GIZIM BEK HAÞERÝYMÝÞSÝN!

              Araçlar arýza yapýnca sanayide iþ bilir ehil  ustalara,  hayvanlar hastalanýnca uzman bir baytara,  insanlar hastalanýnca da doktora müracaat edilip bir an önce hastalýk ilerlemeden tedavisine bakýlýr.

               Doktorlar hastayý muayene ettiklerinde tedaviye lüzum görürlerse hastaneye yatýrmaya gerek duyarlar. Hastaneler sadece doktorlardan ibaret deðildir. Þöforundan hasta bakýcýsýna, aþçýsýndan temizlikçisine, terzisine kadar adýný sayamayacaðýmýz kayýtçý,  kancý, rotgenci,  koruma, ebe gibi görevliler bu  kurumda hizmet verirler

                Ayrýca  bunlarýn yanýnda doktorlardan sonra ikinci sýrayý teþkil eden hemþireler vardýr ki onlarý anlatmaya  kaðýt kalem yetmez. Beyaz  kep ve önlüklerinin içindeki ‘gözleri ýþýl ýþýl’ etrafa gülücükler saçan bu güzeller bir yerde kendi dertlerini rafa kaldýrarak hastanýn  tedavisi  haricinde baþka sorunlarýna da üþenmeden merhem olmaya çalýþýrlar.

               Onlarý birer saðlýk meleðidir. Hastalarýn yemesine, içmesine, tansiyon ölçümünden tut ki 'akla gelmedik her türlü tedavisine' doktor  nezareti ve tavsiyesiyle ilgilenirken aldýklarý maaþýn fazlasý kadar da ‘manevi duygularýna’ hitap ederler. Hemþire kelimesinin ‘haþeri’ kelimesine yakýnlýðýndan dolayý bizim  þakacý Etem'in baþýndan mizahi iki olayýn geçmesine neden olur.

                Dokuz ya da on yaþlarýndaki orunu Ramazan  (Sarý)  köyünde top oynarken terler, üstüne üstlük bir de testiden buz gibi soðuk suyu tepesine dikince hastalanýr ve  ailecek soluðu hastanede alýrlar. Zature olmuþtur. Ayný zamanda da ciðerleri ve boðazý iltihap kapmýþ çocuk 'körük gibi hýþýr hýþýr' ötmektedir.

               Doktorlar Sarýyý hastaneye yatýrýp tedaviye öyle devam etmeye karar alýrlar. Dedesi Etem de mecburen torununun baþýnda refakatçi kalýr. Aradan birkaç gün geçtikten sonra Ramazan aniden bir öksürük krizine tutulur ki çocuk nefes alýp veremez duruma gelmiþ, gövdesinden 'buz gibi terler' akmaktadýr. Sarý can havliyle “dede dede; kurtar beni ölüyom dede” diye aðýt, tufan, çýðlýk atmaktadýr.

              Bir an için ne yapacaðýný þaþýran Etem hýþýmla kendisini odadan koridora atmýþ hastasýna yardým edecek birini aramaktadýr. Tam o esnada bir ayaðý  topal olan bir hemþirenin koridorda hýzla yürüdüðünü fark etmesiyle “topal hemþire, topal hemþire” diye çaðýrsa belki bayana ayýp olacak düþüncesiyle ve can havliyle “HAÞERÝÝÝÝ,  HAÞERÝÝÝÝ, GIZIM  HAÞERÝÝ, GIZIIIM” diye o gür sesiyle çaðýrarak koridorun köþesinden saða dönmekte olan  hemþireye zor da olsa sesini duyurmayý baþarýr.

               Etem’in sesini duyan hemþire 'belki de ne göreve gittiðini' de unutarak hýþýmla geri dönüp “amca amca, ben senin kýzýn yaþýndayým, utan utan, insan bir bayana böyle çaðýrýr mý?”

               Etem hemþirenin baðýrýp hýþýmla kendisine kýzmasýna pek önem vermeyerek gayet sakin bir þekilde “gusura kalma gýzým, seni yolundan ettim amma!..” Lafý aðzýnda kalmýþtý. Kadýn sert bir þekilde sözünü keserek  “Amasý-mamasý yok amca, bir daha lafýný bil de öyle konuþ” deyip tam  yürüyordu ki “gýzým gýzým; durum senin bildiðin gibi heç daal, bizim oralarda hemþirenin güzel ve topal olanýna ‘HAÞERÝ’ derler de !..."

               Kadýnýn birden biraz önceki sertliði gitmiþ yerini gülümsemeye terk etmiþti. “yaa öylemi amca, senden çok özür dilerim, sahi sen beni ne için çaðýrmýþtýn”…..

