kimsecik olmaya özenmiyor her serbest atýþta ýskaladýðým lakin kendimi hedef aldýðýmda on ikiden vurduðum.

Vurucu bir imge olmanýn özlemini duyuyorum belki de…

Belki de ölüme hazýrlýksýz yakýlan kadýnlarýn güncesini yazmaya adayým.

Bir baþak tanesi gibi… aþtýðým yollarda gözlerimden saçtýðým kývýlcýmlar ve mendebur bir gölge-adýna erkek denilen-kendinde karþýsýndaki kadýný öldürme hakkýný elinde bulunduðunu savunan.

Kezzap atýlan yüzüne.

Býçaklanan.

Kurþunlara hedef olan.

Hele ki bir evlilik sonrasý yalnýz kalmýþsa ‘’dul’’baþlýðý altýnda toplumun da göz ardý ettiði ve nefsine hâkim olamayan eþ/sevgili/erkek arkadaþ bozuntusunun da yüreðini ve yüzünü týrmalamaya hakký olduðuna dair hastalýklý bir inanç geliþtirip kurbanlýk koyundan da beter tek hamlede canýna kast ettiði.

Koyu tenli gökyüzü üstelik günün erken saati.

Çatýsý akmýþ düþler çünkü artýk kadýnlarýn ve çocuklarýn düþ kurmasýna müsaade verilmezken.

Ve erken bir tarihe çekilen ölüm saati ne de olsa herkesin herkesi öldürme hakký var ve çoðu insanýn belinde taþýdýðý bir silah, cebinde saklý tuttuðu býçak… onlar da yoksa iki eliyle boðazýna sarýlmayý beklediði köþede ya da bir aldatý ile tuzaðýna düþürüp de masum kadýný hayatta yapamadýðý her þeyin intikamýný saniyeler içerisinde aldýðý.

Oysaki ben hala babamýn küçük kýzýyým.

Ve benim küçük kýzým anne hasretine nasýl dayanacaksa.

Ölmeyi basite indirgeyen; sevgi denen ulvi mefhumu topraðýn dibine gömen…

Reþit bir hak mý yoksa öldürme edimi ve bu kadar kolay mý bir kadýnýn canýný almak hele ki eþ baþlýðý altýnda ve de bir anne iken o mazlum… ya, bu ve benzeri vahþetlere tanýklýk eden küçük çocuklar?

Pencereyi açýp avaz avaz baðýrmak istiyorum ve baðýramayan kadýnlarýn da sesi olmak lakin ben sadece aciz bir kulum, yasama, yürütme ve onama hakkýmýn bile olmadýðý… üstüne üstük yaþama hakkýmýn/hakkýmýzýn her an elimizden alýnabileceði tezi ile yaþamayý bile lüks gören akýl ve vicdan eksikliði ile yaþadýklarýný iddia eden insanlara da lanet olsun.

Sezilerim kuvvetli.

Bedenim ise deðil.

Güçlüyüm ama yaptýrým gücüm yok.

Sevgi doluyum ve mademki bir adam sevdim ve eþ bildim… üstelik en kötü günümde yanýmda olacaðýný da ant içmiþken ve iþte beni zora sokan, hayatýmý zindana çeviren bu da yetmezmiþ gibi Azrail’im olmayý kendinde hak gören… Oysaki ne düþlerim vardý:

Çocuðumu büyütecektim ve çocuklarýmla bir hayat kurup onlara aile eksikliði hissettirmeyecektim ve buna bir de vahþet eklendi gözlerinin önünde cereyan eden ve bir ömür hafýzalarýndan silinmeyecek ve de büyüyeceklerken, babalarý denen adam da annelerinin katili iken.

Sevgi doluyum… ben bir baþka pencereden bakarken hayata daha evlilik düþlerimi bile gerçekleþtirmedim ve de evleneceðim adam hayatý þimdiden cehenneme çevirirken ve reddettim onunla olan birlikteliðimin evlilikle nihayetlenemeyeceðini ve tam sýrtýmý dönüp çýkýyordum ki…

Siz, insanlar!

Sevgiyi çarçur eden ve kendini bir halt sananlar…

Hiç iþkenceye ve vahþete esir düþtünüz mü?

Hiç sokaða çýktýðýnýzda sürekli etrafýnýzý kollayýp korkuyla yürüdünüz mü sokaklarda ve de her kapý çalýndýðýnda yüreðiniz güm güm attý mý?

Ben bir çocuðum ayný zamanda. Anne kokusuna bir ömür hasret kalacak bir çocuk ve babasýný bir kez bile sevgiyle anmayacak bir öksüz…

Ya, siz nesiniz? Kimsiniz, demiyorum çünkü siz insan olamazsýnýz çünkü siz sadece seyrediyor ve ahkâm kesiyorsunuz.

Benim için çok geç ama baþka bir kadýn için geç de olmayabilir sadece baþýnýzý iki elinizin arasýna alýn ve kaldýysa azýcýk akýl ve vicdan bir düþünün bakalým da bu yol nereye varacak diye.

Bu gün bana.

Yarýn size.

Öbür gün mü?

Öbür gün cenazem kalkacak ve sizler gelip cenazemde gövde gösterisi yapacaksýnýz ve iki gün sonra da unutulup gideceðim.

Kanatlanýn sadece.

Bir olup þerh düþün ve bilinçlenin.

Çocuðuma da sahip çýkýn ve ona beni unutmasýný salýk verin çünkü acýyla yaþamasýný istemiyorum.

Ben bir ömür acýyla yaþayýp hunharca katledilmiþken sizler de rahat yataklarýnýzda uyuyun ve yarýnýn planlarýný þimdiden yapýn ama unutmayýn ki; yarýn diye bir gelecek de olmayabilir sizler için eðer ki bir þeyler ve birileri deðiþmezse.

Yetmedi mi?

Yettirin artýk.