Göğe Ait Şiir
Söndü mavi ışıklar
Kuşlar ile göç etti kargalar
Giden gitti ömrümden
Yine bir şey daha koptu içimden
Bir sızı ki tarifi yok gittikçe kaybolan
Gül kokan ama çürüdü mü zambaktan beter olan
Şehrin taşları yorgundur yürümekten
Dilim adını söylemez çağ kirliyken
İçime içime aktı her ağıt her sızı
Ey yüreğimin çölündeki yağan ilk karın adı
Bulduğum her şeyde kaybolan bir ben
Umutlarım gül gibidir kavuşmamız diken
Söyleyemem adını Suna derim mesela
Utanır gökteki Leyla utanır yerdeki Suna
Eyvah, eyvah şimdi kalmışım cüda sevgiliden
Ya Rab çok utandım ve soğudum kendimden
Şimdi korkuyorum eksilirse namım
Biter, harap olurum, Ya Rab ne yaparım?
Şimdi ne derim ki anlatırım kendimi
Ne çiğnenir artık ne de yıkabilirim bentimi
Dilimde kelimeler eksik cümleler yarım
Ondandır belki de içime attıklarım
Ne gülden haber var şimdi ne kargadan
Kargayı bülbülle edemedim insicam
Hüzün etsem neye yarar artık bilemedim
Ki hüsrandır sonu bu sancılı elemimin
Ne mutlu ki sendendir ayrılık, sendendir vuslat
Korkum ayrılık değil, beni unutması Heyhat
Heyhat ki düşünmek ki acı verici inan
İmandandır uzaktan ve görmeden seni yaşatan
Çürümüş kokuyor cesedim bir leş gibi üzerimde
Yokladım kendi havsalamı eksilmişsin içerde
İçimdeki gökyüzünde siyaha boyanmış bulutlar
Kalabalık içimdeki şehir ölmeye mahkumlar
Sen istisnasın sevgili sen ölmeyenlerdensin
Sen yere değil göğe aitlilerdensin
(
Göğe Ait Şiir başlıklı yazı
Efrahim tarafından
24.07.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
