BEBEÐÝM

Ýlk nefesle baþlar hayatla harbim,

Hep güzele hayal kurduk bebeðim.

Zaman zaman tekler durur ya kalbim,

Yýllarca yüreði yorduk bebeðim.

Estikçe baþýnda sevdanýn yeli;

Bülbül gibi þakýr þairin dili.

Gönlümün sevdiði, uzanan eli

Tuttukça, murada erdik bebeðim.

Mutlandýk, doðdukça evime güneþ;

Ýkiydik üç olduk, sonra da dört beþ;

Bir anne, bir baba ve de üç kardeþ;

Beþ yürek her daim birdik bebeðim.

Hasrete düþmekten kalbim korksa da;

Mutlu ayrýlýklar ruhu burksa da;

Kimi acýlara çare yoksa da;

Yarayý sabýrla sardýk bebeðim.

Filizler büyüdü, meyve de verdi,

Canýmýza candý evin her ferdi,

Hasretti bizlerin en büyük derdi,

Onu da kadere yorduk bebeðim.

Coþari yükümüz aðýr, zorlandýk;

Memleket halini gördük, darlandýk;

Kalpten gelen ýþýk ile nurlandýk;

Hakk’a dua edip durduk bebeðim.

Ýbrahim COÞAR