Yüreðime düþen intihar çiçeklerini,

Sýrf görme diye sen,

Beynimi kemireceðini bilsem de,

Hep senden gizledim.

Gözlerimde bir bulutun aðlamaklý hali,

Geçip giden yýllarýmýn hesabýný kim ödeyecek.

Bir martý gibi süzülüp gidesim var gemilerin ardýndan.

Üþüyorken yokluðunda,

Þimdi çýkýp da kim üzerimi örtecek.

Bana sormadýlar gidenler,

Böyle hep bekleyen olmak aðýr deðil mi?

Sende hiç sormadýn giderken,

Bu garip, böyle bensiz yaþayabilir mi?

Kimilerine göre yaþadým, yaþarým.

Vadem dolana dek,

Attýðý sürece kalbim, nabzým.

Ölüm bulana dek müthiþ bir ahenk.

Bana sorsan sen daha giderken öldüm.

Seninle birlikte bir ölü gibi dolaþtým sokaklarda.

Kimse görmedi beni, duymadýlar sesimi.

Bir ölüyü kim kale alýp duyabilir ki

Sana yazdýklarým,

Sensizken verdiðim yaþam mücadelemdi.

Sen gidene kadar her þey güzeldi.

Sen gittin.

Yaþam mücadelemi kaybettim…