Hiç soruyor musun kendine?"Ben kimim,ne için yaþýyorum,neye hizmet ediyorum?"diye.   

        Hayat koþuþturmacasý ve bu uðurdaki mücadele,zaman zaman kiþiyi ideallerinden uzaklaþtýrabiliyor.Ýnsan ideallerinden,gerçekleþtirmeyi hedeflediði hayallerden uzaklaþtýkça kendinden de uzaklaþmaya baþlýyor.Peki insanýn,bu hayata baþlarken ilke edindiði yaþam felsefesi ile hayatýn devamýndaki kimliði ve düþünce yapýsý ne kadar örtüþüyor? 

Öyle zamanlar var ki insaný deðiþime mecbur hale getirip yapmam dediði davranýþlarý yaptýrabiliyor.Deðiþim ve farklý bir kimliðe bürünme,hayatýn saðlýklý ve faydalý ilerlemesinin ön koþulu olmaya baþladý.Böyle olunca dürüstlük arka plana itildi.Bireyler mantýk çerçevesinde hayatýný idame ettiren makineleþmiþ kiþilikler haline geldi.Bireyler,dostum-kardeþim dediði insanlarla iliþkilerinde dahi mantýk ve gerçekçiliði,vicdan ile duygularýn önüne    koymaya      baþladý.

   Kendisi olan ve ilkelerine sýký sýký baðlý kalan bireyler,çevre açýsýndan dar bir yelpazeye sahip olabilmekteler.Çünkü kalabalýklar,görüþ ve kiþilik olarak belli kalýplara sahip bireylerden oluþur.Topluluklar içinde bulunanlar,kendi fikirlerinden önce,baþkalarýnýn fikrini ve faydasýný düþünür.Bu düþünce yapýsý özgün fikirlerin önüne geçmekle beraber,gerçek kiþilik    ve     duygularý        yansýtmaz.

       Benzer ve ayný yapýdan kiþiliklerden oluþan bir grup ilerlemede sorun yaþar.Ancak farklý kiþilikler her zaman hýzlý ilerleme ve geliþim saðlar.Farklýlýklar,hoþgörü ile saðlam bir yapýyý oluþturur.Ýnsan ise özünü korudukça çevresine katkýda bulunur ve huzurlu olur.

Peki biz ne zaman biz oluruz.Bizler,kendi kimliðini koruyan ve farklý kimlik ve kiþiliklere hoþgörüyle yaklaþtýðýmýzda biz oluruz.Bizler kalýp yargýlardan uzak durdukça,geçmiþine ve bugününe    sahip  çýktýkça  biz  oluruz.
            Biz,bir binayý oluþturan tuðlalar,bir köprüyü ayakta tutan demir ayaklar gibiyiz.Sence biz kimiz?