                Etem’in oðullarý Ankara’dan köye ana ve babasýný ziyarete geldiklerinde kendi kendine yalancýktan hastalýklar icat ederek “vay þuram, vay buram aðrýyor” diye durmadan naz yapar ki oðullarý dönüþte onu götürsünler de Ankara’yý þöyle rahat rahat gezsin.

               Yaptýðý bu nazlanmalarýnýn birisinde oðlu Hamdi onu kolundan tuttuðu gibi “Babam dünyaya bir daha mý gelecek, þunu iyi bir elden geçirteyim” diye Ankara Numune Hastanesinin yolunu tutar. Onu tanýyan birkaç doktorda “hazýr baban buraya gelmiþken birkaç gün yatýralým da hem dinlensin, hem de saðýný solunu muayene edelim” derler.

                Ankara’yý gezme hayaliyle planlar kuran Etem’in morali bozulmuþtur. Evdeki plan gerçeðe uymamýþ ‘ne hayaller kurarken ne ile karþýlaþmýþtý’.  Her þey 'insanýn istediði þekilde' olmuyordu. Ýster istemez onlara uyum saðlayacaktý.

                Usanýp caný sýkýlýrsa arada koridora çýkýyor, geziyor, bazen da hastalara yasaklanan bölgelere girdiðinde çalýþanlarca ister istemez azarlandýðý oluyordu.

               Aradan geçen günler zarfýnda yanýndaki hastalarla iyi diyaloglar kurup samimi olmuþ, onlara þaka üstüne þaka yapýyor, hiç olmazsa bozuk olan morallerini düzeltiyordu. Bu durum bazen uzadýkça uzuyor, geceleri hastalarýn  ‘yat saati’ geçtiði halde onlarýn þakalarý koridorlara ve yan hasta odalarýnda çýnlýyor,  haliyle de bu durum þikayet konusu oluyor, nöbetçi hemþirede gelip onlarý yatmalarý için yarý tehtitkar ikaz ediyordu.

                Bunlardan birisinde nöbetçi hemþirenin onca ikazýna raðmen kimse onu gaile almamýþ lafladýkça laflýyorlardý. Buna kýzan nöbetçi  hemþirelerden  “Hastalar;  bu yaptýðýnýz çok ayýp, sizden baþka kimse de çýt yok…”

                Morali bozuk olan Etem; “yavrum þurada iki çift laf edip vakit geçiriyoruz, bunu bize çok görme guzum evladým, yarýn gün gelir sende yaþlanýrsýn…”

                Aslýnda o gün için hemþirenin de baþka bir olaydan dolayý morali bozuk olacak ki kendisine yakýþmayacak bir ifadeyle ve bunun öfkesini ondan alýrcasýna “yatta  zýbar be amca,  ortalýðý zaten hep sen karýþtýrýyorsun, sabah seni baþhekime þikayet edeceðim…”

               Torunu yaþýndaki birisinin kendisini azarlamasý Etem’in aðrýna gitmiþti. Yarý kýzgýnlýkla “GIZIIIM BEK HAÞERÝYMÝÞSÝN!..” dedi.

              Hemþire haným duyduðu bu kelimeyle birden çýðýrdan çýkmýþ  öfkeyle “Amca,  amca; ben hayvan mýyým, at mýyým, eþek miyim terbiyeni takýn, ‘haþeri’ neye denir, 'haþeri' sensin...” diye baðýrmaya baþlamýþtý.

               Etem hemþireden gördüðü bu umulmayacak hareket karþýsýnda ister istemez biraz sinirlense de bunu karþýsýndakine belli etmemeye çalýþarak “gýzým, gýzým; gecenin bu vaatýnda benim günahýmý alma, bizim köyde senin gibi güzel, böyle nazik,hatirnez, hatýr-gönül bilir, elinden bal yenen evlenme çaðýna gelmiþ gýzlara 'HAÞERÝ'denir, bunda ne var kýzacak, alýnacak evladým  guzum!.."

                Hemþire haným  yaþlý bir amcadan umulmayacak  þekilde böyle bir iltifatla karþýlaþacaðýný hayal bile etmezken duyduðu güzel kelimelerin þaþkýnlýðý ile “aaa, çok ama çok özür dilerim amca, sana saygýsýzlýk edip çok kötü davrandým, demek öyle haa… Bir de durduk yerde senin günahýný alacaktým. Tövbe tövbe…”

ERDOÐAN ÇALIÞKAN KIRÞEHÝR  GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR