Seyyâle, F. Selçuk Soylu
Temmuz 2019

Sonunda son olmayan, sonsuzluk vasfı sonun
Geçmişten geleceğe, istikbâl atfı sonun
Muğlaklık mı ne mümkün, zaman kusursuz işler
Vehmetmez mi dönüşü olmayan tüm gidişler
Göklerden o işaret, kar hem yağmur ve dolu
Sona çıkar rüzgârın yönü insanın yolu
Ulaşmak için doğmak ve sonra ölmek gerek
Kimi koşarak gider, kimi yalpalar sek sek
Sonu hazırlar ân ân, gaibten o duyuşlar
Yine olmasın diye, ayrılıklar, kopuşlar
''Ha bitti ha bitecek'' derken dünya hevesi
Kucaklayacak bir son var apansız herkesi
Kalmaz bir şey ne varsa, yaşanır hep ilerde
Göstermez mi tümüyle, yarını Hakk' dilerde
Seyr'inde bu zamanın, “yolcu olmak bir garip”
Bâkî olandan başka insan ki neye sahip
Apar topar kurtulmak mutlak dünya yükünden
Ne lütûf pay almak var ölüm adlı yekûnden
Devşirecek yerini fâni olan bu diyar
Doğrusu yanlışıyla her ne varsa yâdigâr
Elinde bak ifşâsı, sonunda bütün gizin
Katmer katmer dalgası çözülecek denizin
Değil mi son sığınak, o son, o hâd, o kale
Bir deveran içinde nihayetsiz seyyâle...



( Seyyâle başlıklı yazı furkanselcuk tarafından 13.07.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.